ကြၽန္မတို႔မိသားစုက သခင့္ကို ယုံၾကည္လာတာ မ်ိဳးဆက္သုံးခုအထိ ရွိပါၿပီ။ ကြၽန္မလည္း ကိုယ့္မိသားစုနဲ႔အတူ ကေလးဘဝကတည္းက ဘုရားေက်ာင္း စတက္တယ္။ အသက္ႀကီးလာေတာ့ အသင္းေတာ္မွာ သင္းေထာက္ လုပ္တယ္။ စာရင္းကိုင္လည္း လုပ္ေပးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက သခင့္အတြက္ အၿမဲတမ္း တက္တက္ႂကြႂကြ အေစခံခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္ေတြၾကာလာေတာ့ အသင္းေတာ္က တျဖည္းျဖည္း ေျခာက္ကပ္လာတာကို ကြၽန္မ ေတြ႕တယ္။ သင္းအုပ္နဲ႔ အႀကီးအကဲေတြကလည္း အေၾကာင္းအရာေဟာင္းေတြပဲ ေဟာတယ္၊ အလင္းသစ္ေပးတာ မရွိဘူး။ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ တကယ့္ အခက္အခဲေတြ၊ ျပႆနာေတြကို သူတို႔က မေျဖရွင္းေပးႏိုင္ဘူး။ သခင့္အတြက္ သူတို႔ အလုပ္လုပ္ခဲ့တာေတြကိုပဲ အၿမဲတမ္း ေျပာတယ္၊ သူတို႔ ဘယ္ေလာက္ ဒုကၡခံခဲ့တယ္၊ ဘယ္လို အဖိုးအခ ေပးခဲ့တယ္ဆိုတာေတြပဲ ထုတ္ႂကြားၾကတာ။ အဲဒါေတြ ၾကားရတာ ကြၽန္မက စိတ္ကုန္တယ္။ ၿပီးေတာ့ တနဂၤေႏြ ဝတ္ျပဳပြဲတိုင္းမွာ ဆရာေတာ္ေတြက ႀကိဳေရးထားတဲ့ စာသားေတြနဲ႔ လူေတြအတြက္ ဆုေတာင္းေပးတာကို ျမင္ရမယ္။ ကြၽန္မက အဲဒါကို မစစ္မွန္ဘူးလို႔ ျမင္တယ္။ စစ္မွန္တဲ့ ဆုေတာင္းခ်က္ဆိုတာ စကားလုံးနည္းနည္းပဲ ပါတာျဖစ္ျဖစ္၊ သခင့္ကို စိတ္ႏွလုံးနဲ႔ ေျပာဆိုတာမ်ိဳးျဖစ္သင့္တယ္။ သခင္က ေျပာခဲ့တယ္ေလ၊ “ဘုရားသခင္သည္ နံဝိညာဥ္ျဖစ္ေတာ္မူ၏။ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ေသာသူတို႔သည္၊ နံဝိညာဥ္ႏွင့္ ၎၊ သစၥာႏွင့္၎ ကိုးကြယ္ရမည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။” (ရွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ ၄:၂၄) သူတို႔က ေရးထားၿပီးသား ဆုေတာင္းခ်က္ေတြကိုပဲ ႐ြတ္ၾကတယ္ဆိုတာ စစ္မွန္တဲ့ဆုေတာင္းခ်က္ မဟုတ္ဘူး။ သခင္ကလည္း လုံးဝ ဝမ္းေျမာက္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက သင္းေထာက္ရာထူးေတြ ခန႔္ၿပီဆိုရင္၊ အမူအက်င့္ေကာင္းၿပီး ယုံၾကည္ရတဲ့ ေလာဘမႀကီးတဲ့လူေတြကို မေ႐ြးဘူး။ က်မ္းစာမွာ ဆုံးမတဲ့အတိုင္း ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းေနတတ္တဲ့လူေတြကို မေ႐ြးဘူး။ (တိေမာေသၾသဝါဒစာ ပဌမေစာင္ ၃:၁-၁၁ ကို ၾကည့္ပါ) အဲဒီအစား အလႉအတန္း ပိုလုပ္တဲ့ တအားတက္ႂကြတဲ့ လူေတြကိုပဲ သူတို႔က ခန႔္တယ္။ အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ လုပ္ပုံကိုင္ပုံေတြက ေနရာတိုင္းမွာ သခင့္အဆုံးအမေတြနဲ႔ ဆန႔္က်င္ဘက္ပဲ။ သူတို႔က ဝတ္ျပဳသူေတြကိုလည္း သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ၾသဝါဒအတိုင္းပဲ ဦးေဆာင္ၾကတာ။ အဲဒီလိုအသင္းေတာ္မ်ိဳးမွာ သခင့္ဆီက လမ္းျပတာမ်ိဳးကို ကြၽန္မ လုံးဝ မျမင္ခဲ့ဘူး။ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကိုလည္း မခံစားမိဘူး၊ ကိုယ့္အသက္အတြက္ အေထာက္အပံ့ဆိုတာလည္း မရႏိုင္ခဲ့ဘူး။ က်န္တဲ့အသင္းဝင္ေတြ အားလုံးလည္း ဝိညာဥ္ေရးမွာ အားနည္းကုန္တယ္။ သူတို႔ယုံၾကည္ျခင္းက ေလ်ာ့က်လာတယ္။ ဆရာေတာ္ေတြက အသင္းေတာ္ကို ျပန္ၿပီးအသက္ဝင္ေအာင္ နည္းလမ္းေတြ စဥ္းစားၾကတယ္။ ယုံၾကည္သူေတြအတြက္ ေန႔ခ်င္းျပန္ခရီးေတြ၊ ေႏြရာသီစခန္းသြင္းတာေတြ စီစဥ္ေပးတာမ်ိဳးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါလည္း ခဏေလာက္ပဲ ေပ်ာ္ၾကတာ။ သိပ္မၾကာခင္ လူတိုင္းက ျပန္ၿပီး စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ကုန္ေရာ။ အသင္းေတာ္မွာ တကယ္ကို စိတ္ပ်က္ခဲ့ရတာပါ။ အဲဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာ ဘုရားကို ဝတ္ျပဳေနလို႔ ဘာမွမရႏိုင္ဘူးဆိုတာ ကြၽန္မ ခံစားမိတယ္။ ၂၀၁၃ ေမလေရာက္ေတာ့ အသင္းေတာ္ကေန ထြက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။

အဲဒီေနာက္ပိုင္းေတာ့၊ သခင့္အဆုံးအမေတြနဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့၊ ကိုယ့္အသက္အတြက္ ေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္မယ့္ အသင္းေတာ္တစ္ခု ရွာမယ္ဆိုၿပီး၊ ျပည္တြင္းျပည္ပက နာမည္ႀကီးသင္းအုပ္ေတြရဲ႕ တရားေတြကို အြန္လိုင္းမွာ စၿပီး နားေထာင္ၾကည့္တယ္။ ဟိုအရင္ အသင္းေတာ္က တရားေဟာဆရာမတစ္ေယာက္နဲ႔လည္း ဆက္သြယ္မိတယ္။ သူက ဘာသာေရးေက်ာင္းကေန ဘြဲ႕ရၿပီးလို႔ ကိုယ္ပိုင္အသင္းေတာ္ ေထာင္ထားၿပီးၿပီ။ ကြၽန္မလည္း အြန္လိုင္းမွာ တရားေတြ နားေထာင္တယ္။ သူနဲ႔လည္း စည္းေဝးတယ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူ ေဟာတဲ့တရားပဲျဖစ္ျဖစ္ လုံးဝ အရသာမေတြ႕ဘူး။ ကြၽန္မအတြက္ အားမျဖစ္ဘူး။ ေနာက္ထပ္ သုံးလၾကာေတာ့၊ အသင္းေတာ္ေနာက္တစ္ခုနဲ႔ ဆက္သြယ္မိျပန္ေရာ။ သူတို႔အဆုံးအမေတြက်ေတာ့ က်မ္းစာနဲ႔ညီတယ္လို႔ ခံစားမိတယ္။ ဒါနဲ႔ သူတို႔လုပ္တဲ့ ပြဲေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ကြၽန္မ စၿပီး တက္ၾကည့္တယ္။ ဒါေပမဲ့ နည္းနည္းၾကာလာေတာ့၊ ကြၽန္မ ေတြ႕လာျပန္ေရာ။ ဝတ္ျပဳပြဲအစနဲ႔ အဆုံးတိုင္းမွာ သူတို႔က အၿမဲတမ္း လွ်ာအမ်ိဳးမ်ိဳးအသံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဆုေတာင္းၾကတယ္။ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို ရတယ္၊ ကယ္တင္ျခင္းခံရတယ္ဆိုတာေတြကို အဲဒါကပဲ သက္ေသျပတာတဲ့။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မကေတာ့ လုံးဝ လက္မခံဘူး။ သမၼာက်မ္းထဲက ဂလာတိၾသဝါဒစာ ၅:၂၂-၂၃ မွာ ေျပာထားတယ္ေလ၊ “ဝိညာဥ္ပကတိ၏အက်ိဳးမူကား၊ ခ်စ္ျခင္း၊ ဝမ္းေျမာက္ျခင္း၊ ၿငိမ္သက္ျခင္း၊ စိတ္ရွည္ျခင္း၊ ေက်းဇူး ျပဳျခင္း၊ ေကာင္းျမတ္ျခင္း၊ သစၥာေစာင့္ျခင္း၊ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ျခင္း၊ ကာမဂုဏ္ခ်ဳပ္တည္းျခင္းေပတည္း။” အဲဒီက်မ္းခ်က္ကို ကြၽန္မ နားလည္ထားတာက၊ ကိုယ့္အသက္တာမွာ သခင့္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို သေဘာေပါက္ၿပီးေတာ့၊ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ အက်ိဳး ၉ မ်ိဳး ျဖစ္ထြန္းတယ္ဆိုရင္ စစ္မွန္တဲ့ယုံၾကည္ျခင္းပဲ။ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ ရွိတယ္ဆိုတဲ့ သက္ေသပဲ။ ၿပီးေတာ့ ဝတ္ျပဳပြဲေတြမွာ သင္းအုပ္ေတြက အေၾကာင္းအရာေဟာင္းေတြကိုပဲ အၿမဲတမ္း ထပ္တလဲလဲ ေဟာေနၾကတာ။ ဘာအလင္းသစ္မွ မပါဘူး။ ဝတ္ျပဳတဲ့လူအမ်ားစုက တရားေဟာေနခ်ိန္မွာ အိပ္ငိုက္ၾကတယ္။ သူတို႔က လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္တစ္ခုအေနနဲ႔ တက္ၾကတာေလ။ လူအမ်ားစုက အပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ့အေျခအေနမ်ိဳး၊ စိတ္ပ်က္ေနတာမ်ိဳးပဲ။ သခင့္ကို ဝတ္ျပဳခ်ိန္မွာရွိသင့္တဲ့ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းဆိုတာကို ကြၽန္မ ျမင္ကိုမျမင္မိဘူး။ အဲဒီလို ေလ်ာ့ရိေလ်ာ့ရဲ လုပ္ၾကတဲ့ ဝတ္ျပဳပြဲေတြကို ျမင္ၿပီး၊ ကြၽန္မဘာသာ စဥ္းစားၾကည့္တယ္၊ "လူေတြ ဝတ္ေက်တမ္းေက်ပဲ လုပ္ေနၾကတာကို ၾကည့္ၿပီး သခင္က ဝမ္းေျမာက္မွာလား။ ဝတ္ျပဳေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သခင္က တကယ္ကို ငါတို႔နဲ႔အတူရွိရဲ႕လား" ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ဗ်ာဒိတ္က်မ္းထဲက ဒီစာပိုဒ္ကို စဥ္းစားမိတယ္၊ “ေလာဒိကိၿမိဳ႕၌ရွိေသာ အသင္းေတာ္၏ တမန္ ကိုဤသို႔ ေရး၍ မွာလိုက္ေလာ့။... သင္၏အက်င့္ကိုငါသိ၏။ သင္သည္ အေအးမဟုတ္၊ အပူမဟုတ္သည္ကို ငါသိ၏။ ေအးျခင္းျဖစ္ေစ။ ပူျခင္းျဖစ္ေစ၊ တစ္ခုခုကို ငါအလိုရွိ၏။ ထိုသို႔ အေအးမဟုတ္၊ အပူမဟုတ္၊ ေႏြး႐ုံရွိေသာေၾကာင့္ ငါ၏ခံတြင္းသည္ သင့္ကိုေထြးလုၿပီ။” (ဗ်ာဒိတ္က်မ္း ၃:၁၄-၁၆) ဒီအသင္းေတာ္ကလည္း ေလာဒိကိၿမိဳ႕က အသင္းေတာ္နဲ႔ အေျခအေနတူေနတာ မဟုတ္ဘူးလား။ ဒီအသင္းေတာ္က ကြၽန္မရဲ႕ ဝိညာဥ္ေရးလိုအပ္တာေတြကိုလည္း မျဖည့္ေပးႏိုင္ဘူး။ အဓိပၸာယ္မဲ့သလိုလို၊ အကူအညီမဲ့သလိုလို ခံစားရတာပဲ အဖတ္တင္တယ္။ ကြၽန္မ ႀကဳံခဲ့ရတဲ့ အသင္းေတာ္တိုင္းက တစ္ပုံစံတည္းေတြခ်ည္းပဲဆိုတာကို ျမင္မိတယ္။ ဝတ္ျပဳပြဲေတြမွာ လူတိုင္းက စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြကို မစြန႔္ဘူး၊ လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္ေတြအတိုင္း လုပ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ျဖစ္ျဖစ္၊ လမ္းျပမႈကိုျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္မ မခံစားမိဘူး။ တကယ္ကို ဝမ္းနည္းခဲ့ရတာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကြၽန္မ တစ္ခုပဲေမွ်ာ္လင့္မိတာက မၾကာခင္မွာ သခင္ ျပန္လာဖို႔၊ ကြၽန္မတို႔ကို လမ္းျပေပးဖို႔ေပါ့။ သခင့္ကိုလည္း မၾကာမၾကာ ဆုေတာင္းတယ္၊ “သခင္...၊ သခင္ ဘယ္ေတာ့ ျပန္လာမွာလဲ” ေပါ့။

သခင္ ျပန္လာဖို႔ကို ကြၽန္မက ပိုၿပီး ထက္ထက္သန္သန္ ေမွ်ာ္လင့္မိသလိုေတာင္ ျဖစ္လာတယ္။ ကိုယ့္အသက္အတြက္ အာဟာရ ေပးႏိုင္မယ့္ အသင္းေတာ္တစ္ခုလည္း ရွာဖို႔ေပါ့။ ကြၽန္မက အြန္လိုင္းမွာ အၿမဲတမ္း ရွာၾကည့္လာတယ္။ ဘုရားသခင္ ေပၚထြန္းျခင္းကို ရည္ၫႊန္းတဲ့ စကားလုံးမ်ိဳးေတြကို ႀကဳံတဲ့အခါတိုင္း ရွာၾကည့္တယ္။ “ဘုရား၏အသံေတာ္”၊ “ဘုရား၏ေျခလွမ္းမ်ား” ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့။ အဲဒီလိုနဲ႔ ၂၀၁၆ ဇန္နဝါရီလ ၂၇ ရက္၊ မနက္ဘက္ေပါ့၊ ကြၽန္မက သခင္ ျပန္လာျခင္းနဲ႔ပတ္သက္တာေတြကို အြန္လိုင္းမွာ လိုက္ရွာေနရင္း၊ ဗီဒီယိုတစ္ခုကို မထင္မွတ္ဘဲ ၾကည့္မိတယ္။ အဲဒီမွာ ၾကားလိုက္ရတာေတြက ရင္ထဲမွာ ႏိုးၾကားသြားတယ္။ “ငါ၏ႏိုင္ငံေတာ္သည္ စၾကဝဠာတစ္ခြင္ အထက္တြင္ ပုံသဏၭာန္ေပၚလာေနၿပီ ျဖစ္ၿပီး ငါ၏ ပလႅင္သည္ သန္းေပါင္းရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ လူတို႔၏ ႏွလုံးသားမ်ားထဲ၌ ၾသဇာ လႊမ္းမိုး၏။ ငါ၏ ႀကီးျမတ္ေသာ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္ျခင္းသည္ ေကာင္းကင္တမန္မ်ား၏ အကူအညီႏွင့္ မၾကာမီတြင္ အသီးသီး လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ငါ၏ သားမ်ားႏွင့္ ငါ၏ လူမ်ားအားလုံးတို႔သည္ ငါ၏ ျပန္လာျခင္း ကို အသက္ပင္ ရဲရဲမရႈရဲဘဲ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကသည္၊ ၎တို႔ႏွင့္ ျပန္လည္ေပါင္းစည္းရန္၊ မည္သည့္အခါမွ် ေနာက္တစ္ဖန္ ထပ္၍ မခြဲခြာေတာ့ရန္ ငါ့ကို ေတာင့္တေနၾကသည္။ ငါသည္ ၎တို႔ႏွင့္ အတူရွိျခင္းေၾကာင့္ ငါ့ႏိုင္ငံေတာ္၏ အသေခ်ၤ မ်ားလွေသာ လူထုသည္ ႐ႊင္လန္းဝမ္းေျမာက္ေသာ ေအာင္ပြဲခံျခင္းျဖင့္ အခ်င္းခ်င္းဆီသို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ မေျပးၾကဘဲ ေနႏိုင္လိမ့္မည္နည္း။ ဤေပါင္းစည္းျခင္းမွာ မည္သည့္ အဖိုးအခမွ ေပးရန္မလိုအပ္ေသာ ျပန္လည္ေပါင္းစည္းျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္သေလာ။ လူသားအားလုံးတို႔၏ မ်က္လုံးမ်ားထဲတြင္ ငါသည္ ဂုဏ္သိကၡာ ရွိသည္၊ အားလုံးတို႔၏ စကားမ်ားတြင္ ငါသည္ ေႂကြးေၾကာ္ျခင္း ခံရသည္။ ငါျပန္လာသည့္အခါ ရန္သူ၏ အင္အားစု အားလုံးတို႔ကို သာ၍မ်ားစြာပင္ သိမ္းပိုက္မည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ စၾကဝဠာတစ္ခုလုံးအတြက္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၊ အခန္း (၂၇)) ကြၽန္မလည္း အဲဒီမွာေျပာထားသမွ်ကို နားမလည္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အခုလိုေျပာတာေတြကို ၾကားရတယ္ေလ၊ “ငါ၏ႏိုင္ငံေတာ္သည္ စၾကဝဠာတစ္ခြင္ အထက္တြင္ ပုံသဏၭာန္ေပၚလာေနၿပီ ျဖစ္ၿပီး ငါ၏ ပလႅင္သည္ သန္းေပါင္းရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ လူတို႔၏ ႏွလုံးသားမ်ားထဲ၌ ၾသဇာ လႊမ္းမိုး၏။” “ငါျပန္လာသည့္အခါ ရန္သူ၏ အင္အားစု အားလုံးတို႔ကို သာ၍မ်ားစြာပင္ သိမ္းပိုက္မည္။” စကားလုံးတိုင္းက အာဏာပါတယ္၊ ျပင္းထန္တယ္လို႔ တကယ္ ခံစားရတယ္။ ဒါေတြက လူသားတိုင္း ေျပာႏိုင္တဲ့ စကားလုံးေတြ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ ကြၽန္မလည္း ခ်က္ခ်င္းပဲ ေသခ်ာထိုင္ၿပီး နားေထာင္တယ္။ လုံးလုံး စိတ္ဝင္စားသြားတာ။ ေနာက္ေတာ့ ဗီဒီယိုထဲမွာ ဒါကို ၾကားရျပန္ေရာ၊ “အခ်ိန္ေရာက္လာေလၿပီ။ ငါ၏အလုပ္ကို ငါသည္ စတင္ လည္ပတ္ေစမည္၊ လူသားတို႔အလယ္တြင္ ငါသည္ ရွင္ဘုရင္အျဖစ္ စိုးစံမည္။ ငါသည္ ျပန္လာမည့္ဆဲဆဲ ရွိၿပီး၊ ငါသည္ ထြက္ခြာသြားလုဆဲဆဲ ရွိသည္။ ဤသည္မွာ လူတိုင္း ေမွ်ာ္လင့္ေနေသာ အရာျဖစ္ၿပီး ဤသည္မွာ ၎တို႔ လိုလားေသာ အရာျဖစ္သည္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ တစ္ရပ္လုံးကို ငါ့ေန႔ရက္၏ ဆိုက္ေရာက္ျခင္းကို ငါျမင္ေစမည္ျဖစ္ၿပီး ၎တို႔အား ငါ၏ေန႔ရက္ ေရာက္လာျခင္းကို ဝမ္းေျမာက္ျခင္းႏွင့္ ႀကိဳဆိုေစမည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ စၾကဝဠာတစ္ခုလုံးအတြက္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၊ အခန္း (၂၇)) ကြၽန္မလည္း နားေထာင္ၾကည့္ေလ ပိုၿပီး ခံစားမိေလပဲ။ ဒီစကားေတြက အာဏာသံပါလြန္းတယ္၊ စိတ္ကို ႏိုးၾကားေစတယ္ေလ။ ကြၽန္မ ေတြးၾကည့္တယ္၊ “ဒီစကားေတြက ဘယ္ကမ်ား ေပၚလာတာလဲ” ေပါ့။ ဗီဒီယိုလည္း ဆုံးေရာ၊ ဒီစာသားကို ကြၽန္မ ျမင္လိုက္ရတယ္၊ “ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏ မွ” ကြၽန္မလည္း ခရစ္ယာန္စာအုပ္ဆိုင္ႏွစ္ဆိုင္ကို ခ်က္ခ်င္း ဖုန္းဆက္တယ္။ သူတို႔မွာ အဲဒီစာအုပ္ ရွိသလားေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ႏွစ္ဆိုင္လုံးက မရွိဘူးတဲ့။ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ပ်က္သြားေရာ။ ဒါေပမဲ့ ဗီဒီယိုအဆုံးမွာ ဆက္သြယ္ဖို႔ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုကို ျမင္လိုက္ေတာ့၊ ကြၽန္မ ခ်က္ခ်င္း ဖုန္းဆက္ၾကည့္တယ္။ ညီမတစ္ေယာက္က ဖုန္းကိုင္တယ္။ နည္းနည္းပါးပါး ေျပာဆိုၾကည့္ေတာ့မွ၊ အဲဒီစာအုပ္က ပိုက္ဆံနဲ႔ ဝယ္လို႔မရဘူးဆိုတာ သိရတယ္။ ကြၽန္မ နားေထာင္လိုက္ရတဲ့ စကားေတြက ေတာ္ေတာ္ကို တန္ဖိုးရွိတယ္လို႔ ထင္မိတယ္ေလ။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္မလည္း သူ႔ကို ဒီစာအုပ္ေတာ့ ဖတ္ၾကည့္မွျဖစ္မယ္ဆိုၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မတို႔ ေတြ႕ၾကဖို႔အခ်ိန္ သတ္မွတ္တယ္။

၂၀၁၆ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၅ ရက္ေန႔ေပါ့၊ အစ္မဝမ္နဲ႔ ညီမက်င္ဆိုတဲ့ႏွစ္ေယာက္က ကြၽန္မအိမ္ကို ေရာက္လာၾကတယ္။ ကြၽန္မလည္း ဒီေနာက္ပိုင္းႏွစ္ေတြတစ္ေလွ်ာက္ အသင္းေတာ္ေတြရဲ႕ အေျခအေနကို ေျပာျပတယ္။ အသင္းေတာ္တစ္ခု ရွာေနတဲ့အေၾကာင္းလည္း ေျပာျပတယ္။ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ ရွိတဲ့၊ အသက္အာဟာရလည္း ေပးႏိုင္တဲ့ အသင္းေတာ္မ်ိဳးေပါ့။ သူတို႔က ကြၽန္မကို၊ “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဘယ္လိုထင္လဲ” လို႔ ေမးေရာ။ ကြၽန္မလည္း ေျဖလိုက္တယ္၊ “ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက တကယ္ကို အာဏာပါၿပီး ျပင္းထန္တယ္။ ဘယ္လူသားမွ မေျပာဆိုႏိုင္တာမ်ိဳးပဲ။ ဘုရားရဲ႕အသံေတာ္လို႔ ထင္ရပါတယ္” ေပါ့။ ဒါနဲ႔ အစ္မဝမ္က ေျပာျပတယ္၊ “ဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ဘုရားရဲ႕အသံေတာ္ပါပဲ။ ဒါေတြက လူ႔ဇာတိခံ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္အျဖစ္ ျပန္ႂကြလာတဲ့ သခင္ေယရႈရဲ႕ မိန႔္ဆိုခ်က္ေတြပါ။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားက ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ ဘုရားအိမ္ေတာ္ကေန စတင္တဲ့ တရားစီရင္ျခင္းအမႈကို ျပဳတယ္။ လူသားကို သန႔္စင္ကယ္တင္ေပးတဲ့ သမၼာတရားအားလုံးကို ေဖာ္ျပတယ္” တဲ့။ “ဘုရားရဲ႕ ႏွစ္ ၆၀၀၀ စီမံခန႔္ခြဲမႈအစီအစဥ္ရဲ႕ အလုံးစုံေသာနက္နဲမႈေတြ၊ လူသားေတြကို ကယ္တင္တဲ့ ဘုရားအမႈေတာ္ အဆင့္သုံးဆင့္ရဲ႕ နက္နဲမႈေတြ၊ လူ႔ဇာတိခံယူျခင္းရဲ႕ နက္နဲမႈေတြ၊ သမၼာက်မ္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က အျဖစ္မွန္၊ စာတန္က လူသားေတြကို ဘယ္လိုပ်က္စီးေစလဲ၊ ဘုရားက လူသားေတြကို ဘယ္လိုကယ္တင္လဲ၊ လူေတြအေနနဲ႔ ဘုရားရဲ႕သန႔္စင္ေပးျခင္းကို ခံရၿပီး အျပစ္ကေန ဘယ္လိုလြတ္ေျမာက္ႏိုင္လဲ၊ လူသားရဲ႕အဆုံးသတ္က ဘယ္လိုျဖစ္မလဲ၊ လူေတြအေနနဲ႔ ကယ္တင္ခံရၿပီး ဘုရားရဲ႕ႏိုင္ငံေတာ္ထဲ ဝင္ေရာက္ႏိုင္ေအာင္ ဘယ္လိုႀကိဳးစားသင့္လဲ၊ စသျဖင့္ ထုတ္ေဖာ္ျပတယ္။ ဘုရားက ဒီနက္နဲမႈေတြနဲ႔ သမၼာတရားေတြအားလုံးကို ေျပာျပေပးတာပါ” “ဒါက သခင္ေယရႈရဲ႕ ပေရာဖက္ျပဳခ်က္ကို ျပည့္စုံေစတာ၊ ‘သင္တို႔အား ငါေျပာစရာ စကားအမ်ား ရွိေသာ္လည္း၊ သင္တို႔သည္ ယခုမခံႏိုင္ၾက။ သမၼာတရားႏွင့္ျပည့္စုံေသာ ထိုဝိညာဥ္ေတာ္သည္ ေရာက္လာေသာအခါ၊ သမၼာတရားကို သင္တို႔အား အႂကြင္းမဲ့ သြန္သင္ျပလိမ့္မည္။ ထိုဝိညာဥ္ေတာ္သည္ ကိုယ္အလိုအေလ်ာက္ေဟာေျပာမည္မဟုတ္။ ၾကားသမွ်တို႔ကို ေဟာေျပာလိမ့္မည္။ ေနာင္လာလတၱံ့ေသာအရာတို႔ကိုလည္း သင္တို႔အား ေဖာ္ျပလိမ့္မည္။’ (ရွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ ၁၆:၁၂-၁၃)” “ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏ထဲမွာ ဘုရားကိုယ္ေတာ္တိုင္က ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ မိန႔္ႁမြက္ခ်က္ေတြ ပါရွိပါတယ္။ အဲဒါက ဘုရားသခင္အားျဖင့္ ကြၽန္မတို႔ကို ေပးအပ္တဲ့ အသက္ေရစင္ပါ။ ထာဝရအသက္လမ္းပါ။ ကြၽန္မတို႔အသက္ေတြအတြက္ အာဟာရကို ရဖို႔ဆိုရင္၊ ကြၽန္မတို႔က သိုးသငယ္ရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြေနာက္ လိုက္ၿပီး၊ ဘုရား ေဖာ္ျပထားတဲ့ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ရရွိဖို႔ပဲ လိုပါတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ေျခာက္ေသြ႕တဲ့ ကြၽန္မတို႔ဝိညာဥ္ေတြ ေရေလာင္းခံရၿပီး အားရွိႏိုင္တာပါ” တဲ့။ သူ ဒီလိုေျပာတာကို ၾကားရေတာ့ ကြၽန္မ အံ့ၾသသြားတယ္။ စိတ္ထဲမွာလည္း၊ “သခင္က တကယ္ပဲ ျပန္လာၿပီလား။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ဆိုတာ ငါ ေတာင့္တေနတဲ့ သခင္ေယရႈ ျပန္ႂကြလာတာလား” ေပါ့။ သခင္ေယရႈ ျပန္လာမယ္ဆိုတာ သိေပမဲ့၊ သူတို႔သက္ေသခံတဲ့ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ကို ကြၽန္မ လုံးလုံး လက္မခံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ဖာရိရွဲေတြအေၾကာင္း ကြၽန္မ ေတြးမိသြားတယ္။ သူတို႔က ေမရွိယ လာဖို႔ကို အၿမဲတမ္း ေစာင့္ေနခဲ့ၾကတာ။ ဒါေပမဲ့ သခင္ေယရႈ အမႈေတာ္ျပဳဖို႔ ႂကြလာတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ သူတို႔က ကိုယ္ေတာ့္ကို အသိအမွတ္မျပဳခဲ့ဘူး။ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္အယူအဆေတြကို ေခါင္းမာမာနဲ႔ ဖက္တြယ္ၿပီး၊ သခင္ေယရႈကို ႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္ ရႈတ္ခ်ေစာ္ကားၾကတယ္။ ေနာက္ဆုံး ကိုယ္ေတာ့္ကို ကားတိုင္မွာ သံမႈိစြဲတဲ့အထိ ျဖစ္သြားတယ္။ သူတို႔က ဘုရားရဲ႕စိတ္သေဘာထားကို ပုန္ကန္ျပစ္မွားမိေတာ့၊ ဘုရားရဲ႕ က်ိန္ဆိုအျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္းကို ခံခဲ့ၾကရတယ္။ ကြၽန္မလည္း သခင္ေယရႈ ျပန္ႂကြလာတဲ့အခါ ဖာရိရွဲေတြလို မျဖစ္ေအာင္ဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အႀကိမ္ႀကိမ္ သတိေပးထားတာပါ။ ရႈေမာင္နဲ႔ အႏၷတို႔လို ပေရာဖက္ေတြအေၾကာင္းလည္း စဥ္းစားမိတယ္။ ကြၽန္မက သူတို႔ကို အၿမဲတမ္း ေလးစားအားက်ခဲ့တာ။ သခင္ေယရႈ ျပန္လာတဲ့အခါ သူတို႔လိုပဲ ကိုယ္ေတာ့္ကို အသိအမွတ္ျပဳခ်င္တာေလ။ အခုေတာ့ သခင္ေယရႈ ျပန္ႂကြလာတဲ့သတင္း ၾကားလိုက္ရတာကို ကြၽန္မက ဘာလို႔ မရွာေဖြ မစူးစမ္းႏိုင္ရတာလဲ။ ေနာက္ေတာ့ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏ ဆိုတဲ့စာအုပ္ကို အဲဒီညီအစ္မေတြက ေပးတယ္။ အဲဒီထဲက စကားလုံးတိုင္းက ဘုရားႏႈတ္ေတာ္ကေန လာတယ္ဆိုတာကိုလည္း သူတို႔က ေျပာျပတယ္။ ကြၽန္မအေနနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္သင့္တယ္ေပါ့။

အဲဒီေနာက္ပိုင္း ကြၽန္မလည္း အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို စဖတ္တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ အသင္းေတာ္က ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ အြန္လိုင္းစည္းေဝးပြဲေတြ တက္တယ္။ တစ္ရက္က်ေတာ့ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္မိတယ္၊ “ဘုရားသခင္ကို စစ္မွန္စြာ ယုံၾကည္ျခင္း ဆိုသည္မွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ဆိုလိုေပသည္- ဘုရားသခင္သည္ အရာအားလုံးအေပၚ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ကိုင္စြဲသည္ဟု ယုံၾကည္မႈအရ၊ သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ အမႈတို႔ကို လူတစ္ဦးက ေတြ႕ႀကဳံခံစားသည္၊ မိမိ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားကို သန႔္စင္သည္၊ ဘုရားသခင္၏အလိုကို ျဖည့္ဆည္းၿပီး၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းလာေပသည္။ ဤခရီးလမ္းမ်ိဳးကိုသာ ‘ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္း’ ဟု ေခၚဆိုႏိုင္ေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏ စာအုပ္ထဲရွိ က်မ္းဦးစကား) ကြၽန္မရင္ထဲမွာ “အာမင္” ဆိုၿပီး ေျပာမိသြားတယ္။ ကိုယ့္ယုံၾကည္ျခင္းမွာ ေတြ႕ႀကဳံခဲ့တာေတြကိုလည္း ျပန္စဥ္းစားမိတယ္။ ကြၽန္မက သခင္ေယရႈရဲ႕ ေ႐ြးႏုတ္ျခင္းဆိုတဲ့ ေက်းဇူးေတာ္မွာ ေက်နပ္ေနခဲ့တာပဲ၊ စည္းေဝးပြဲေတြ တက္တယ္၊ ဆုေတာင္းတယ္၊ က်မ္းစာဖတ္တယ္၊ သခင့္အတြက္ အလုပ္လုပ္တယ္ဆိုတာေတြက ယုံၾကည္ျခင္းရွိတဲ့သေဘာပဲလို႔ ထင္ခဲ့တာ။ ယုံၾကည္ျခင္းရဲ႕ အဓိပၸာယ္အစစ္အမွန္ကို ကြၽန္မ တကယ္ နားမလည္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္လိုက္ရတာ ကြၽန္မအတြက္ တကယ္ကို ရွင္းလင္းသြားတယ္။ ယုံၾကည္ျခင္းဆိုတာ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြ ေျပာင္းလဲေအာင္ ဘုရားရဲ႕အမႈေတာ္နဲ႔ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေတြ႕ႀကဳံျခင္းပဲ။ ဒါမွ ကြၽန္မတို႔က သမၼာတရားကို ရႏိုင္တယ္။ ဘုရားကို သိလာႏိုင္တယ္။ ဘုရားကို ယုံၾကည္ျခင္း ရွိတယ္ဆိုတာ ဒါပါပဲ။ ဒီလို က်စ္လ်စ္တဲ့ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္နည္းနည္းေလးနဲ႔တင္ ယုံၾကည္ျခင္းရဲ႕ အဓိပၸာယ္အမွန္ကို ျပည့္စုံေအာင္ ရွင္းျပေပးတယ္။ ဘုရားကို ဘယ္လိုယုံၾကည္မလဲဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကိုလည္း ျပေပးတယ္။ ဒီလိုႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဘုရားကသာ မိန႔္ဆိုႏိုင္တာပါ။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း ကြၽန္မလည္း အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ထပ္ဖတ္မိတယ္။ လူသားရဲ႕ပ်က္စီးျခင္းသေဘာနဲ႔ အျဖစ္မွန္ကို ေဖာ္ထုတ္ျပတာေတြပါ။ ဥပမာ၊ ကြၽန္မတို႔က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အသုံးခံၿပီး အလုပ္လုပ္ၾကတယ္ဆိုတာ ဘုရားကို ခ်စ္လို႔၊ ဘုရား ေက်နပ္ေအာင္လို႔ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားကို အေပးအယူလုပ္တဲ့သေဘာနဲ႔၊ ဘုရားႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ေကာင္းခ်ီးေတြကို ရလာမလားဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ပါ။ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ မာနေထာင္လႊားမႈ၊ စိတ္ႀကီးဝင္မႈ၊ ၿပီးေတာ့ ဘုရားကို ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းမရွိတာေတြကို ေဖာ္ထုတ္ျပတယ္။ ကိုယ္ေတာ့္လုပ္ေဆာင္ခ်က္က ကြၽန္မတို႔အယူအဆေတြနဲ႔ မကိုက္ညီေတာ့ဘူးဆိုရင္၊ ကြၽန္မတို႔က ထင္ရာျမင္ရာ ေဝဖန္အျပစ္တင္ၾကတယ္။ ေဟၿဗဲၾသဝါဒစာ ၄:၁၂ မွာ ေျပာသလိုေပါ့၊ “ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္တရားေတာ္သည္ အသက္ရွင္ျခင္း၊ တန္ခိုးႏွင့္ျပဳျပင္ျခင္း၊ သန္လ်က္တကာ တို႔ထက္ ထက္ျခင္းႏွင့္ ျပည့္စုံသည္ျဖစ္၍၊ အသက္ႏွင့္ စိတ္ဝိညာဥ္ကို၎၊ အ႐ိုးဆစ္ႏွင့္ ျခင္ဆီကို၎ ပိုင္းျခား ၍ ထုတ္ခ်င္းခြင္းတတ္၏။ စိတ္ႏွလုံးအႀကံအစည္မ်ားကိုလည္း သိျမင္တတ္၏။” အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက တကယ္ကို ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြပဲဆိုတာ၊ ကြၽန္မ ပိုၿပီးေတာ့ ခံစားမိလာတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ လူ႔စိတ္ႏွလုံးေတြရဲ႕ နက္ရႈိင္းမႈကို ဘုရားကပဲ စိစစ္ၾကည့္ႏိုင္တာပါ၊ ကြၽန္မတို႔အေတြးေတြနဲ႔ စိတ္ကူးေတြ၊ ဘာေတြ စဥ္းစားေနတယ္ဆိုတာေတြကိုလည္း ဘုရားကပဲ သိႏိုင္တာ။ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈ အျဖစ္မွန္ကိုလည္း ဘုရားကပဲ အတိအက် ခြဲျခားျပႏိုင္တာပါ။ ဟိုအရင္ ကြၽန္မ လုံးဝ နားမလည္ခဲ့တဲ့ သမၼာက်မ္းပိုဒ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ နက္နဲမႈေတြကို အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ဖြင့္ဟျပလိုက္တာပါ။ ဥပမာ၊ “ခ်ီေဆာင္ခံရျခင္း” ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ဘာကိုဆိုလိုသလဲ၊ အသက္ျမစ္ရဲ႕ေရစင္ဆိုတာ ဘာလဲ၊ ေယ႐ုရွလင္ၿမိဳ႕သစ္ဆိုတာ ဘာလဲ၊ ပညာရွိသတို႔သမီးေတြနဲ႔ မိုက္မဲတဲ့သတို႔သမီးေတြဆိုတာ ဘာလဲ၊ စာေစာင္ကို ဖြင့္တာ၊ တံဆိပ္ခုနစ္ခ်က္ ခတ္ႏွိပ္တယ္ဆိုတာ ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ စသျဖင့္ေပါ့။ ကြၽန္မကို တကယ္ မ်က္စိဖြင့္ေပးလိုက္တာပါ။ ကြၽန္မ လုံးလုံး လက္ခံသြားတယ္။ သမၼာက်မ္းရဲ႕ ဒီလိုနက္နဲမႈေတြကို ဘုရားကိုယ္ေတာ္တိုင္ကလြဲလို႔ တျခားဘယ္သူမွ ဖြင့္ဟမျပႏိုင္ပါဘူး။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ၾကည့္ေလေလ၊ ဝိညာဥ္ေရးအရ ပိုၿပီး အားရွိလာေလပဲ။ မိုးေခါင္ေနခ်ိန္မွာ မိုး႐ြာခ်လိုက္သလိုမ်ိဳးပဲ။ ကြၽန္မရဲ႕အသက္ကို အာဟာရေပးၿပီး၊ ေရေလာင္းေပးလိုက္တာပါ။ ဒါေတြက သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ စကားေတြပဲ၊ ဘုရားက လူသားေတြကို မိန႔္ဆိုေနတာပဲ၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္က ျပန္ႂကြလာတဲ့ သခင္ေယရႈပဲဆိုတာေတြကို ကြၽန္မ လုံးဝ ေသခ်ာသြားတယ္။ သခင္ေယရႈ ေျပာခဲ့တဲ့စကားရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က အဓိပၸာယ္ကို ကြၽန္မက ေတြ႕ႀကဳံလိုက္ရတာပါ၊ “ငါေပးေသာေရကို ေသာက္ေသာသူမူကား၊ ေရငတ္ျခင္းႏွင့္ အစဥ္မျပတ္ ကင္းလြတ္လိမ့္မည္။ ငါေပးေသာ ေရသည္ ထိုသူ၌ ထာဝရအသက္ရွင္ျခင္းအလို႔ငွါ ထြက္ေသာ စမ္းေရျဖစ္လိမ့္မည္။” (ရွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ ၄:၁၄) အသက္စမ္းေရဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ေနာက္ဆုံးေသာကာလရဲ႕ ခရစ္ေတာ္ဆီမွာပဲ ရွိတာပါ။ ဒီအသက္စမ္းေရရဲ႕ ရင္းျမစ္ကို ကြၽန္မလည္း ေနာက္ဆုံးေတာ့ ရွာေတြ႕သြားတာပါ။

အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ရင္းနဲ႔၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔လည္း မိတ္သဟာယျပဳရင္းနဲ႔၊ ဘာသာေရးေလာကႀကီး ပ်က္စီးေျခာက္ကပ္ေနရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြနဲ႔ အႏွစ္သာရကို ကြၽန္မ နားလည္လာတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ လက္ရွိ အလုပ္ေနာက္သို႔ မလိုက္ေလွ်ာက္ေသာ သူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ဆိုင္ေသာ အမႈထဲသို႔ မဝင္ေရာက္ၾကေသးသကဲ့သို႔၊ ၎တို႔ မည္မွ် အလုပ္လုပ္သည္ျဖစ္ေစ၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔၏ ဒုကၡဆင္းရဲမ်ား မည္မွ် ႀကီးမားသည္ျဖစ္ေစ၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔ မည္မွ် ဟိုဟိုသည္သည္ အလုပ္မ်ားသည္ျဖစ္ေစ၊ ထိုအရာထဲမွတစ္ခုမွ် ဘုရားသခင္အဖို႔ အဓိပၸာယ္ တစ္ခုတစ္ေလမွ် မရွိသကဲ့သို႔၊ သူသည္ ၎တို႔ကို ခ်ီးက်ဴးလိမ့္မည္ မဟုတ္။ ယေန႔တြင္ ဘုရားသခင္၏ လက္ရွိႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားေနာက္သို႔ လိုက္ေလွ်ာက္ေသာသူ အားလုံးသည္ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ ေရစီးေၾကာင္းတြင္ ရွိၾကသည္။ ယေန႔ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ စိမ္းေသာသူမ်ားသည္ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ ေရစီးေၾကာင္း အျပင္တြင္ ရွိၾကၿပီး၊ ထိုသို႔ေသာလူတို႔ကို ဘုရားသခင္ မခ်ီးက်ဴးေပ။ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ လက္ရွိမိန္႔ႁမြက္ခ်က္မ်ားမွ ကင္းကြာသည့္ အေစခံျခင္းသည္ ဇာတိပကတိႏွင့္ အယူအဆမ်ားႏွင့္ဆိုင္ေသာ အေစခံျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္၏ အလိုႏွင့္ ကိုက္ညီဖို႔မွာ ယင္းအတြက္ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ အကယ္၍ လူမ်ားသည္ ဘာသာေရး အယူအဆမ်ားအလယ္တြင္ အသက္ရွင္ၾကပါက၊ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ အလိုႏွင့္ သင့္ေတာ္သည့္ မည္သည့္အရာကိုမွ် မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကသကဲ့သို႔၊ ဘုရားသခင္ကို ၎တို႔ အေစခံၾကေသာ္လည္း၊ ၎တို႔၏ စိတ္ကူးစိတ္သန္းမ်ားႏွင့္ အယူအဆမ်ားအလယ္တြင္ အေစခံၾကၿပီး၊ ဘုရားသခင္၏ အလိုႏွင့္အညီ အေစခံႏိုင္စြမ္း လုံးဝမရွိၾကေခ်။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္၏ အသစ္ဆုံးေသာအမႈကို သိၿပီး သူ၏ ေျခလွမ္းမ်ားေနာက္ လိုက္ေလာ့) “ဘုရားသခင္၏ အမႈ အဆင့္အသီးသီးတြင္၊ လူသားႏွင့္ဆိုင္ေသာ လိုက္ေလ်ာညီေထြသည့္ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားလည္း ရွိေပသည္။ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ ေရစီးေၾကာင္းအတြင္း ရွိသူအားလုံးသည္ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ မ်က္ေမွာက္ႏွင့္ ဆုံးမပဲ့ျပင္ျခင္းတို႔ကို ပိုင္ဆိုင္ၾကၿပီး၊ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ ေရစီးေၾကာင္းအတြင္း မရွိသူမ်ားသည္ စာတန္၏ ကြပ္ကဲမႈေအာက္တြင္ရွိကာ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ မည္သည့္ လုပ္ေဆာင္မႈမွ်မရွိေပ။ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ ေရစီးေၾကာင္း၌ ရွိသူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္၏ အမႈသစ္ကို လက္ခံသူမ်ား ျဖစ္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္၏ အမႈသစ္တြင္ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္သူမ်ား ျဖစ္သည္။...အမႈသစ္ကို လက္မခံသည့္ လူမ်ားအတြက္မူ ထိုသို႔မဟုတ္ေပ- ၎တို႔သည္ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ ေရစီးေၾကာင္းျပင္ပတြင္ ရွိၾကၿပီး၊ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ ဆုံးမပဲ့ျပင္မႈႏွင့္ အျပစ္တင္မႈတို႔သည္ သူတို႔ႏွင့္ မသက္ဆိုင္ေပ။ ဤလူမ်ားသည္ တစ္ေန႔တာလုံး ဇာတိပကတိအတြင္း၌ အသက္ရွင္ၾကသည္၊ ၎တို႔၏ စိတ္အတြင္း၌ အသက္ရွင္ၾကၿပီး၊ ၎တို႔လုပ္ေဆာင္သမွ်အားလုံးသည္ ၎တို႔ကိုယ္ပိုင္ ဦးေႏွာက္မ်ား၏ စိစစ္မႈႏွင့္ သုေတသနျပဳျခင္းမွ ထြက္ေပၚသည့္ အယူဝါဒမ်ားအတိုင္းသာ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္မႈ ျဖစ္ရန္မဆိုထားႏွင့္၊ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္၏ အမႈသစ္က ေတာင္းဆိုသည့္အရာပင္ မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္၏ အမႈသစ္ကို လက္မခံသူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္၏ မ်က္ေမွာက္ ကင္းမဲ့သည့္အျပင္၊ ဘုရားသခင္၏ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားႏွင့္ ကာကြယ္ျခင္းတို႔ မရွိေပ။ ၎တို႔၏ စကားမ်ားႏွင့္ လုပ္ေဆာင္မႈ အမ်ားစုတို႔သည္ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္၏ ယခင္ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို ထိန္းသိမ္းထားေလသည္။ ယင္းတို႔သည္ အယူဝါဒ ျဖစ္ၿပီး၊ သမၼာတရား မဟုတ္ေခ်။ ထိုသို႔ေသာ အယူဝါဒႏွင့္ စည္းမ်ဥ္းသည္ ဤလူမ်ား အတူတကြ စုစည္းျခင္းက ဘာသာတရားမွ်သာ ျဖစ္သည္ကို သက္ေသျပရန္ လုံေလာက္သည္။ ၎တို႔သည္ ေ႐ြးခ်ယ္ခံရသူမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္၏ အမႈ ရည္မွန္းခ်က္မ်ား မဟုတ္ေပ။ ၎တို႔အားလုံးအလယ္ စုစည္းမႈကို ဘာသာတရား၏ ႀကီးက်ယ္ေသာ ညီလာခံတစ္ခုအျဖစ္သာ ေခၚဆိုႏိုင္ၿပီး၊ အသင္းေတာ္တစ္ခုအျဖစ္ ေခၚဆို၍ မရႏိုင္ေပ။ ဤသည္မွာ ေျပာင္းလဲ၍မရသည့္ အခ်က္တစ္ခုျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္၏ အမႈႏွင့္ လူ၏လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ) ဒါကို ဖတ္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မလည္း သေဘာေပါက္ခဲ့တာပါ။ ကြၽန္မရဲ႕အသင္းေတာ္ေဟာင္းေရာ၊ ကြၽန္မ သြားခဲ့တဲ့ ဂိုဏ္းခြဲေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးေရာ၊ သူတို႔ေတြက ဘုရားရဲ႕အမႈေတာ္သစ္ကို မီေအာင္ မလိုက္ႏိုင္ၾကေတာ့၊ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ထဲမွာ မပါၾကေတာ့ဘူး။ ဘာသာေရးပြဲသက္သက္ လုပ္တဲ့ေနရာေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။ ဘုရားရဲ႕အသင္းေတာ္ေတြ မဟုတ္ၾကေတာ့ဘူး။ ဆရာေတာ္ေတြကလည္း က်မ္းစာအသိနဲ႔ ၾသဝါဒကိုပဲ အေသးစိတ္ရွင္းျပတယ္။ အၿမဲတမ္း သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ သက္ေသခံၿပီး ဂုဏ္တင္ေနၾကတာ။ သူတို႔ ဘယ္ေလာက္ ဒုကၡခံၿပီး ေပးဆပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာေတြပဲ ႂကြားေနၾကတာ။ ဘုရားကို ခ်ီးေျမႇာက္တာ၊ သက္ေသခံတာ လုံးဝ မရွိၾကဘူး။ သခင့္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို တျခားသူေတြ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၾကေအာင္လည္း မဦးေဆာင္ၾကဘူး။ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ အသင္းေတာ္ရာထူးေနရာေတြကို ဘက္လိုက္ၿပီး ေ႐ြးၾကတယ္။ အသံမ်ိဳးစုံ လွ်ာမ်ိဳးစုံနဲ႔ ႐ြတ္ဆိုတယ္ဆိုတာ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ ရွိေနျခင္းပဲ၊ ဘုရားရဲ႕ကယ္တင္ျခင္းကို ခံရတယ္ဆိုတဲ့ သက္ေသပဲဆိုၿပီး ေျပာၾကတယ္။ သူတို႔က သူတို႔ကိုယ္ပိုင္အေတြးအေခၚ၊ အယူအဆေတြနဲ႔ စိတ္ကူးေတြအေပၚ အေျခခံၿပီး ဒါေတြကို လုပ္ႀကံဖန္တီးခဲ့ၾကတာပါ။ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြက အသင္းေတာ္ေတြကို ဒီပုံစံနဲ႔ ဦးေဆာင္တယ္ဆိုတာ၊ သခင့္အဆုံးအမေတြကို ေသြဖည္တာပဲ။ သခင့္အလိုေတာ္ကို ဆန႔္က်င္တာပဲ။ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ယုံၾကည္သူေတြလို႔ ေျပာေပမဲ့၊ သခင့္လမ္းခရီးကို မလိုက္ဘူး၊ ပညတ္ေတြကိုလည္း မေစာင့္ထိန္းဘူး။ သူတို႔လမ္းေၾကာင္းက သခင္နဲ႔ လုံးဝ ဆန႔္က်င္ဘက္ျဖစ္ေနတယ္။ သခင္က အဲဒါကို ဘယ္လိုလုပ္ သေဘာက်ႏိုင္မွာလဲ။ အဲဒီေနရာေတြက အသင္းေတာ္ေတြလို႔ေတာင္ ယူဆလို႔မရေတာ့ဘူး။ ဂိုဏ္းဂဏေတြ၊ ဘာသာေရးအဖြဲ႕ေတြရဲ႕ ေနရာေတြလို ျဖစ္ေနၾကၿပီ။ ကြၽန္မက အဲဒီေနရာေတြမွာ ကိုယ့္ယုံၾကည္ျခင္းကို အားထုတ္ၾကည့္ေတာ့၊ ဘုရားရဲ႕လမ္းျပမႈ မရႏိုင္ခဲ့ဘူးဆိုတာ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ။ ဝိညာဥ္ေရးအရ ေျခာက္ကပ္ၿပီး၊ အာဟာရ မရခဲ့တာပဲ အဖတ္တင္တယ္။

အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က်မ္းပိုဒ္ေတြကို ကြၽန္မတို႔ ထပ္ဖတ္ၾကတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “ဘုရားသခင္သည္ ဤအခ်က္အား ၿပီးေျမာက္ေစမည္ ျဖစ္သည္- သူသည္ စၾကဝဠာ တစ္ေလွ်ာက္လုံးရွိ လူအားလုံးကို သူ႔ေရွ႕ေမွာက္သို႔ လာေစကာ ကမာၻႀကီးေပၚ၌ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ေစလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ အျခားေနရာမ်ားရွိ သူ၏ အမႈသည္ ရပ္စဲလိမ့္မည္ျဖစ္ကာ လူမ်ားသည္ မွန္ကန္ေသာ လမ္းခရီးကို ရွာေဖြရန္ တြန္းအားေပးခံရလိမ့္မည္။ ယင္းသည္ ေယာသပ္ကဲ့သို႔ ျဖစ္လိမ့္မည္- သူထံ၌ စားစရာမ်ား ရွိသည့္အတြက္၊ အေယာက္တိုင္းသည္ အစားအစာအတြက္ သူ႔ထံလာၾကၿပီး သူ႔ေရွ႕၌ ဦးၫႊတ္ၾကသည္။ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္းကို ေရွာင္ရွားဖို႔ရန္အလို႔ငွာ၊ လူမ်ားသည္ မွန္ေသာ လမ္းခရီးကို ရွာေဖြရန္ တြန္းအားေပးခံရလိမ့္မည္။ ဘာသာေရးအသိုင္းအဝိုင္း တစ္ခုလုံးသည္ ျပင္းထန္ေသာ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္းကို ခံစားရလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ ယေန႔၏ ဘုရားသခင္ တစ္ပါးတည္းသာ အသက္စမ္းေရတြင္း ျဖစ္သည္၊ လူ၏ ေမြ႕ေလ်ာ္မႈအတြက္ ေထာက္ပံ့သည့္ အစဥ္စီးဆင္းေသာ စမ္းေရတြင္းကို ပိုင္ဆိုင္ကာ လူမ်ားသည္ သူ႔ထံလာၿပီး မွီခိုၾကလိမ့္မည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ႏွစ္တစ္ေထာင္ႏိုင္ငံေတာ္ ေရာက္ရွိလာခဲ့ၿပီ) “ငါသည္ ငါ၏ ဘုန္းေတာ္ကို ဣသေရလတို႔ကို ေပးၿပီးေနာက္ ျပန္ယူလိုက္၏၊ ထို႔ေနာက္ ဣသေရလလူမ်ိဳးတို႔အား အေရွ႕အရပ္သို႔ ေခၚေဆာင္ခဲ့ၿပီး လူသားမ်ိဳးႏြယ္ တစ္ရပ္လုံးကို အေရွ႕အရပ္သို႔ ေခၚေဆာင္ခဲ့၏။ ၎တို႔အားလုံး အလင္းႏွင့္ ျပန္လည္စည္းလုံး၍ ေပါင္းသင္းကာ၊ ယင္းကို ရွာေဖြျခင္း မျပဳရေတာ့ရန္အလို႔ငွာ၊ ငါသည္ ၎တို႔ကို အလင္းထံ ေခၚေဆာင္လာခဲ့သည္။ ရွာေဖြေနသူ အားလုံးအား အလင္းကို တစ္ဖန္ ျပန္ျမင္ေစၿပီး ဣသေရလတြင္ ငါ၌ရွိခဲ့ေသာ ဘုန္းေတာ္ကို ျမင္ေစမည္။ ေရွးလြန္ေလၿပီးေသာ ကာလက လူသားမ်ိဳးႏြယ္အၾကား မိုးတိမ္ျဖဴေပၚမွ ငါႂကြဆင္းခဲ့ေၾကာင္း သူတို႔အားျမင္ေစမည္၊ မေရတြက္ႏိုင္ေသာ မိုးတိမ္ျဖဴမ်ား၊ ႁပြတ္သိပ္လ်က္ရွိသည့္ အသီးမ်ားကို သူတို႔အား ျမင္ေစမည့္အျပင္ ဣသေရလ၏ ေယေဟာဝါ ဘုရားသခင္ကို ေတြ႕ေစမည္။ ယုဒလူမ်ိဳးတို႔၏ အရွင္၊ လူတို႔ေတာင့္တေနသည့္ ေမရွိယႏွင့္ ေခတ္အဆက္ဆက္ ရွင္ဘုရင္မ်ား၏ ညႇဥ္းပန္းျခင္းခံခဲ့ရသည့္ငါ၏ ႐ုပ္သြင္အျပည့္အဝကို ၾကည့္ေစမည္။ ေနာက္ဆုံးေသာကာလတြင္ ငါ၏ဘုန္းေတာ္ႏွင့္ ငါ၏ ေဆာင္႐ြက္ခ်က္ အားလုံးကို လူသားအား ထုတ္ေဖာ္ျပလ်က္၊ ငါသည္ စၾကဝဠာတစ္ခုလုံး အေပၚ အမႈျပဳၿပီး ႀကီးစြာေသာ အမႈကို ေဆာင္႐ြက္မည္။ ယုဒျပည္တြင္ ငါ၏ဘုန္းေတာ္ မရွိေစေတာ့ရန္ ငါသည္ ငါ၏ဘုန္းေတာ္ကို ေရွးကာလက ယူလိုက္ၿပီး အေရွ႕အရပ္သို႔ ယူေဆာင္ခဲ့ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း အားလုံး သိေစျခင္းအလို႔ငွာ၊ ငါ့ကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေစာင့္ေမွ်ာ္ခဲ့သူမ်ား၊ မိုးတိမ္ျဖဴေပၚမွ ငါႂကြလာရန္ ေတာင့္တခဲ့သူမ်ား၊ ငါတစ္ဖန္ ေပၚထြက္ရန္ ေတာင့္တခဲ့သည့္ ဣသေရလႏွင့္ ငါ့ကို ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းသည့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ တစ္ခုလုံးအား ဘုန္းႀကီးေသာ ငါ၏မ်က္ႏွာ အျပည့္အဝ ျပမည္။ အေၾကာင္းမွာ ေနာက္ဆုံးေသာကာလသည္ ေရာက္ႏွင့္ၿပီး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္၏ ဧဝံေဂလိတရားသည္ စၾကဝဠာတစ္ခြင္လုံး ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားမည္ဟု ေဟာေျပာေနသည့္ မိုးႀကိဳးသံ ခုနစ္ခ်က္ျမည္ဟည္းသည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ဖတ္ရင္း၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔လည္း စည္းေဝးရင္းနဲ႔ ကြၽန္မ နားလည္လာတယ္။ သခင္ေယရႈက ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ အမႈေတာ္သစ္ကို ျပဳဖို႔အတြက္၊ လူ႔ဇာတိခံၿပီး ျပန္ႂကြလာပါၿပီ။ ကိုယ္ေတာ္က ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္ကို အဆုံးသတ္ၿပီး၊ ႏိုင္ငံေတာ္ေခတ္ကို စတင္လိုက္ၿပီ။ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကလည္း ဘုရားရဲ႕ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ဆီကို အလားတူ ကူးေျပာင္းသြားၿပီ။ ဘာသာေရးေလာကမွာ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ လုံးဝ မရွိေတာ့တာပါ။ ဘာသာေရးအသိုင္းအဝိုင္းထဲ ပိတ္မိေနတဲ့လူေတြက ပ်က္စီးေျခာက္ကပ္ျခင္းဆိုတဲ့ အေမွာင္ထုထဲကို ျပဳတ္က်ကုန္ၾကၿပီ။ ပညတ္ေတာ္ေခတ္ရဲ႕ အဆုံးသတ္အခ်ိန္မွာ လူ႔ဇာတိခံ သခင္ေယရႈက ပိုၿပီးျမင့္မားတဲ့ အမႈေတာ္သစ္ကို ဗိမာန္ေတာ္ျပင္ပမွာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာပါ။ ပညတ္ေတာ္ေခတ္ကို အဆုံးသတ္ၿပီး၊ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္ကို စတင္ေပးခဲ့တာ။ ဘုရားရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္က အဲဒီေခတ္ရဲ႕ ေ႐ြးႏုတ္ျခင္းအမႈဆီ ကူးေျပာင္းသြားတာ။ ေနာက္ေတာ့ ဗိမာန္ေတာ္လည္း ေျခာက္ကပ္လာတာပဲ။ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္ရဲ႕အမႈေတာ္ကို ဖက္တြယ္ၿပီး၊ သခင္ေယရႈရဲ႕ အမႈေတာ္ကို လက္မခံခဲ့တဲ့သူေတြအားလုံး အေမွာင္ထုထဲ ျပဳတ္က်ၿပီး၊ လမ္းေပ်ာက္ခဲ့ၾကတာပါ။ ကြၽန္မလည္း အာမုတ္အနာဂတၱိက်မ္း အခန္း ၈ အပိုဒ္ ၁၁ ကို သြားစဥ္းစားမိတယ္၊ “ေယေဟာဝါ ထာဝရဘုရား မိန႔္ေတာ္မူသည္ကား၊ ၾကည့္ရႈေလာ့၊ ေျမေပၚသို႔ ငတ္မြတ္ျခင္းေဘးႀကီး ငါေစလႊတ္မည့္ကာလ ေရာက္လာၿပီ၊ အစာငတ္မြတ္ျခင္းေဘး မဟုတ္သကဲ့သို႔ ေရငတ္ျခင္းေဘးလည္း မဟုတ္၊ သို႔ေသာ္ ေယဟာဝါ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား ၾကားရျခင္းကို ငတ္မြတ္ေသာ ေဘးျဖစ္လိမ့္မည္။” အဲဒီေတာ့မွ ကြၽန္မ ေနာက္ဆုံး နားလည္သြားတယ္။ ကြၽန္မက အသင္းေတာ္ေတြဆီ သြားၿပီး၊ နာမည္ႀကီးသင္းအုပ္ေတြအမ်ားႀကီးရဲ႕ တရားေတြကို နားေထာင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အသက္အေထာက္အပံ့ဆိုတာ လုံးဝ ရွာမေတြ႕ခဲ့ဘူး။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ၾကားရေတာ့မွ၊ ကြၽန္မရဲ႕ဆာေလာင္ေနတဲ့ ဝိညာဥ္က ဝလင္သြားတာပါ။ ဒါဟာ ဘုရားက အမႈေတာ္သစ္ကို လုပ္ေဆာင္ေနလို႔ပဲ၊ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ ေျပာင္းလဲသြားလို႔ပဲဆိုၿပီး ကြၽန္မ နားလည္ခဲ့တာပါ။ အခုခ်ိန္မွာ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္က အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ နာမေတာ္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္တဲ့ အမႈေတာ္ကိုပဲ ေထာက္ပံ့ေပးပါတယ္။ လူေတြက သခင္ေယရႈရဲ႕အမႈေတာ္ကို ဘယ္လိုပဲ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ လက္ခံတယ္ဆိုဆို၊ ဘုရားက ေထာက္ခံျခင္း မရွိေတာ့ဘူး။

ကြၽန္မလည္း ဒီလိုနားလည္မိတာကို စည္းေဝးပြဲတစ္ခုမွာ ေျပာျပေတာ့၊ အစ္မဝမ္က ဒီမိတ္သဟာယကို ေပးတယ္၊ “တကယ္ေတာ့ ဘာသာေရးေလာကရဲ႕ ငတ္မြတ္ျခင္းေဘး ေနာက္ကြယ္မွာ ဘုရားရဲ႕အလိုေတာ္ ရွိပါတယ္။ ဘာသာေရးငတ္မြတ္ျခင္းေဘးေၾကာင့္ ဘုရားကို အမွန္တကယ္ ယုံၾကည္တဲ့၊ သမၼာတရားကို ခ်စ္တဲ့လူေတြက ဘာသာေရးဆိုတာကို စြန႔္ခြာၿပီး၊ အသင္းေတာ္ေတြဆီ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ မိန႔္ဆိုတာေတြကို ရွာေဖြမိၾကတယ္။ ဘုရားရဲ႕ေပၚထြန္းျခင္းနဲ႔ အမႈေတာ္ကိုလည္း ရွာေဖြမိၾကတယ္။ ဘုရားရဲ႕အသံကို ၾကားၿပီး၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ တရားစီရင္ျခင္းအမႈကို လက္ခံနာခံတဲ့လူေတြ အားလုံးက ပညာရွိသတို႔သမီးေတြပဲ။ ဘုရားရဲ႕ပလႅင္ေတာ္ေရွ႕ကို ခ်ီမခံၾကရလိမ့္မယ္” “သူတို႔ေတြက အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ တရားစီရင္မႈ၊ သန႔္စင္ေပးမႈနဲ႔ စုံလင္ေစမႈေတြကို ခံရတယ္။ စာတန္ေၾကာင့္ သူတို႔ ဘယ္ေလာက္ပ်က္စီးေနၿပီဆိုတဲ့ အျဖစ္မွန္ကို ျမင္ၾကတယ္။ မာနေထာင္လႊားတတ္တဲ့၊ မ႐ိုးမသားနဲ႔ ေကာက္က်စ္တတ္တဲ့၊ သူတို႔ရဲ႕ မေကာင္းတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြက တျဖည္းျဖည္း သန႔္စင္ခံရၿပီး ေျပာင္းလဲကုန္တယ္။ ဘုရားကို ပိုပိုၿပီးေတာ့ သိလာၾကတယ္။ သူတို႔အသက္ေတြထဲမွာ တျဖည္းျဖည္း ရင့္သန္လာတယ္။ သူတို႔က ဘုရားကို နာခံမႈ၊ သစၥာရွိမႈနဲ႔ဆိုင္တဲ့ သက္ေသခံခ်က္ေတြမ်ိဳးစုံကို ေပးၾကတယ္” “သူတို႔ေတြက ကပ္ေဘးေတြမတိုင္ခင္ ဘုရားသခင္ ျပဳလုပ္တဲ့ ေအာင္ျမင္သူေတြပဲ။ အဦးဆုံးအသီးေတြပဲ။ ဒါက ဗ်ာဒိတ္က်မ္းထဲက ပေရာဖက္ျပဳခ်က္ကို ျပည့္စုံေစတာပါ၊ ‘ထိုသူတို႔သည္ ကညာျဖစ္၍ ေမထုန္အမႈႏွင့္ မညစ္ညဴးေသာ သူျဖစ္ၾက၏။ သိုးသငယ္ သြားေလ ရာရာအရပ္သို႔ ေနာက္ေတာ္၌ လိုက္ေသာသူျဖစ္ၾက၏။ လူတို႔ အထဲကေ႐ြးႏႈတ္၍ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သိုးသငယ္အဖို႔ အဦးသီးေသာ အသီးျဖစ္ၾက၏။’ (ဗ်ာဒိတ္က်မ္း ၁၄:၄)" “ဒီေအာင္ျမင္သူေတြအုပ္စုကို ဘုရားက ျပဳလုပ္ၿပီးၿပီဆိုတာနဲ႔၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္ကေန စတင္တဲ့ လူ႔ဇာတိခံဘုရားရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္းအမႈက အဆုံးသတ္လိမ့္မယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ ကိုယ္ေတာ္က ကပ္ေဘးေတြကို က်ေရာက္ေစလိမ့္မယ္။ ေကာင္းသူကို ဆုေပးၿပီး မေကာင္းသူကို အျပစ္ဒဏ္ေပးလိမ့္မယ္။ ဘုရားရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္းအမႈကို လက္မခံဘဲ၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္ရႈတ္ခ်ခဲ့ၾကတဲ့ လူေတြအားလုံးက အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကပ္ေဘးေတြေၾကာင့္ အံႀကိတ္ငိုေႂကြးရင္း ေသဆုံးၾကရလိမ့္မယ္။ ဘုရားရဲ႕သန႔္စင္ေပးျခင္း ခံထားရသူေတြကသာ ဘုရားရဲ႕ကာကြယ္ျခင္းကို ရၾကလိမ့္မယ္။ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္မွာ ဘုရားရဲ႕ႏိုင္ငံေတာ္ထဲ ေခၚေဆာင္ခံရတဲ့အထိ ရွင္က်န္ၾကလိမ့္မယ္” တဲ့။

ဘုရားရဲ႕အမႈေတာ္နဲ႔ အလိုေတာ္ကို အဲဒီအစ္မရဲ႕ မိတ္သဟာယကေန ကြၽန္မ နားလည္သြားတယ္။ ဘုရားရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေမတၱာက ဘယ္ေလာက္ စစ္မွန္တယ္ဆိုတာလည္း ခံစားမိတယ္။ ဘုရားက ကြၽန္မကို မပစ္ပယ္ခဲ့ပါဘူး၊ ကြၽန္မ အသက္ရွင္ေနခ်ိန္အတြင္းမွာ သခင္ေယရႈရဲ႕ ျပန္လာျခင္းကို ႀကိဳဆိုခြင့္ေပးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မကို ဒီလိုႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြနဲ႔ ေထာက္ပံ့ေပးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ေျခာက္ကပ္ေနတဲ့ဝိညာဥ္ကို အာဟာရေပးရင္း၊ ကြၽန္မကို သမၼာတရားေတြအမ်ားႀကီး ေပးအပ္ခဲ့တာပါ။ အဲဒါကို စဥ္းစားၾကည့္ေလ၊ ေကာင္းခ်ီးေပးခံရတယ္လို႔ ခံစားရေလပဲ။ ဘုရားရဲ႕ ဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကိုလည္း ကြၽန္မ ဖတ္မိေသးတယ္၊ “အသက္၏ လမ္းခရီးသည္ မည္သူမဆို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္သည့္ အရာတစ္ခု မဟုတ္သကဲ့သို႔၊ မည္သူမဆို အလြယ္တကူ ရယူႏိုင္ေသာအရာ တစ္ခုလည္း မဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အသက္သည္ ဘုရားသခင္ထံမွသာ လာႏိုင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏၊ ဆိုလိုသည္မွာ ဘုရားသခင္ ကိုယ္တိုင္သည္သာ အသက္၏အႏွစ္သာရကို ပိုင္ဆိုင္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္ကိုယ္တိုင္သာ အသက္၏ လမ္းခရီး ရွိေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္သာလွ်င္ အသက္၏အရင္းအျမစ္ျဖစ္ၿပီး၊ အစဥ္စီးဆင္းေနေသာ ရွင္သန္သည့္ အသက္စမ္းေရျဖစ္၏။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ၏ ခရစ္ေတာ္သည္သာ လူသားအား ထာဝရအသက္၏ လမ္းခရီးကို ေပးႏိုင္သည္) အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ဆိုတာ ခပ္သိမ္းေသာအရာေတြရဲ႕ အသက္ရင္းျမစ္ပါပဲ။ ကိုယ္ေတာ့္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက သမၼာတရား၊ လမ္းခရီးနဲ႔ အသက္ပဲ။ အဲဒါေတြက ကြၽန္မတို႔ကို မဆုံးႏိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ေရေလာင္းေပးတယ္၊ အာဟာရေပးပါတယ္။ အခုဆို ကြၽန္မက အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရား ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ ေရေလာင္း၊ လမ္းျပေပးမႈကို ရလိုက္ပါၿပီ။ ပလႅင္ေတာ္ကေန စီးဆင္းတဲ့ အသက္စမ္းေရထဲမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနပါၿပီ။ ကြၽန္မက သိုးသငယ္ရဲ႕ မဂၤလာစားပြဲကို အမွန္တကယ္ တက္ေရာက္ေနရတာပါ။ ကြၽန္မကို ကယ္တင္တဲ့အတြက္ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္လြန္းပါတယ္။