ဘုရားသခင်သည် အရာခပ်သိမ်းကို ဖန်ဆင်းခဲ့ပြီး ယင်းတို့အတွက် နယ်နိမိတ်များကို ထူထောင်ခဲ့သည်။ ယင်းတို့အလယ်တွင် သူသည် သက်ရှိအမျိုးအစားအားလုံးကို ပြုစုစောင့်ရှောက်ခဲ့သည်။ ထိုအတောအတွင်းတွင်၊ သူသည် လူသားမျိုးနွယ်အတွက် မတူညီသည့် ရှင်သန်မှု နည်းလမ်းများကိုလည်း ပြင်ဆင်ခဲ့သည်၊ ထို့ကြောင့် လူသားများသည် ရှင်သန်ရန် နည်းလမ်း တစ်ခုတည်းသာ ရှိခြင်း မဟုတ်သည်သာမက၊ ရှင်သန်မှုအတွက် ပတ်ဝန်းကျင် အမျိုးအစားတစ်ခုသာ ၎င်းတို့ရှိခြင်း မဟုတ်ကြသည်ကိုလည်း သင် မြင်နိုင်ပေသည်။ လူသားမျိုးနွယ်၏ ဘဝကို အသွေးအသားနှင့် ဆက်လက်ရှင်သန်ခွင့်ပေးခြင်းအတွက် အရေးကြီးသည့်အရာ ဖြစ်သော၊ လူသားများအတွက် အစားအစာနှင့် ရေအရင်းအမြစ် အမျိုးအစား အမျိုးမျိုးကို ဘုရားသခင် ပြင်ဆင်လျက်ရှိသည့်အကြောင်းကို ယခင်က ငါတို့ ပြောဆိုဆွေးနွေးခဲ့ကြသည်။ သို့သော် ဤလူသားမျိုးနွယ်ထဲတွင် လူအားလုံးက အစေ့အဆန်များဖြင့်သာ အသက်ရှင်နေသည် မဟုတ်ပေ။ လူတို့သည် မတူညီသည့် ပထဝီဝင်ဆိုင်ရာ ပတ်ဝန်းကျင်နှင့် မြေပြင်အနေအထားများကြောင့် မတူညီသည့် ရှင်သန်မှု နည်းလမ်းများ ရှိကြသည်။ ဤရှင်သန်မှု နည်းလမ်းများ အားလုံးကို ဘုရားသခင် ပြင်ဆင်ထားပြီး ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် လူသားအားလုံးသည် လယ်စိုက်ပျိုးရေးတွင် ပါဝင်ပတ်သက်ကြသည် မဟုတ်ပေ။ ဆိုလိုသည်မှာ လူသားအားလုံးက ကောက်ပဲသီးနှံများ စိုက်ပျိုးခြင်းမှ ၎င်းတို့၏ အစားအစာကို ရရှိခြင်း မဟုတ်ပေ။ ဤသည်မှာ ငါတို့ ပြောဆိုဆွေးနွေးမည့် တတိယအပိုင်း ဖြစ်သည်။ လူသားမျိုးနွယ်၏ မတူကွဲပြားသည့် ဘဝနေထိုင်မှု ပုံစံအမျိုးမျိုးကြောင့် နယ်နိမိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ သို့ဆိုလျှင် လူသားများသည် အခြား မည်သည့် ဘဝနေထိုင်မှုပုံစံ အမျိုးအစားများ ရှိကြသနည်း။ ခြားနားသော အစားအစာ အရင်းအမြစ်များအရ၊ အခြား မည်သည့်လူအမျိုးအစားများ ရှိသနည်း။ အဓိက အမျိုးအစားအချို့ ရှိသည်။

ပထမဆုံးက အမဲလိုက်သည့် ဘဝနေထိုင်မှုပုံစံ ဖြစ်သည်။ ယင်းက မည်သည့်အရာဖြစ်သည်ကို အယောက်တိုင်း သိသည်။ အမဲလိုက်ခြင်းဖြင့် အသက်မွေးသည့်သူများသည် အဘယ်အရာကို စားသနည်း။ (တောကောင်သား ဖြစ်ပါသည်။) သူတို့သည် တောထဲက ငှက်များနှင့် သားရဲတိရစ္ဆာန်တို့ကို စားကြသည်။ “တောကောင်သား” သည် ခေတ်စကားလုံး ဖြစ်၏။ မုဆိုးများက ယင်းကို တောကောင်သား အနေဖြင့် မတွေးပေ။ အစားအစာအဖြစ်၊ ၎င်းတို့၏နေ့စဉ် အာဟာရအဖြစ် တွေးသည်။ ဥပမာအားဖြင့်၊ ၎င်းတို့ သမင်တစ်ကောင် ရသည်။ ဤသမင်ကို ၎င်းတို့ ရသည့်အခါတွင် လယ်သမားက မြေကြီးမှ ကောက်ပဲသီးနှံတို့ကို ရသကဲ့သို့ပင် ဖြစ်သည်။ လယ်သမား တစ်ဦးသည် မြေကြီးမှ အစားအစာကိုရပြီး ဤအစားအစာကို သူမြင်သည့်အခါတွင် ပျော်ရွှင်ပြီး စိတ်အေးသက်သာ ခံစားရသည်။ စားစရာ ကောက်ပဲသီးနှံများဖြင့် မိသားစုသည် ဆာလောင်လိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။ သူ၏ စိတ်နှလုံးသည် ပူပန်သောက ကင်းကာ စိတ်ကျေနပ်မှု ခံစားရသည်။ မုဆိုးတစ်ဦးသည်လည်း သူဖမ်းမိသည့်အကောင်ကို ကြည့်သည့်အခါတွင်၊ သူ့အနေဖြင့် အစားအစာနှင့်ပတ်သက်၍ နောက်ထပ် စိုးရိမ်ဖို့ မလိုသောကြောင့်၊ စိတ်အေးသက်သာ ခံစားရကာ စိတ်ကျေနပ်မှု ရရှိလေသည်။ နောက်တစ်ခါ စားဖို့ တစ်စုံတစ်ရာရှိပြီး၊ ဆာလောင်ဖို့ မလိုအပ်ပေ။ ဤသည်မှာ အသက်မွေးမှုအတွက် အမဲလိုက်သူ တစ်ဦးဖြစ်သည်။ အမဲလိုက်ခြင်းဖြင့် အသက်ရှင်သူ အများစုသည် တောင်ပေါ် သစ်တောများထဲတွင် နေထိုင်ကြသည်။ ၎င်းတို့ လယ်မစိုက်ကြပေ။ ထိုနေရာတွင် စိုက်ပျိုးနိုင်သည့်မြေကို ရှာတွေ့ရန် မလွယ်ပေ၊ ထို့ကြောင့် ၎င်းတို့သည် သက်ရှိအမျိုးမျိုး၊ သားကောင် အမျိုးအစား အမျိုးမျိုးတို့အပေါ်တွင် ရှင်သန်ကြသည်။ ဤသည်မှာ သာမန်လူသားတို့မှ ကွဲပြားသည့် ပထမ ဘဝနေမှုပုံစံမျိုး ဖြစ်သည်။

ဒုတိယအမျိုးအစားက တိရစ္ဆာန်ထိန်းကျောင်းသူတစ်ဦး၏ ဘဝပုံစံ ဖြစ်သည်။ အသက်မွေးမှုတစ်ခုအတွက် တိရစ္ဆာန်များ ထိန်းကျောင်းသည့်လူများသည် လယ်မြေကိုလည်း စိုက်ပျိုးကြသလော။ (မစိုက်ပျိုးကြပါ။) သို့ဆိုလျှင် ၎င်းတို့ မည်သည့်အရာ လုပ်ကိုင်ကြသနည်း။ ၎င်းတို့ အဘယ်သို့ အသက်ရှင်ကြသနည်း။ (အများအားဖြင့်၊ ၎င်းတို့သည် အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းအတွက် ကျွဲနွားများနှင့် သိုးများကို ထိန်းကျောင်းကြပြီး ဆောင်းရာသီ၌ ၎င်းတို့၏ ခြံမွေးတိရစ္ဆာန်များကို သတ်ဖြတ်ပြီး စားသောက်ကြပါ၏။ ၎င်းတို့၏ အဓိကအစားအစာမှာ အမဲသားနှင့် သိုးသားဖြစ်ပြီး နွားနို့လက်ဖက်ရည်ကို သောက်ကြပါသည်။ တိရစ္ဆာန် ထိန်းကျောင်းသူများမှာ လေးရာသီလုံး အလုပ်များ ကြသော်လည်း၊ ၎င်းတို့ ကောင်းကောင်းစား ကြပါသည်။ ၎င်းတို့တွင် နွားနို့၊ နို့ထွက်ပစ္စည်းများနှင့် အသားတို့ အများအပြားရှိကြပါသည်။) အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းအတွက် တိရစ္ဆာန်များကို ထိန်းကျောင်းသူများသည် အဓိကအားဖြင့် အမဲသားနှင့် သိုးသားကို စားကြသည်၊ သိုးနို့နှင့် နွားနို့ကို သောက်ကြပြီး၊ ၎င်းတို့ ဆံပင်ကို လေတိုက်ပြီး ၎င်းတို့၏မျက်နှာကို နေရောင်ကျရောက်လျက် ကွင်းပြင်ထဲတွင် ၎င်းတို့၏တိရစ္ဆာန်များကို ထိန်းကျောင်းရန် ကျွဲများနှင့် မြင်းများကို စီးကြသည်။ ၎င်းတို့သည် ခေတ်ပေါ်လူနေမှုဘဝ၏ ဖိအားများ ရင်မဆိုင်ရပေ။ ၎င်းတို့သည် ကျယ်ပြန့်သည့် အပြာရောင် ကောင်းကင်များနှင့် မြက်ဖုံးသော လွင်ပြင်များကို တစ်နေ့လုံး ငေးစိုက်ကြည့်ကြသည်။ တိရစ္ဆာန်အုပ်ကျောင်းခြင်းနှင့် ပတ်သက်၍ အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းသော လူအများစုသည် မြက်ခင်းပြင်များပေါ်တွင် နေကြပြီး၊ မျိုးဆက်များစွာကြာ ၎င်းတို့၏ ရေကြည်ရာ မြက်နုရာ လှည့်လည်သွားလာသည့် ဘဝနေမှုပုံစံကို ဆက်လက် နေထိုင်နိုင်ကြပြီး ဖြစ်သည်။ မြက်ခင်းပြင်များပေါ်က ဘဝသည် အနည်းငယ် အထီးကျန်သော်လည်း၊ အလွန် ပျော်ရွှင်ဖွယ်ကောင်းသည့် ဘဝတစ်ခုလည်း ဖြစ်သည်။ ယင်းသည် ဆိုးဝါးသည့် ဘဝနေမှုပုံစံတစ်ခု မဟုတ်ပေ။

တတိယအမျိုးအစားမှာ ငါးဖမ်းခြင်း ဘဝနေထိုင်မှုပုံစံ ဖြစ်သည်။ လူသားမျိုးနွယ်ထဲမှ လူနည်းစုသည် သမုဒ္ဒရာအနား သို့မဟုတ် သေးငယ်သည့် ကျွန်းများပေါ်တွင် နေထိုင်ကြလေသည်။ ၎င်းတို့သည် သမုဒ္ဒရာကို မျက်နှာမူလျက်၊ ရေများက ပတ်လည်ဝိုင်းထားလေသည်။ ဤလူအများသည် အသက်မွေး ဝမ်းကျောင်းအတွက် ငါးဖမ်းသည်။ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်း အတွက် ငါးဖမ်းသည့် ဤလူများအတွက် အစားအစာ အရင်းအမြစ်မှာ အဘယ်အရာနည်း။ ၎င်းတို့၏ အစားအစာ အရင်းအမြစ်များတွင် ငါးမျိုးစုံ၊ ပင်လယ်စာနှင့် အခြားသော ပင်လယ်၏ ထုတ်ကုန်ပစ္စည်းများ ပါဝင်သည်။ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်း အတွက် ငါးဖမ်းသည့်လူတို့သည် မြေကို ထွန်ယက်စိုက်ပျိုးခြင်း မပြုကြဘဲ၊ ထိုအစား နေ့စဉ် ငါးဖမ်းခြင်းဖြင့် အချိန်ကုန်ဆုံးကြသည်။ ၎င်းတို့၏ အဓိက အစားအစာတွင် ငါးအမျိုးမျိုးနှင့် ပင်လယ် ထုတ်ကုန်များ ပါဝင်သည်။ ၎င်းတို့သည် ဤအရာများကို ဆန်၊ ဂျုံမှုန့်နှင့် နေ့စဉ် လိုအပ်သည့်အရာများဖြင့် ရံဖန်ရံခါ လဲလှယ်ကြသည်။ ဤသည်မှာ ရေအနီးတွင်နေထိုင်ကြသည့် လူများက အသက်ရှင်နေထိုင်သည့် မတူညီကွဲပြားသော ဘဝနေမှုပုံစံတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ရေအနီးတွင်နေထိုင်လျက်၊ ၎င်းတို့သည် ယင်းကို ၎င်းတို့၏ အစာအတွက် မှီခိုအားထားကြပြီး ငါးဖမ်းခြင်းမှ ၎င်းတို့၏ အသက်မွေးမှု ပြုကြသည်။ ငါးဖမ်းခြင်းသည် ၎င်းတို့ကို အစားအစာ အရင်းအမြစ်တစ်ခု ပေးသည်သာမက၊ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းအဖို့ နည်းလမ်းတစ်ခုလည်း ဖြစ်ပေသည်။

မြေကို ထွန်ယက်စိုက်ပျိုးခြင်းမှအပ၊ လူသားမျိုးနွယ်သည် အများဆုံးအနေဖြင့် အထက်တွင် ဖော်ပြခဲ့သော ဘဝနေမှု ပုံစံသုံးခုအတိုင်း အသက်ရှင်ကြလေသည်။ သို့သော် လူအများစုသည် အသက်မွေးမှုတစ်ခုအတွက် လယ်လုပ် ကြသော်လည်း၊ လူအနည်းစုကသာ တိရစ္ဆာန်များ ထိန်းကျောင်းခြင်း၊ ငါးဖမ်းခြင်းနှင့် အမဲလိုက်ခြင်းတို့ဖြင့် အသက်မွေးကြလေသည်။ ပြီးလျှင် လယ်စိုက်ခြင်းဖြင့် အသက်မွေးသော လူများသည် အဘယ်အရာ လိုအပ်ကြသနည်း။ ၎င်းတို့ လိုအပ်သည်မှာ မြေဖြစ်သည်။ မျိုးဆက် တစ်ဆက်ပြီး တစ်ဆက်၊ ၎င်းတို့သည် မြေကြီးထဲတွင် ကောက်ပဲသီးနှံများ စိုက်ပျိုးခြင်းဖြင့် အသက်ရှင်ကြပြီး၊ ၎င်းတို့က ဟင်းသီးဟင်းရွက်ကို စိုက်ပျိုးသည်ဖြစ်စေ၊ သစ်သီးများ သို့မဟုတ် အစေ့အဆန်များကို စိုက်ပျိုးသည်ဖြစ်စေ၊ ၎င်းတို့၏ အစာနှင့် နေ့စဉ်လိုအပ်ချက်များကို ၎င်းတို့ ရရှိသည်မှာ မြေကြီးမှဖြစ်ပေသည်။

ဤမတူညီသည့် လူ့ဘဝနေထိုင်မှုပုံစံများကို ကျောထောက် နောက်ခံပြုထားသည့် အခြေခံ သတ်မှတ်ချက်များမှာ မည်သည့်အရာများ ဖြစ်သနည်း။ ၎င်းတို့ ရှင်သန်နိုင်သည့် ပတ်ဝန်းကျင်ကို အခြေခံအဆင့်ဖြင့် ထိန်းသိမ်းဖို့ လုံးဝ မလိုအပ်သလော။ ဆိုလိုသည်မှာ အမဲလိုက်ခြင်းဖြင့် အသက်မွေးသူများက တောတောင် သစ်တောများ သို့မဟုတ် ငှက်များနှင့် သားရဲတိရစ္ဆာန်များကို ဆုံးရှုံးရပါက၊ ၎င်းတို့၏ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းက ကုန်ဆုံးသွားပေမည်။ ဤလူမျိုးစုများနှင့် ဤသို့သောလူစားမျိုးများ သွားသင့်သည့် လမ်းကြောင်းသည် မရေမရာဖြစ်လာမည်ဖြစ်ပြီး၊ ၎င်းတို့ ပျောက်ပင်ပျောက်ကွယ်သွားပေမည်။ ပြီးလျှင် မိမိတို့၏ အသက်မွေးမှုအတွက် တိရစ္ဆာန် ထိန်းကျောင်းသူများကော အဘယ်သို့နည်း။ အဘယ်အရာကို ၎င်းတို့ အားထားကြသနည်း။ ၎င်းတို့အမှန်တကယ် မှီခိုကြသည်မှာ ၎င်းတို့၏ ခြံမွေး တိရစ္ဆာန်များ မဟုတ်ဘဲ ၎င်းတို့၏ ခြံမွေးတိရစ္ဆာန်များ ရှင်သန်နိုင်သည့် ပတ်ဝန်းကျင်- မြက်ခင်းပြင်ဖြစ်သည်။ မြက်ခင်းပြင်များ မရှိလျှင် တိရစ္ဆာန်ထိန်းကျောင်းသူများက ၎င်းတို့၏ ခြံမွေးတိရစ္ဆာန်များကို မည်သည့်နေရာတွင် လွှတ်ထားမည်နည်း။ ကျွဲနွားများနှင့် သိုးများက အဘယ်အရာကို စားကြမည်နည်း။ ခြံမွေးတိရစ္ဆာန်များမရှိဘဲနှင့်၊ ရေကြည်ရာ မြက်နုရာ လှည့်လည်နေထိုင်သည့် ဤလူမျိုးများသည် အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းစရာ ရှိမည် မဟုတ်ပေ။ ၎င်းတို့၏ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းအတွက် အရင်းအမြစ်မရှိဘဲနှင့်၊ ဤလူများသည် အဘယ်အရပ်သို့ သွားကြမည်နည်း။ ၎င်းတို့အတွက် ဆက်လက်ရှင်သန်ရပ်တည်ဖို့ အလွန် ခက်ခဲလာပေမည်။ ၎င်းတို့ အနာဂတ်ရှိမည် မဟုတ်ပေ။ ရေအရင်းအမြစ်များမရှိပါက၊ မြစ်များနှင့် အင်းအိုင်များ လုံးဝ ခန်းခြောက်သွားပါက၊ အသက်ရှင်ရန် ရေအပေါ် မှီခိုအားထားရသည့် ငါးများအားလုံး ရှိပါဦးမည်လော။ ရှိတော့မည်မဟုတ်ပေ။ ၎င်းတို့၏ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်း အတွက် ရေနှင့် ငါးများအပေါ် အမှီပြုရသည့် ဤလူများသည် ဆက်ပြီး ရှင်သန်နိုင်ပါ့မည်လော။ ၎င်းတို့ အစားအစာ မရှိတော့သည့်အခါတွင်၊ ၎င်းတို့၏ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်း အတွက် အရင်းအမြစ်မရှိတော့သည့်အခါတွင်၊ ဤလူများသည် ဆက်လက်ရှင်သန်နိုင်မည် မဟုတ်ပေ။ ဆိုလိုသည်မှာ၊ သတ်မှတ်ထားသည့် မည်သည့် လူမျိုးစုမဆိုသည် ၎င်းတို့၏ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်း သို့မဟုတ် ရှင်သန်မှုနှင့်ပတ်သက်သည့် ပြဿနာတစ်ခု ကြံရပါက၊ ထိုလူမျိုးစုသည် ရှေ့ဆက်တော့မည် မဟုတ်သကဲ့သို့ ကမ္ဘာ့ မြေမျက်နှာပြင်မှ ပျောက်ကွယ် သွားနိုင်ပြီး မျိုးသုဉ်းသွားနိုင်ပေသည်။ ပြီးလျှင် အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းအတွက် လယ်စိုက်ပျိုးသူများသည် ၎င်းတို့၏ မြေများကို ဆုံးရှုံးသွားပါက၊ အပင်မျိုးစုံကို ၎င်းတို့ မစိုက်ပျိုးနိုင်ဘဲ၊ ထိုအပင်များမှ အစားအစာများ မရရှိနိုင်ပါက၊ ရလဒ်သည် မည်သည့်အရာ ဖြစ်မည်နည်း။ အစားအစာမရှိဘဲနှင့်၊ လူများသည် ဆာလောင်ပြီး သေဆုံးကုန်ကြမည် မဟုတ်လော။ လူတို့သည် ဆာလောင်ပြီး သေကြေကုန်လျှင်၊ လူသားမျိုးနွယ် ပျောက်ကွယ်သွားမည် မဟုတ်လော။ ထို့ကြောင့် ဤသည်မှာ ပတ်ဝန်းကျင်အမျိုးမျိုးကို ထိန်းသိမ်းရာတွင် ဘုရားသခင်၏ ရည်ရွယ်ချက် ဖြစ်သည်။ ပတ်ဝန်းကျင် အမျိုးမျိုး၊ ဂေဟစနစ်များနှင့် ယင်းတို့အတွင်းရှိ မတူကွဲပြားသည့် သက်ရှိသတ္တဝါများအားလုံးကို ထိန်းသိမ်းရာတွင် ဘုရားသခင်၌ ရည်ရွယ်ချက် တစ်ခုသာရှိသည်- ယင်းမှာ လူပေါင်းစုံကို ပြုစုစောင့်ရှောက်ရန်၊ မတူညီသည့် ပထဝီဆိုင်ရာ ပတ်ဝန်းကျင်များတွင် ရှင်သန်နေထိုင်ကြသည့် လူများကို စောင့်ရှောက်ရန်ဖြစ်သည်။

အကယ်၍ ဖန်ဆင်းခြင်း အရာခပ်သိမ်းသည် ၎င်းတို့၏ ကိုယ်ပိုင် နိယာမများ ဆုံးရှုံးခဲ့လျှင်၊ ၎င်းတို့သည် တည်ရှိတော့မည် မဟုတ်ပေ။ အကယ်၍ အရာခပ်သိမ်း၏ နိယာမများသည် ဆုံးရှုံးသွားပါက၊ အရာခပ်သိမ်းထဲတွင် ရှိသည့် သက်ရှိသတ္တဝါတို့သည် ရှေ့ဆက်နိုင်မည် မဟုတ်တော့ပေ။ လူသားမျိုးနွယ်သည်လည်း ရှင်သန်မှုအတွက် ၎င်းတို့ မှီခိုရသည့် ၎င်းတို့၏ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဆုံးရှုံးသွားမည် ဖြစ်သည်။ လူသားမျိုးနွယ်သည် ဤအရာအားလုံး ဆုံးရှုံးသွားပါက၊ ၎င်းတို့ ရှင်သန်နေကြပြီးသည့်အတိုင်း မျိုးဆက်များ တစ်ဆက်ပြီး တစ်ဆက် ရှင်သန်ကာ ပွားများဖို့ ဆက်လက် လုပ်ဆောင်နိုင်ကြမည် မဟုတ်ပေ။ ယခုအချိန်ထိ လူသားများ ရှင်သန်ပြီးဖြစ်သည့် အကြောင်းရင်းမှာ ဘုရားသခင်သည် ၎င်းတို့ကို ပြုစုစောင့်ရှောက်ရန်၊ မတူညီသော နည်းလမ်းများဖြင့် လူသားမျိုးနွယ်ကို ပြုစုစောင့်ရှောက်ရန် ဖန်ဆင်းခြင်း အရာခပ်သိမ်းအား ထောက်ပံ့ပေးထားပြီး ဖြစ်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ လူသားမျိုးနွယ်သည် ယခုအချိန်ထိ၊ မျက်မှောက်ခေတ် အထိ ရှင်သန်ပြီးဖြစ်သည်မှာ ဘုရားသခင်သည် လူသားမျိုးနွယ်ကို မတူညီသည့် နည်းလမ်းများဖြင့် ပြုစုစောင့်ရှောက် သောကြောင့်သာ ဖြစ်သည်။ သင့်လျော်ပြီး သဘာဝ နိယာမများက ကောင်းမွန်သည့် အစီအစဉ်ဖြင့် ရှိကြသည့် ရှင်သန်မှုအတွက် သတ်မှတ်ထားသော ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုဖြင့်၊ ကမ္ဘာမြေ၏ မတူညီသော လူအမျိုးအစားအားလုံး၊ မတူညီသော လူမျိုးစုအားလုံးသည် သူတို့၏ ကိုယ်ပိုင် ပြဋ္ဌာန်းထားသည့် နယ်မြေများအတွင်းတွင် ရှင်သန်နိုင်ကြလေသည်။ ယင်းတို့ကို ချမှတ်ထားသည်မှာ ဘုရားသခင် ဖြစ်သောကြောင့်၊ ဤနယ်မြေများ သို့မဟုတ် နယ်နိမိတ်များကို မည်သူမျှ ကျော်မသွားနိုင်ပေ။

—နှုတ်ကပတ်တော်၊ အတွဲ (၂)၊ ဘုရားသခင်ကို သိကျွမ်းခြင်းနှင့် စပ်လျဉ်း၍၊ အတုမရှိ ဘုရားသခင်ကိုယ်တော်တိုင် (၉)