႐ႊင္ယိ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ

ကြၽန္ေတာ္က ေဝးလံေခါင္သီတဲ့ ေတာင္ေပၚ႐ြာမွာ မ်ိဳးဆက္အေတာ္မ်ားမ်ား လယ္သမားျဖစ္ၾကတဲ့ မိသားစုတစ္စုကေန ေမြးလာခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္မွာ အေမက ကြၽန္ေတာ့္ကို မၾကာမၾကာ တိုက္တြန္းတယ္၊ “အေမတို႔မိသားစုက အားကိုးစရာ ဘာမွမရွိဘူး။ သား ကိုယ့္ကံၾကမၼာကို ေျပာင္းလဲခ်င္ရင္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ဘဲ အားကိုးရမယ္။ သားရဲ႕တစ္ခုတည္းေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က ေက်ာင္းကို ေကာင္းေကာင္းတက္ဖို႔ပဲ”တဲ့။ တစ္ေန႔ “ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားမႈရရွိၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ ဘိုးေဘးေတြအတြက္ ဂုဏ္အသေရ ယူေဆာင္”ဖို႔ တကယ္ေမွ်ာ္လင့္ရင္းနဲ႔ သူ႔စကားေတြကို ကြၽန္ေတာ္ ႏွလုံးသြင္းခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘြဲ႕ရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ တည္ၿငိမ္တဲ့ လခစားအလုပ္ကို မရွာေတြ႕ႏိုင္ခဲ့႐ုံမက၊ မိဘေတြက အရမ္းေနမေကာင္း ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ မိသားစု စုေဆာင္းေငြအားလုံး ကုန္သြားၿပီးေတာ့ အမ်ိဳးေတြဆီက ေငြေခ်းခဲ့ရတယ္။ အဲဒါေတြကို အခ်ိန္မီ ျပန္မေပးတဲ့အတြက္၊ ကြၽန္ေတာ့္ ဦးေလးကိုယ္တိုင္က ေနာက္ကြယ္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေသြးစုပ္ဖုတ္ေကာင္လို႔ ေခၚခဲ့တယ္။ သူတို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို အထင္မေသးေအာင္လို႔ ေခါင္းမေဖာ္တမ္း ကြၽန္ေတာ္ ေငြရွာခဲ့ေပမဲ့၊ အမ်ိဳးေတြရဲ႕ နင့္နာေအာင္ေျပာတာေတြနဲ႔ ခိုကိုးရာမဲ့ျဖစ္တဲ့ မိသားစုအေျခအေနေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို တကယ္ ဝမ္းနည္းေစခဲ့ၿပီး၊ တိတ္တဆိတ္ ငိုခဲ့တာ အေတာ္မ်ားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ဆင္းရဲၿပီး ကူကယ္ရာမဲ့ေနခ်ိန္မွာပဲ ၂၀၁၃ခုႏွစ္ ဇြန္လမွာ၊ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ဧဝံေဂလိကို ေဝမွ်တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြဖတ္ၿပီး ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ရာကတစ္ဆင့္၊ လူကို ဘုရားက ဖန္ဆင္းခဲ့ၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ အသက္ေတြ သူ႔လက္ထဲမွာရွိမွန္း သိခဲ့ရတယ္။ စာတန္ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္း ခံခဲ့ရတဲ့ေနာက္မွာ လူသားက ဘုရားရဲ႕ ကြယ္ကာမႈ ဆုံးရႈံးသြားခဲ့လို႔ ဘဝက အရမ္းနာက်င္စရာျဖစ္လာခဲ့သလို၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို စာတန္ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းနဲ႔ ထိခိုက္နစ္နာေစျခင္းကေန ကယ္တင္ဖို႔ ဘုရားက လူ႔ဇာတိခံလာၿပီး ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလမွာ သမၼာတရား ေဖာ္ျပေနမွန္း သိခဲ့ရတယ္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ကယ္တင္ဖို႔ ဘုရားရဲ႕ အလိုေတာ္အေၾကာင္း သိၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ စုေဝးပြဲေတြမွာ တကယ္ ပါဝင္လာခဲ့ၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ အမ်ားႀကီး ဖတ္ခဲ့တယ္။ အသင္းေတာ္မွာလည္း ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ တာဝန္တစ္ခု စလုပ္ခဲ့တယ္။

လအနည္းငယ္အၾကာမွာ၊ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ထက္သန္ၿပီး သမၼာတရား လိုက္စားခ်င္မွန္း ေတြ႕ေတာ့ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ဖို႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက အႀကံျပဳၾကတယ္။ စုေဝးပြဲ အုပ္စုအနည္းငယ္ကို ဦးေဆာင္ရင္း အစ္ကိုလီနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ တြဲလုပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္ေတာ့္မွာ အလုပ္တစ္ခုရွိလို႔ အစ္ကိုလီက နည္းနည္းေဝးတဲ့ စုေဝးပြဲေတြဆီ ေန႔ခင္းပိုင္းမွာ သြားၿပီး၊ ညဖက္စုေဝးပြဲေတြကို ကြၽန္ေတာ္ သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္ဇယားကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေကာင္းေကာင္း စီစဥ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ႏွစ္ရဲ႕အဆုံးမွာ အေထြေထြကိစၥေတြ ကိုင္တြယ္ရာမွာ ဝန္ထမ္းမေလာက္လို႔၊ အစ္ကိုလီက အဲဒီအလုပ္ကိုလုပ္ဖို႔ တာဝန္ေပးခံရၿပီး၊ အဲဒီအဖြဲ႕ေတြကို ေလာေလာဆယ္ ကြၽန္ေတာ္ ႀကီးၾကပ္ရတယ္။ အဲဒီအတြက္ ဘုရားအေပၚ မွီခိုဖို႔ တကယ္လိုမွန္း သိခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ၊ က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲ ေရာက္လသို ခံစားရတယ္။ ကိုယ့္အခ်ိန္နဲ႔ အားအင္အကုန္ တာဝန္မွာ ထည့္လိုက္ရင္၊ အလုပ္အတြက္ အခ်ိန္ေလာက္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ကုပၼဏီက ကြၽန္ေတာ့္ကို ႏွစ္ကုန္အေရာင္းပန္းတိုင္ ယြမ္တစ္သန္း ခ်မွတ္လိုက္ၿပီး၊ အဲဒါထက္ ေက်ာ္ရင္၊ ႏွစ္ကုန္ေဘာနပ္စ္ ကြၽန္ေတာ္ ပိုမ်ားမ်ား ရႏိုင္မယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေတြးေနမိတယ္၊ အဲဒီပန္းတိုင္ကို ျပည့္မီရင္၊ ကိုယ့္အေႂကြးေတြကို ျပန္ဆပ္ႏိုင္႐ုံသာမက၊ ေငြနည္းနည္းလည္း စုႏိုင္မယ္၊ ၿပီးေတာ့ မိတ္ေဆြနဲ႔ အမ်ိဳးေတြက ကိုယ့္ကို အထင္ေသးမွာ မဟုတ္ဘူး။ ပထမဆုံး အဲဒီေငြကို ကိုယ့္လက္ထဲေရာက္ေအာင္ လုပ္ၿပီးေတာ့ တာဝန္မွာ ပိုႀကိဳးစားလုပ္မယ္ေပါ့။ အလုပ္က ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးက သတ္မွတ္ခ်က္ကို မွီဖို႔ ညေနပိုင္းမွာ အခ်ိန္ပိုလုပ္ေစခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ တစ္နာရီအပိုလုပ္ၿပီး စုေဝးပြဲေတြအတြက္ ခြင့္ယူခဲ့ေပမဲ့၊ ကြၽန္ေတာ့္ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ခြင့္ယူတာကို လက္မခံေတာ့သလို၊ အခ်န္ပိုအလုပ္ ပိုလုပ္ေစခ်င္ခဲ့တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ စုေဝးပြဲေတြကို ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းေနာက္က်ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ပိုၿပီးေစာေစာ လာဖို႔လိုတယ္လို႔ တျခားလူေတြက သတိေပးၾကၿပီး၊ သူတို႔ကို အင္တင္တင္နဲ႔ပဲ ေခါင္းညိတ္ခဲ့ရတယ္။ မၾကာခင္မွာ၊ ယြမ္ ၅၀၀၀၀၀ ေက်ာ္တန္ လက္မွတ္ထိုးထားတဲ့ ေအာ္ဒါတစ္ခု ရၿပီး၊ အဲဒီလမွာ ယြမ္ ၇၀၀၀၀ ေက်ာ္ရခဲ့တယ္၊ အဲဒါက ေငြပိုရဖို႔အတြက္ ကြၽန္ေတာ့္ဆႏၵကို ပိုလို႔ေတာင္ မီးထိုးေပးခဲ့တယ္။ ဒီေငြကို တကယ္ျမန္ျမန္ရလာၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ပစ္မွတ္ရဲ႕ ထက္ဝက္ေက်ာ္ကို ေရာက္ေနၿပီလို႔ ေတြးေနမိတယ္။ တကယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ့္ ေဖာက္သည္ ဆယ္ေယာက္မွာ ငါးေယာက္က လက္မွတ္ထိုးရင္၊ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အေတာ္ အက်ိဳးရွိမွာပဲေပါ့။ အဲဒီေနာက္ အဓိကေဖာက္သည္တခ်ိဳ႕ ထပ္ရရင္၊ ႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္း အိမ္နဲ႔ကားကိုေတာင္ ဝယ္ႏိုင္မွာပဲ၊ အဲဒါဆိုရင္ ဂုဏ္သေရရွိရွိနဲ႔ အိမ္ျပန္ႏိုင္မွာျဖစ္ၿပီး ႐ြာသားေတြက အထင္ႀကီးၾကမွာပဲေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ေငြအမ်ားႀကီးရွာမယ္ဆိုတဲ့ ကိုယ့္အိမ္မက္ထဲကို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဦးစိုက္ကြၽမ္းျပန္ ခုန္ဆင္းလိုက္တယ္။ မၾကာမၾကာ ညေနပိုင္းေတြမွာ အခ်ိန္ပိုလုပ္ခဲ့တယ္။ တစ္ခါတေလ စုေဝးပြဲေတြမွာ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေစာင့္ေနမွာလို႔ ေတြးမိၿပီး၊ နည္းနည္း အျပစ္ရွိတဲ့စိတ္ ခံစားရေပမဲ့၊ အလုပ္နားေတာ့ အခ်ိန္အရမ္းေနာက္က်သြားၿပီ၊ အိမ္ျပန္ရေတာ့မယ္ေလ။ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ လုံးဝ ပင္ပန္းေနခဲ့လို႔၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ဖို႔ အင္အားမရွိေတာ့ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ တန္းအိပ္လိုက္တယ္။ တခ်ိဳ႕မနက္ေတြမွာ ကြၽန္တာ္ တကယ္ေနာက္က်ၿပီးမွ ႏိုးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို နည္းနည္း လွန္ေလွာလိုက္ၿပီး အလုပ္သြားလိုက္တယ္။ ဆုေတာင္းတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘာေျပာရမွန္း မသိခဲ့ဘူး။ ဒီအေျခအေနမ်ိဳးမွာ အသက္ရွင္ရင္းနဲ႔၊ ကိုယ့္တာဝန္မွာ ပိုပိုၿပီးေပါ့တန္လာခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္နယ္ပယ္ထဲ လူသစ္တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ေရေလာင္းေပးဖို႔ အေရးေပၚလိုအပ္ခဲ့ၿပီး၊ ကိုယ့္ေနရာမွာ တျခားညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို လူသစ္ေတြရဲ႕ စုေဝးပြဲေတြဆီ ကြၽန္ေတာ္ သြားခိုင္းခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔မွာ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ တာဝန္ေတြရွိၿပီး၊ တစ္ခါတေလ အဲဒါကို သူတို႔လည္း တာဝန္မယူေပးႏိုင္ၾကဘူး၊ ေရေလာင္းျခင္း ထိေရာက္မႈကို ထိခိုက္ေစခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ တာဝန္ကို ဦးစားေပးသင့္တယ္လို႔ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ တျခားလူေတြအားလုံးက ကြၽန္ေတာ့္ကို မိတ္သဟာယျပဳခဲ့ၾကၿပီး၊ စုေဝးပြဲမွာ ဟန္ေဆာင္လုပ္႐ုံလုပ္ျပၿပီး၊ ကိုယ့္တာဝန္မွာ တာဝန္မဲ့တာက လူသစ္ရဲ႕ အသက္တာ တိုးတက္မႈကို ဟန႔္တားမယ္လို႔ သတိေပးခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔ အဲဒီလိုေျပာတာ ၾကားရေတာ့ ေၾကာက္သလိုမ်ိဳး ခံစားရတယ္။ ယုံၾကည္သူသစ္ေတြက အခ်ိန္မီ ေရေလာင္းမခံရရင္၊ အလိမ္အညာေတြရဲ႕ လွည့္စားတာခံရၿပီး ထြက္သြားႏိုင္တယ္၊ အဲဒါဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ မေကာင္းမႈ လုပ္မိတာျဖစ္မွာ။ အဲဒီလိုဆက္ေနလို႔မျဖစ္ဘဲ ခ်က္ခ်င္းဆုေတာင္းၿပီး ေနာင္တရရမယ္မွန္း သိခဲ့တယ္။

အဲဒီေနာက္မွာ၊ အဲဒီအဖြဲ႕ေတြကို သြားစစ္ေဆးၾကည့္တဲ့အခါ၊ ကြၽန္ေတာ္ လက္ေတြ႕အလုပ္မလုပ္တဲ့ ရလဒ္အေနနဲ႔ လူသစ္ေတြရဲ႕ ျပႆနာနဲ႔ အခက္အခဲေတြဟာ သူတို႔ကို မေကာင္းတဲ့အေျခအေနမွာ ရွိေစၿပီး အခ်ိန္မီ ေျပလည္မသြားခဲ့သလို သူတို႔ထဲက တခ်ိဳ႕က စုေဝးပြဲေတြကိုေတာင္ ပုံမွန္ မတက္ၾကေတာ့တာကို ေတြ႕ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကိစၥေတြ အဲဒီအေျခေနမွာရွိတာကို ျမင္ရေတာ့ တကယ္ကို အျပစ္ရွိတဲ့စိတ္ ခံစားရတယ္။ ေရေလာင္းၿပီး ေထာက္ပံ့တာ အေရးေပၚ လိုအပ္သလို မွန္တဲ့ လမ္းခရီးေပၚ အေျခခံအုတ္ျမစ္ ကူတည္ေထာင္ေပးဖို႔လိုတဲ့ ပိုမ်ားသထက္ မ်ားတဲ့ ယုံၾကည္သူသစ္ေတြဟာ ယုံၾကည္ျခင္းရွိလာေနခဲ့ၾကတာေလ။ ကိုယ့္အလုပ္ကို ထြက္လိုက္ၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ကို အခ်ိန္ျပည့္ ဆက္ကပ္သင့္တယ္လို႔ ခံစားရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အလုပ္က သူေဌးက ကြၽန္ေတာ့္ကို ပေရာဂ်က္ေကာင္းတခ်ိဳ႕ တာဝန္ေပးေနၿပီး၊ ကြၽန္ေတာ့္ ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးကလည္း သူ႔ကို ေနာက္ထပ္ ေဖာက္သည္အသစ္ေတြ ကူရွာေပးေစခ်င္တယ္တဲ့ ထြက္ေတာ့မလို႔ ေတြးေနတယ္လို႔ အလုပ္ေဖာ္ေတြကို ေျပာျပေတာ့ သူတို႔က၊ “မင္းက ကိုယ့္အေရာင္း ပန္းတိုင္ဆီကို ထက္ဝက္ေက်ာ္ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္လို႔ ႏွစ္ကုန္တာနဲ႔ အဲဒါကို ေက်ာ္သြားႏိုင္တယ္။ အခုလက္ေလ်ာ့လိုက္ဖို႔ဆိုတာ ရွက္စရာျဖစ္မွာပဲ”တဲ့။ သူတို႔အဲဒီလိုေျပာတာ ၾကားေတာ့၊ ရွက္စရာျဖစ္မွာလို႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေတြးမိၿပီး၊ ႏွစ္ကုန္တဲ့အထိ ထိန္းထားၿပီး ေနာက္မွ အလုပ္ထြက္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို လုပ္ဖို႔ လူေတြ အေရးေပၚလိုေနလို႔ ကိုယ့္အလုပ္နဲ႔ ေငြရွာတာကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္ၿပီး၊ အသင္းေတာ္အလုပ္မွာ စိတ္မႏွစ္ရင္၊ အရမ္းတစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တာ ျဖစ္မွာ။ အဲဒါ တကယ္ အက်ပ္႐ိုက္စရာ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက တကယ္ကို ဒြိဟျဖစ္ေနခဲ့တာ။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဉာဏ္အလင္းေပး လမ္းျပဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။

ေနာက္ေတာ့ တစ္ေန႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဓမၼေတးသီခ်င္းကို နားေထာင္ေနခ်ိန္မွာ ဒါကို ၾကားရတယ္၊ “သင္တို႔ လက္ရွိျဖတ္သန္းေနရေသာ ေန႔ရက္တိုင္းသည္ အေရးပါလွၿပီး၊ သင္တို႔၏ ပန္းတိုင္ႏွင့္ ကံၾကမၼာအတြက္ အခရာအက်ဆုံးျဖစ္သည္ျဖစ္၍ ယေန႔ သင္တို႔၌ရွိေသာ အရာအားလုံးႏွင့္ ကုန္ဆုံးသြားေသာ မိနစ္တိုင္းကို သင္တို႔တန္ဖိုးထားရမည္။ သင္တို႔သည္ ဤဘဝကို အခ်ည္းႏွီး အသက္မရွင္သြားရန္အလို႔ငွာ သင္တို႔ကိုယ္သင္တို႔ အႀကီးမားဆုံးေသာ အက်ိဳးမ်ားေပးႏိုင္ရန္ သင္တို႔၏အခ်ိန္ကို ျဖစ္ႏိုင္သမွ် အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ရမည္။” (သိုးသငယ္ေနာက္လိုက္ၿပီး သီခ်င္းအသစ္မ်ားကိုသီဆိုပါ “ယခုသင္အသက္ရွင္ေသာ ေန႔ရက္တိုင္းသည္ အေရးႀကီး၏က်ဴး”) “ႏိုးထေလာ့၊ ညီအစ္ကိုတို႔။ ႏိုးထေလာ့၊ ညီအစ္မတို႔။ ငါ၏ေန႔ရက္သည္ ၾကန႔္ၾကာလိမ့္မည္မဟုတ္။ အခ်ိန္သည္ အသက္ျဖစ္ၿပီး၊ အခ်ိန္ကို ျပန္လည္ မလႊတ္တမ္း အသုံးခ်ဖို႔ဆိုသည္မွာ အသက္ကို ကယ္တင္ဖို႔ျဖစ္၏။ အခ်ိန္သည္ အလွမ္းမေဝးလွေပ။ အကယ္၍ သင္တို႔သည္ ေကာလိပ္ ဝင္ခြင့္စာေမးပြဲ က်ရႈံး ပါက၊ သင္တို႔ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သေလာက္ အႀကိမ္မ်ားစြာ ေလ့လာၿပီး ျပန္ေျဖႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ငါ၏ေန႔ရက္သည္ ေနာက္ထပ္ ၾကန႔္ၾကာျခင္းကို သည္းခံလိမ့္မည္မဟုတ္။ အမွတ္ရၾကေလာ့။ အမွတ္ရၾကေလာ့။ ငါသည္ သင္တို႔ကို ဤေကာင္းျမတ္ေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားျဖင့္ တိုက္တြန္း၏။ ကမာၻႀကီး၏ နိဂုံးသည္ သင္တို႔၏မ်က္စိေရွ႕တြင္ ဖြင့္ဟကာ ႀကီးမားေသာ ေဘးဒုကၡတို႔သည္ ႐ုတ္ျခည္းနီးကပ္ လာၾက၏။ မည္သည့္အရာ သာ၍ အေရးႀကီးသနည္း- သင္တို႔၏ အသက္တာေလာ သို႔မဟုတ္ သင္တို႔၏အိပ္စက္ျခင္း၊ သင္တို႔၏အစားအေသာက္ႏွင့္ အဝတ္အစားတို႔ေလာ။ ဤအရာမ်ားကို ခ်ိန္ဆရန္ သင့္အတြက္ အခ်ိန္က်ေရာက္လာေလၿပီ။” (သိုးသငယ္ေနာက္လိုက္ၿပီး သီခ်င္းအသစ္မ်ားကိုသီဆိုပါ “ဆုံးရႈံးတဲ့အခ်ိန္ကို ဘယ္ေတာ့မွျပန္မရ”) ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဓမၼသီခ်င္းက ကြၽန္ေတာ့္အေပၚ ခံစားခ်က္တကယ္ ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ အမႈေတာ္က ေခတ္ကာလကို အဆုံးသတ္တဲ့ အမႈေတာ္ပဲ။ ဘုရားက လူတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ ရလဒ္ကို ဆုံးျဖတ္ေနတာျဖစ္ၿပီး အားလုံးက ကိုယ့္အမ်ိဳးအစားေနာက္ လိုက္ေနၾကတာပဲ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ လူတိုင္း ကယ္တင္ခံရၿပီး ထိန္းသိမ္းခံရမယ္၊ မဟုတ္ရင္ ပ်က္စီးျခင္းထဲ ႏွစ္ျမႇဳပ္ၾကမယ္။ အဲဒါကို အခု သမၼာတရား လိုက္စားပုံနဲ႔ ဆုံးျဖတ္ထားတာ။ ဒီအခ်ိန္သာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရလဒ္နဲ႔ ကံၾကမၼာကို ဆုံးျဖတ္တဲ့ အေရးႀကီးတဲ့အခ်ိန္ပဲ။ ကပ္ေဘးေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု အခု က်ေရာက္ေနတယ္။ ငလ်င္ေတြ၊ ေရေဘးေတြ၊ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမႈေတြ မ်ားသထက္မ်ားေနတယ္။ ဘုရားရဲ႕ အမႈေတာ္ ဘယ္အခ်ိန္မွာ အဆုံးသတ္လာမလဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မသိဘူး။ သမၼာတရားကို ေကာင္းေကာင္း လိုက္စားဖို႔ ကိုယ့္အခ်ိန္ကို တကယ္ အသုံးမျပဳဘဲ၊ မယုံၾကည္သူေတြလို ေငြနဲ႔ ေအးေဆးတဲ့ ဘဝေနာက္ လိုက္ၿမဲလိုက္ရင္၊ အဲဒါက သမၼာတရားရၿပီး ကယ္တင္ခံရမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ အခြင့္အေရးကို ဖ်က္ဆီးသြားမွာ ကြၽန္ေတာ္သိတယ္။ ေလာတရဲ႕ မိန္းမအေၾကာင္း ေတြးမိတယ္။ သူတို႔မိသားစု ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို တက္မက္ခဲ့တယ္။ ေကာင္းကင္တမန္က သူတို႔ကို ၿမိဳ႕ျပင္ ဦးေဆာင္သြားၿပီး ျပန္လွည့္မၾကည့္ဖို႔ ေျပာခဲ့ေပမဲ့ သူ လွည့္ၾကည့္ခဲ့ၿပီးေတာ့ အရွက္ရျခင္း အမွတ္အသားတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ဆားတိုင္ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ေလာတရဲ႕ မိန္းမလိုပါပဲ။ ထြန္တုံးကိုင္ၿပီး ေနာက္လွည့္ၾကည့္ရင္း ႂကြယ္ဝမႈကို တပ္မက္ၿပီး ေလာကီ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြကို လိုက္စားခဲ့တယ္။ အရမ္းမိုက္မဲၿပီး မ်က္ကန္းျဖစ္ခဲ့တာ။ အရင္က ေလာကထဲမွာ ေမွ်ာပါေနခဲ့ပုံကို ကြၽန္ေတာ္ ေတြးမိတယ္။ ထြက္ေပါက္မရွိဘဲ အေႂကြးက တနင့္တပိုးနဲ႔ေပါ့။ ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္း ကြၽန္ေတာ့္အေပၚ ေရာက္ၿပီး သမၼာတရားနဲ႔ ကယ္တင္ျခင္း လိုက္စားဖို႔ အခြင့္အေရးေပးရင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ ဆင္းရဲဒုကၡကေန ကြၽန္ေတာ့္ကို ေခၚေဆာင္သြားခဲ့တယ္။ ဘုရားရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာထဲမွာ အႀကိဳက္ေတြ႕ခဲ့ေပမဲ့ ျပန္ေပးဆပ္ဖို႔ ဆႏၵမရွိခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္တာဝန္ကို တမင္ပ်က္ကြက္ခဲ့တယ္၊ တာဝန္မဲ့ခဲ့တယ္။ တကယ္ကို အသိစိတ္မရွိခဲ့သလို ဘုရားအတြက္ စက္ဆုပ္စရာ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ မွားတဲ့လမ္းေၾကာင္းေပၚ ေခါင္းမာမာနဲ႔ မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ အက်ိဳးစီးပြားေတြကို လက္လႊတ္ရမယ္၊ သမၼာတရားလိုက္စားၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္း လုပ္ရမယ္။

အဲဒီေနာက္မွာ၊ ကိုယ့္အလုပ္နဲ႔ ေငြကို ဘာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ လုံးဝ လက္မလႊတ္ႏိုင္ခဲ့တာလဲ၊ အဲဒါရဲ႕ အရင္းအျမစ္က ဘာလဲလို႔ စေတြးမိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ေန႔မွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တခ်ိဳ႕ကို ဖတ္ရတယ္။ “ထို႔ေၾကာင့္ လူတို႔သည္ ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ အျမတ္အစြန္းအတြက္သာ စဥ္းစားတတ္ေတာ့သည္ အထိျဖစ္ေအာင္၊ ၎တို႔၏ အေတြးမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ရန္အတြက္ စာတန္သည္ ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ အျမတ္အစြန္းကို အသုံးျပဳ၏။ ၎တို႔သည္ ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ အျမတ္အစြန္းအတြက္ ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွား ၾက၏၊ ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ အျမတ္အစြန္းအတြက္ အခက္အခဲမ်ားကို ခံၾက၏၊ ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ အျမတ္အစြန္း အတြက္ အရွက္ရျခင္းမ်ားကို ႀကံ့ႀကံ့ခံၾက၏၊ ေက်ာ္ၾကားမႈ ႏွင့္ အျမတ္အစြန္း အတြက္ ၎တို႔တြင္ ရွိသမွ်အရာတိုင္းကို စြန႔္လႊတ္ၾကသကဲ့သို႔၊ ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ အျမတ္အစြန္းတို႔အတြက္ မည္သို႔ေသာ အကဲျဖတ္မႈ၊ ဆုံးျဖတ္မႈကိုမဆို ၎တို႔က ျပဳလုပ္ၾကလိမ့္မည္။ ဤနည္းလမ္းျဖင့္ စာတန္သည္ လူတို႔အား မျမင္ႏိုင္ေသာ အခ်ဳပ္အေႏွာင္တို႔ႏွင့္ ခ်ည္ေႏွာင္ၿပီး လူတို႔သည္ ၎တို႔ကို တြန္းလွန္ရန္ အင္အားမရွိသလို သတၱိလည္းမရွိၾကေပ။ ၎တို႔သည္ ဤအခ်ဳပ္အေႏွာင္တို႔အား အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ သယ္ေဆာင္ၾကၿပီး ႀကီးစြာေသာ အခက္အခဲျဖင့္ ေရွ႕သို႔ဆက္ကာသာ ႐ုန္းၾကရ၏။ ဤေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ အျမတ္အစြန္း အတြက္ အလို႔ငွာ၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ ဘုရားသခင္ကို ေရွာင္ၾကဥ္၍၊ ကိုယ္ေတာ္အား သစၥာေဖာက္ၿပီး၊ တိုး၍ ဆိုးယုတ္ လာၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤနည္းျဖင့္ မ်ိဳးဆက္တစ္ခုၿပီး တစ္ခုသည္ စာတန္၏ ေက်ာ္ၾကားျခင္းႏွင့္ အျမတ္အစြန္း အၾကားတြင္ ဖ်က္ဆီးခံၾကရ၏။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္ႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္း၊ အတုမရွိ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၆)) “‘ေငြက ကမာၻကို လည္ပတ္ေစသည္’ ဆိုသည္မွာ စာတန္၏ အေတြးအေခၚတစ္ခုျဖစ္ၿပီး၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ တစ္ခုလုံးအၾကား၊ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းတိုင္းတြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေလသည္။ ယင္းသည္ လူတစ္ဦးစီတိုင္း၏ စိတ္ႏွလုံးထဲ သြတ္သြင္းခံရေသာေၾကာင့္ ၎ကို ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းတစ္ခု ျဖစ္သည္ဟု သင္ေျပာႏိုင္သည္။ အစကတည္းမွ၊ လူတို႔သည္ ဤဆို႐ိုးစကားကို လက္မခံခဲ့ၾကေသာ္လည္း၊ ထို႔ေနာက္ လက္ေတြ႕ဘဝႏွင့္ ထိေတြ႕လာရခ်ိန္တြင္ ထိုဆို႐ိုးစကားကို သိသိသာသာ လက္ခံၾကၿပီး ဤစကားမ်ားက ဧကန္အမွန္ မွန္ကန္သည္ဟု စတင္ခံစားၾကေလသည္။ ဤသည္မွာ စာတန္က လူသားကို ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္း ျဖစ္စဥ္ မဟုတ္ေလာ။ လူတို႔သည္ ဤဆို႐ိုးစကားကို တူညီသည့္အတိုင္းအတာျဖင့္ နားလည္ေကာင္း နားလည္မည္မဟုတ္ေသာ္လည္း၊ အေယာက္တိုင္းသည္ အနီးတစ္ဝိုက္တြင္ ျဖစ္ေနသည့္ အရာမ်ားႏွင့္ ၎တို႔၏ ပုဂၢိဳလ္ေရး အေတြ႕အႀကဳံမ်ားကို အေျခခံၿပီး၊ ဤဆို႐ိုးစကား ႏွင့္ဆိုင္ေသာ မတူကြဲျပားသည့္ အနက္ျပန္ျခင္းႏွင့္ သိမွတ္မႈ အတိုင္းအတာမ်ား ရွိၾကသည္။ ယင္းမွာ မွန္၏ေလာ။ တစ္စုံတစ္ေယာက္သည္ ဤဆို႐ိုးစကားႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ အေတြ႕အႀကဳံမည္မွ်ရွိပါေစ၊ တစ္စုံတစ္ေယာက္၏ စိတ္ႏွလုံးသား အေပၚ မည္သည့္ အပ်က္သေဘာေဆာင္ေသာ သက္ေရာက္မႈ ရွိႏိုင္သနည္း။ သင္တို႔ အေယာက္စီတိုင္းအပါအဝင္ ဤေလာက ထဲက လူတို႔၏ လူသား စိတ္သေဘာထားမွတစ္ဆင့္ တစ္စုံတစ္ခု ထုတ္ေဖာ္ျပခံရသည္။ ယင္းက မည္သည့္အရာနည္း။ ယင္းသည္ ေငြကို ကိုးကြယ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းကို တစ္စုံတစ္ေယာက္၏ စိတ္ႏွလုံးသားထဲမွ ဖယ္ရွားဖို႔ ခက္ခဲသေလာ။ အင္မတန္ ခက္ခဲသည္။ လူသားႏွင့္ဆိုင္ေသာ စာတန္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္းသည္ ဧကန္အမွန္ အလြန္ နက္ရႈိင္း၏။ စာတန္သည္ လူမ်ားကို စုံစမ္းေသြးေဆာင္ဖို႔ ေငြကို အသုံးျပဳၿပီး လူတို႔အား ေငြကို ကိုးကြယ္ေအာင္ႏွင့္ ႐ုပ္ဝတၳဳပစၥည္းမ်ားကို အမြန္အျမတ္ထားေအာင္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစသည္။ ဤေငြကို ကိုးကြယ္ျခင္းသည္ လူတို႔၌ မည္သို႔ေပၚလြင္သနည္း။ ဤေလာကတြင္ ေငြတစ္ခုတစ္ေလမွ်မရွိဘဲ အသက္ရွင္မေနႏိုင္၊ ေငြမရွိဘဲ တစ္ရက္မွ်ပင္ မျဖစ္ႏိုင္ဟု သင္တို႔ခံစားသေလာ။ လူတို႔၏ အဆင့္အတန္းသည္ ၎တို႔ ခံယူသည့္ ေလးစားမႈကဲ့သို႔ ေငြမည္မွ်ရွိသည္ဆိုသည့္အေပၚ အေျခခံေနသည္။ ဆင္းရဲသားတို႔၏ ေနာက္ေက်ာသည္ အရွက္တရားတို႔ျဖင့္ ေကြးၫႊတ္ေနစဥ္၊ လူခ်မ္းသာတို႔သည္ ၎တို႔၏ ျမင့္မားသည့္ အဆင့္အတန္းကို သာယာ ေနၾကသည္။ သူတို႔သည္ ရဲရင့္ၿပီး ေမာ္ႂကြားၾကသည္၊ က်ယ္ေလာင္စြာ စကားေျပာၾကၿပီး၊ မာန္မာနေထာင္လႊားစြာ ေနထိုင္ၾကသည္။ ဤဆို႐ိုးစကားႏွင့္ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းသည္ လူသားတို႔အား အဘယ္အရာကို ယူေဆာင္လာေပးသနည္း။ ေငြကို လိုက္စားရွာေဖြရာတြင္ မည္သည့္စြန႔္လႊတ္မႈကိုမဆို လူမ်ားစြာက ျပဳၾကသည္မွာ မွန္သည္မဟုတ္ေလာ။ လူတို႔သည္ ေငြကို ပိုမိုလိုက္စား ရွာေဖြရာတြင္ ၎တို႔၏ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ သမာဓိတို႔ကို မစြန္႔လႊတ္သေလာ။ ေငြေၾကးအတြက္ မ်ားစြာေသာ လူတို႔သည္ မိမိတို႔၏တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ရန္ႏွင့္ ဘုရားသခင္ေနာက္လိုက္ရန္ အခြင့္အေရးကို ဆုံးရႈံးၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။ သမၼာတရားကို ရရွိကာ ကယ္တင္ခံရမည့္ အခြင့္အေရးကို ဆုံးရႈံးျခင္းသည္ ဆုံးရႈံးမႈမ်ား အားလုံးထဲတြင္ လူတို႔အတြက္ အႀကီးမားဆုံးေသာ ဆုံးရႈံးမႈႀကီးျဖစ္သည္ မဟုတ္သေလာ။ စာတန္သည္ ဤနည္းလမ္းႏွင့္ ဤဆို႐ိုးစကားကို ထိုသို႔ေသာ အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ အသုံးျပဳသည္မွာ အႏၲရာယ္ျပဳမည့္ လကၡဏာ မဟုတ္သေလာ။ ဤသည္မွာ မလိုမုန္းထားသည့္ လွည့္ကြက္တစ္ခု မဟုတ္ေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္ႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္း၊ အတုမရွိ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၅)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ေငြနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားမႈေနာက္လိုက္တဲ့ ရင္းျမစ္ကို ထုတ္ေဖာ္ျပတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ငယ္႐ြယ္ေတာ့၊ “ေငြေၾကးသည္ ကမာၻကို လည္ပတ္ေစသည္”ဆိုတာနဲ႔ “ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားၿပီး သင္၏ဘိုးေဘးမ်ားအတြက္ ဂုဏ္အသေရ ယူေဆာင္ေလာ့”ဆိုတဲ့ ဆိုးယုတ္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြကို အသက္ရွင္ရမဲ့ စကားေတြအျဖစ္ ေတြးခဲ့တယ္။ ေငြနဲ႔ လူေတြက ယုံၾကည္ခ်က္၊ သိကၡာနဲ႔ စကားေျပာႏိုင္တယ္၊ သူတို႔ ဝင့္ႂကြားႏိုင္တယ္၊ အဆင့္အတန္းျမင့္ၿပီး အ႐ိုအေသခံရႏိုင္တယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေတြးခဲ့တယ္။ အဲဒါက အက်ိဳးနပ္ၿပီး ဂုဏ္ရွိတဲ့ ဘဝတစ္ခု ရွိဖို႔ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းပဲလို႔ ေတြးခဲ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ မိသားစုက ေအးတိေအးစက္ ဆက္ဆံတဲ့အခါ၊ သူတို႔အေပၚ တစ္ေန႔ မင္းမူဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရင္းနဲ႔ ေငြပိုရွာဖို႔ အခ်န္ပိုအလုပ္လုပ္ခဲ့တယ္။ ယုံၾကည္ခ်က္ ရွိၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ဘဝမွာ သမၼာတရားကို သင္ယူၿပီး တိုးတက္မႈရွိဖို႔ စုေဝးပြဲေတြကို ပိုတက္ၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္ဖို႔လိုမွန္း သိခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေငြနဲ႔ အဆင့္အတန္း လိုက္စားျခင္းကို လက္မလႊတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္တာဝန္နဲ႔ အလုပ္ၾကား ကြဲလြဲဆန႔္က်င္တာ ရွိတဲ့အခါ၊ ေငြရွာတာကို ဦးစားေပးတယ္၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္ သေဘာထားခဲ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ အလုပ္ အဆင္ေျပၿပီး ေငြနည္းနည္း ရွာလို႔ရတဲ့အခါ၊ အဲဒီစိတ္ဆႏၵက ပိုပိုၿပီး ႀကီးမားလာတယ္။ ပိုမ်ားတဲ့ ေဖာက္သည္ေတြ ဘယ္လိုရၿပီး၊ ေငြပိုရွာဖို႔ လက္မွတ္ထိုးထားတဲ့ ေအာ္ဒါေတြ ဘယ္လိုရမယ္ဆိုတဲ့အေပၚ လုံးဝ အာ႐ုံစိုက္ခဲ့တယ္။ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို လုံးဝ အေရးထားမေနခဲ့တာပါ။ ဆိုလိုတာက လူသစ္တခ်ိဳ႕ဟာ အခ်ိန္မီ ေရေလာင္းမခံရသလို၊ ထြက္လုနီးပါး ျဖစ္ခဲ့ၿပီး၊ ေရလာင္းတဲ့အလုပ္က ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား ေႏွာင့္ေႏွးသြားခဲ့တာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဆိုးယုတ္တဲ့ ဒီအေတြ႕အေခၚေတြနဲ႔ အသက္ရွင္တာဟာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ပိုပိုၿပီး တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္၊ ေလာဘတက္ေစသလို၊ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားေတြကိုပဲ ကြၽန္ေတာ္ ေတြးေနခဲ့မိမွန္း ေတြ႕ရတယ္။ ဘုရားရဲ႕ ေရေလာင္းေပးျခင္းနဲ႔ အာဟာရ အမ်ားႀကီး ကြၽန္ေတာ္ ေမြ႕ေလ်ာ္ေနခဲ့ေပမဲ့၊ ကိုယ့္တာဝန္ကတစ္ဆင့္ သူ႔ကို ျပန္မေပးဆပ္ခဲ့ဘူး။ ဆင္ျခင္တုံတရား ဒါမွမဟုတ္ အသိစိတ္ မရွိခဲ့တာပါ။ နာမည္နဲ႔ အဆင့္အတန္းက လူေတြကို ငရဲ႕ထဲ ဆြဲခ်ဖို႔ စာတန္ရဲ႕ နည္းလမ္းျဖစ္တယ္၊ အဲဒါေတြက သူ႔ရဲ႕ မာယာပဲ။ အဲဒါက ဆုေတာင္းျခင္းနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဖတ္ရာမွာေတာင္ ဟန္ေဆာင္လုပ္ျပ႐ုံလုပ္ျပတဲ့အထိ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားဆီကေန ေဝးသထက္ေဝးေအာင္ ဆြဲသြားတယ္၊ အဲဒီလိုဆက္ျဖစ္ရင္၊ သမၼာတရား ရႏိုင္မွာ မဟုတ္သလို၊ ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ခံရျခင္းမွာ ကိုယ့္အခြင့္အေရးကို ဆုံးရႈံးသြားမွာပဲ။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ေနာက္ထပ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဓမၼသီခ်င္းကို ၾကားခဲ့ရတယ္- “အခြင့္အေရးကို ဆုံးရႈံးပါက သင္ထာဝရေနာင္တရလိမ့္မည္က်ဴး။” “သင္တို႔သည္ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ဘုရားသခင္၏ ဝန္ထုပ္အေပၚ သတိရွိသင့္ေပသည္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ဝန္ထုပ္မ်ားအေပၚ သတိရွိျခင္း မႀကီးထြားမီ၊ ဘုရားသခင္က သူ၏ ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားကို လူသားမ်ိဳးႏြယ္ အားလုံးထံသို႔ ထုတ္ေဖာ္ျပဖို႔ရန္အတြက္ မေစာင့္ဆိုင္းသင့္ေပ။ ထိုအခ်ိန္အေရာက္တြင္ အလြန္ ေနာက္က်သြားမည္ မဟုတ္ေလာ။ ယခုအခ်ိန္သည္ ဘုရားသခင္၏ စုံလင္ေစျခင္းခံရရန္ အခြင့္ေကာင္းတစ္ခု ျဖစ္၏။ အကယ္၍ သင္သည္ ဤအခြင့္အေရးကို လက္လႊတ္ဆုံးရႈံးလိုက္ရပါက၊ ေမာေရွသည္ ခါနန္ျပည္သို႔ မဝင္ေရာက္ႏိုင္ခဲ့သျဖင့္၊ သူ႔ဘဝ၏ က်န္ရွိသည့္အခ်ိန္မ်ားတြင္ ေနာင္တရကာ ေၾကကြဲဝမ္းနည္းျခင္းျဖင့္ ေသအံ့ဆဲဆဲ ျဖစ္ခဲ့သကဲ့သို႔၊ သင္၏က်န္ရွိသည့္ ဘဝအခ်ိန္မ်ားတြင္ ထိုအရာအတြက္ သင္ ေနာင္တရလိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူအားလုံးထံ မိမိ၏ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားကို ထုတ္ေဖာ္ျပၿပီးသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ သင္သည္ ဝမ္းနည္းမႈျဖင့္ ျပည့္လိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္က သင့္ကို ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းမရွိလွ်င္ပင္၊ သင္ကိုယ္တိုင္၏ ေနာင္တေၾကာင့္ သင္သည္ မိမိကိုယ္ကို ျပစ္တင္ဆုံးမလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ စုံလင္ျခင္းကိုရရွိဖို႔ အေကာင္းဆုံး အခြင့္အေရးမွာ ယခုျဖစ္သည္။ ယခုအခ်ိန္သည္ အလြန႔္အလြန္ ေကာင္းမြန္ေသာအခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ စုံလင္ေစျခင္းခံရဖို႔ အေလးအနက္ မႀကိဳးစားပါက၊ သူ၏အမႈ အဆုံးသတ္သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ အလြန္ ေနာက္က်သြားလိမ့္မည္- သင္ အခြင့္အေရးကို လက္လြတ္သြားၿပီး ျဖစ္လိမ့္မည္။ သင့္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ား မည္မွ်ပင္ ႀကီးမားပါေစ၊ ဘုရားသခင္သည္ အမႈကို ေဆာင္႐ြက္ေနျခင္း မရွိေတာ့ပါက၊ သင္ မည္မွ်ပင္ အားထုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ စုံလင္ျခင္းကို ဘယ္ေသာအခါမွ် ရရွိႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္။” (သိုးသငယ္ေနာက္လိုက္ၿပီး သီခ်င္းအသစ္မ်ားကိုသီဆိုပါ) ဘုရားရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကတစ္ဆင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ သူ႔ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို ခံစားလို႔ရတယ္။ ဒီတန္ဖိုးရွိတဲ့ အခ်ိန္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ တန္ဖိုးထားႏိုင္မယ္၊ သမၼာတရားလိုက္စားႏိုင္မယ္၊ ကိုယ့္တာဝန္ကိုယ္လုပ္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းကို ရရွိႏိုင္မယ္လို႔ သူ ေမွ်ာ္လင့္တယ္။ ဒါဟာ ဘုရားရဲ႕ စုံလင္ေစျခင္းကို လိုက္စားဖို႔ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးျဖစ္ၿပီး၊ တာဝန္လုပ္ဖို႔ အေရးႀကီးတဲ့အခ်ိန္ပဲ။ တာဝန္ကို လုပ္ေဆာင္ရာမွာ၊ ျပႆနာအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရား ရွာေဖြျခင္းကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းကတစ္ဆင့္၊ သမၼာတရားကို ပိုသင္ယူၿပီး ဘဝမွာ ပိုၿပီး ျမန္ျမန္ တိုးတက္ႏိုင္တယ္။ ေကာင္းေကာင္း ေလ့က်င့္ဖို႔ အဲဒီအခြင့္အေရးကို အမိအရ အသုံးမခ်ဘဲ၊ ေငြေနာက္ပဲ ဆက္လိုက္ေနရင္၊ ဘုရားအမႈေတာ္ အဆုံးသတ္တဲ့အခါ ကြၽန္ေတာ္ အခ်ည္းႏွီး အဆုံးသတ္သြားမွာျဖစ္ၿပီး၊ ဘယ္ေနာင္တပမာဏကမွ အသုံးဝင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အမွန္ေတာ့၊ အစားအစာ၊ အကြယ္အကာနဲ႔ ဘဝမွာ ေရာင့္ရဲသင့္တယ္။ ေငြအမ်ားႀကီးရွာဖို႔ ကိုယ့္တာဝန္ကို လ်စ္လ်ဴရႈရင္၊ ေနာက္ဆုံးမွာ အဲဒါက ကိုယ့္ဘဝကို ထိခိုက္နစ္နာေစမယ္၊ သမၼာတရားရၿပီး ဘုရားရဲ႕ စုံလင္ေစျခင္းခံရဖို႔ မယုံႏိုင္စရာ အခြင့္အေရးကို ဆုံးရႈံးသြားမွာပဲ။ အဲဒါက မိုက္မဲစရာ ျဖစ္မွာ။

ဘုရားသခင္၏ အသစ္ဆုံးေသာအမႈကို သိၿပီး သူ၏ ေျခလွမ္းမ်ားေနာက္ “ပုံမွန္ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ဖို႔ အားထုတ္သည့္ သူတစ္ဦးျဖစ္သည္ႏွင့္အမွ်၊ ဘုရားသခင္၏ လူမ်ားထဲမွ တစ္ဦးျဖစ္လာဖို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ျခင္းသည္ သင္တို႔၏ စစ္မွန္ေသာ အနာဂတ္ျဖစ္ၿပီး၊ အဆုံးစြန္ေသာ တန္ဖိုးႏွင့္ အေရးပါမႈရွိသည့္ အသက္တာ တစ္ခု ျဖစ္သည္။ မည္သူမွ် သင္တို႔ထက္ သာ၍ေကာင္းခ်ီးမခံစားရေပ။ ဤအရာကို အဘယ္ေၾကာင့္ ငါေျပာသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဘုရားသခင္ကို မယုံၾကည္ေသာ သူတို႔သည္ ဇာတိပကတိအတြက္ အသက္ရွင္ၾကၿပီး စာတန္အတြက္ အသက္ရွင္ၾကသည္၊ သို႔ေသာ္ ယေန႔တြင္ သင္တို႔သည္ ဘုရားသခင္အတြက္ အသက္ရွင္ၾကၿပီး ဘုရားသခင္၏အလိုကို လုပ္ေဆာင္ရန္ အသက္ရွင္ၾကေပသည္။ ယင္းမွာ သင္တို႔၏ အသက္တာမ်ားသည္ အဆုံးစြန္ အေရးပါမႈ ရွိသည္ဟု ငါ ေျပာရသည့္ အေၾကာင္းရင္း ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ ေ႐ြးခ်ယ္ျခင္းခံရေသာ ဤလူအုပ္စုသည္သာ အဆုံးစြန္ အေရးပါမႈရွိသည့္ အသက္တာျဖင့္ အသက္ရွင္ႏိုင္ၾကသည္။ ကမာၻေျမေပၚရွိ အျခားမည္သူမွ် ထိုသို႔ေသာ တန္ဖိုးႏွင့္ အဓိပၸာယ္ ရွိသည့္ အသက္တာတစ္ခုကို အသက္မရွင္ႏိုင္ၾကေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္၏ အသစ္ဆုံးေသာအမႈကို သိၿပီး သူ၏ ေျခလွမ္းမ်ားေနာက္ လိုက္ေလာ့) ဘုရားဆီက ဒီစကားေတြကို ဖတ္ရတာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ စိတ္လႈပ္ရွားစရာပဲ။ သမၼာတရားကို လိုက္စားၿပီး ဘုရားကို သိကြၽမ္းျခင္းရတာက အမွန္တကယ္ အဓိပၸာယ္ရွိတဲ့ ဘဝကို ရရွိဖို႔ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းပဲ။ အရင္က ဆိုးယုတ္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြအတိုင္း အၿမဲ အသက္ရွင္ခဲ့တယ္၊ ေငြ၊ အဆင့္အတန္းနဲ႔ဆိုရင္ လူတိုင္း ကြၽန္ေတာ့္ကို ေလးစားၾကမယ္၊ ၿပီးေတာ့ အဲဒါက အဓိပၸာယ္ရွိတဲ့ ဘဝျဖစ္မယ္လို႔ ေတြးရင္းနဲ႔ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါေတြအားလုံး မွားသြားတယ္။ ယုံၾကည္ျခင္းမရွိဘဲနဲ႔၊ သမၼာတရားနဲ႔ အသက္မရွိဘဲနဲ႔၊ လူေတြက ဘယ္အရာကိုမွ တကယ္ နားမလည္ႏိုင္ဘူး။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ဘယ္ကလာတယ္ဆိုတာေတာင္ မသိၾကသလို၊ ဘုရားက လူသားမ်ိဳးႏြယ္ရဲ႕ ကံၾကမၼာေတြအေပၚ အုပ္စိုးမွန္း တကယ္ မသိၾကဘူး။ ဘယ္ေလာက္ ဆင္းရဲဒုကၡခံရပါေစ ေနာက္လွည့္ဖို႔ မစဥ္းစားဘဲ အဆင့္အတန္းနဲ႔ ေငြေနာက္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လိုက္ေနၾကသလို၊ ကပ္ေဘးေတြ ေရာက္လာတဲ့အခါ ကပ္ေဘးေတြထဲမွာ ေသဖို႔ ေသခ်ာတယ္၊ အဲဒီအခါ သူတို႔ေငြေတြက အခ်ည္းႏွီး ျဖစ္မွာပဲ။ ကိုယ့္ဘဝတစ္ခုလုံးစာ စာတန္ရဲ႕ ကစားတာခံရၿပီး ထိခိုက္ခံရတာ အရမ္း ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ ယုံၾကည္ျခင္းရွိၿပီး သမၼာတရား လိုက္စားတာက မတူဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ႐ုပ္ဝတၱဳပိုင္း ေက်နပ္စရာ သိပ္မရွိေပမဲ့၊ သမၼာတရားေတြကို သင္ယူတာ၊ တခ်ိဳ႕အရာေတြကို ထိုးထြင္းသိျမင္မႈရွိၿပီး၊ ေငြရဲ႕ ျဖားေယာင္း၊ ခ်ည္ေႏွာင္ မခံရေတာ့တာေတြအားျဖင့္၊ ၿငိမ္သက္ျခင္းနဲ႔ ဉာဏ္အလင္းေပးျခင္းတခ်ိဳ႕ ရႏိုင္တယ္။ ေယာဘက မိသားစု ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ အမ်ားႀကီးရွိခဲ့ေပမဲ့၊ အဲဒါက သူ ေပ်ာ္ေမြ႕တဲ့အရာ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ အရာရာမွာ ဘုရားရဲ႕ အုပ္စိုးမႈကို သိျခင္း၊ ဘုရားကို ေၾကာက္႐ြံ႕ၿပီး မေကာင္းမႈကို ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းအေပၚ သူ အာ႐ုံစိုက္ခဲ့တယ္။ သူ႔အေပၚ စမ္းသပ္မႈေတြ ေရာက္လာတဲ့အခါ၊ မညည္းမညဴရွိႏိုင္ခဲ့ၿပီး သက္ေသခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဘုရားရဲ႕ လက္ခံမႈကို ရၿပီး ေနာက္ဆုံးမွာ ဘုရားက သူ႔ဆီ ေပၚလာခဲ့တယ္။ ေယာဘရဲ႕ အသက္တာက အဓိပၸာယ္နဲ႔ တန္ဖိုး ရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုေတြးမိတဲ့အခါ အလုပ္ထြက္စာ ကြၽန္ေတာ္ ေရးလိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားတာကို ျမင္ေတာ့၊ သူေငွးက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေနခိုင္းဖို႔ မႀကိဳးစားေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ အလုပ္ထြက္တဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္က ေခ်ာေမြ႕ခဲ့တယ္။ ကုပၼဏီကေန လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လိုက္တာနဲ႔ အရမ္း စိတ္ေအးလက္ေအးနဲ႔ လြတ္လပ္သြားတယ္။

အဲဒီေနာက္မွာ ကိုယ့္တာဝန္ကို တကယ္ ေခါင္းမေဖာ္တမ္းလုပ္ခဲ့ၿပီး၊ လူသစ္ေတြကို ေရေလာင္းတာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ အတြဲညီညီ အလုပ္လုပ္ခဲ့တယ္။ နည္းနည္းေလာက္ၾကာေတာ့၊ ယုံၾကည္သူသစ္ေတြက စုေဝးပြဲေတြကို စိတ္ထက္ထက္သန္သန္ လာၾကၿပီး အသင္းေတာ္ အသက္တာက ပိုေကာင္းလာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အင္မတန္ စိတ္ေအးခ်မ္းသြားခဲ့တယ္။ ဘုရားေက်းဇူးေတာ္ပဲ။