၁။ ရှင်မဿဲ ၁၂:၁ ထိုကာလအခါ ယေရှုသည် ဥပုသ်နေ့၌ ဂျုံစပါးလယ်ကွက်တို့ကို လျှောက်ကြွတော်မူလျှင်၊ တပည့်တော်တို့သည် ဆာမွတ်သောကြောင့် စပါးအသီးအနှံကို ဆွတ်၍စားကြ၏။

၂။ ရှင်မဿဲ ၁၂:၆-၈ ငါဆိုသည်ကား၊ ဤအရပ်၌ ဗိမာန်တော်ထက်သာ၍ ကြီးမြတ်သောအရာရှိ၏။ ယဇ်ပူဇော်ခြင်း အကျင့်ထက် သနားခြင်းကရုဏာအကျင့်ကို ငါနှစ်သက်၏ဟူသော ကျမ်းစကားကို သင်တို့သည် နားလည်လျှင်၊ အပြစ်ကင်းသော သူတို့ကို အပြစ်မတင် မစီရင်ကြပြီ။ လူသားသည် ဥပုသ်နေ့ကို အစိုးရသည်ဟု မိန့်တော်မူ၏။

ဤကျမ်းပိုဒ်ကို ငါတို့ အရင်ကြည့်ကြစို့- “ထိုကာလအခါ ယေရှုသည် ဥပုသ်နေ့၌ ဂျုံစပါးလယ်ကွက်တို့ကို လျှောက်ကြွတော်မူလျှင်၊ တပည့်တော်တို့သည် ဆာမွတ်သောကြောင့် စပါးအသီးအနှံကို ဆွတ်၍စားကြ၏။”

ဤကျမ်းပိုဒ်ကို အဘယ်ကြောင့် ငါ ရွေးချယ်ခဲ့သနည်း။ ယင်းသည် ဘုရားသခင်၏ စိတ်သဘောထားနှင့် မည်သည့် ဆက်စပ်မှုရှိသနည်း။ ဤစာတွင် ပထမဦးဆုံး ငါတို့သိရှိသော အရာမှာ ထိုနေ့သည် ဥပုသ်နေ့ဖြစ်သော်လည်း၊ သခင်ယေရှုသည် အပြင်ကိုထွက်ပြီး ပြောင်းဖူးခင်းကို ဖြတ်ကာ သူ၏ တပည့်တော်များအား ဦးဆောင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သာ၍ပင် “သွေဖည်သည်မှာ” ၎င်းတို့သည် “စပါးအသီးအနှံကို ဆွတ်၍စားကြ” သည်ပင် ဖြစ်သည်။ ပညတ်တော်ခေတ်တွင်၊ ယေဟောဝါဘုရားသခင်၏ ပညတ်တော်က လူတို့သည် သာမန်ကာလျှံကာ အပြင်မထွက်နိုင် သို့မဟုတ် ဥပုသ်နေ့၌ အလုပ်များတွင် ပါဝင်လုပ်ဆောင်၍မရဟု သတ်မှတ်ထားပြီး ဖြစ်သည်- ဥပုသ်နေ့တွင် လုပ်ဆောင်၍မရသော အရာများစွာရှိခဲ့သည်။ သခင်ယေရှု၏ အပိုင်းမှ ဤအပြုအမူသည် ပညတ်တော်အောက်တွင် ကြာမြင့်စွာနေခဲ့သောသူတို့အတွက် တွေးရခက်စေပြီး၊ ဝေဖန်မှုများကိုပင် လှုံ့ဆော်ခဲ့သည်။ ၎င်းတို့၏ စိတ်ရှုပ်ထွေးမှုနှင့် ယေရှုလုပ်ဆောင်ခဲ့သည့်အရာနှင့်ပတ်သက်၍ ၎င်းတို့ ပြောဆိုခဲ့ပုံတို့ကိုမူ၊ ယခု ငါတို့ ခေတ္တ ဘေးဖယ်ထားမည်ဖြစ်ပြီး ယေရှုက နေ့များအားလုံးထဲတွင် ဥပုသ်နေ့၌ အဘယ်ကြောင့် ဤအရာ လုပ်ဆောင်ဖို့ ရွေးချယ်ခဲ့သည်ဆိုသည်နှင့် ဤ လုပ်ဆောင်ချက်အားဖြင့် ပညတ်တော်အောက်တွင် အသက်ရှင်နေခဲ့ကြသော လူတို့အား သူ မည်သည့်အရာကို ဆွေးနွေးပြောဆိုချင်ခဲ့သည်ဆိုသည်ကို ငါတို့ ဦးစွာပထမ ဆွေးနွေးကြမည်။ ဤသည်မှာ ငါ ပြောလိုသည့် ဤကျမ်းပိုဒ်နှင့် ဘုရားသခင်၏ စိတ်သဘောထားတို့ကြား ဆက်နွှယ်မှု ဖြစ်သည်။

သခင်ယေရှု ကြွလာခဲ့ချိန်တွင်၊ သူသည် ဘုရားသခင်က ပညတ်တော်ခေတ်ကို စွန့်ခွာခဲ့ပြီးဖြစ်ကာ အမှုသစ်ကို စတင်ခဲ့ပြီးဖြစ်သည်ဆိုသည်နှင့် ဤအမှုသစ်သည် ဥပုသ်နေ့ကို စောင့်ထိန်းခြင်း မလိုအပ်သည်ကို လူတို့အား ပြောပြဖို့ သူ၏ လက်တွေ့ကျသော လုပ်ဆောင်ချက်များကို အသုံးပြုခဲ့သည်။ ဥပုသ်နေ့၏ ဘောင်များမှ ဘုရားသခင် ထွက်လာခြင်းသည် သူ၏ အမှုသစ်နှင့် သက်ဆိုင်သည့် အမြည်းတစ်ခုသာ ဖြစ်သည်။ စစ်မှန်ပြီး ကြီးမြတ်သော အမှုက လာဦးမည်ဖြစ်သည်။ သခင်ယေရှုသည် သူ၏အမှုကို စတင်ခဲ့ချိန်တွင်၊ သူသည် ပညတ်တော်ခေတ်၏ “အချုပ်အနှောင်” တို့ကို နောက်ချန် ထားခဲ့နှင့်ပြီးဖြစ်ကာ၊ ထိုခေတ်၏ စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းများနှင့် အခြေခံသဘောတရားတို့ကို ချိုးဖျက်ခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ သူ့ထံတွင် ပညတ်တော်နှင့် ဆက်နွှယ်သော မည်သည့်အရာမဆို၏ အရိပ်လက္ခဏာတစ်ခုမျှ မရှိခဲ့ပေ။ သူသည် ယင်းကို လုံးဝ စွန့်ပစ်ခဲ့ပြီးဖြစ်ကာ စောင့်ထိန်းခြင်း မရှိတော့သကဲ့သို့၊ လူသားမျိုးနွယ်အား ယင်းကို စောင့်ထိန်းစေရန် မလိုအပ်တော့ပေ။ ထို့ကြောင့် ဤနေရာတွင် သခင်ယေရှုသည် ဥပုသ်နေ့တွင် ပြောင်းဖူးခင်းကို ဖြတ်သွားခဲ့ပြီး၊ သခင်က အနားယူခြင်း မရှိခဲ့သည်ကို သင် တွေ့ရပေသည်။ သူသည် အပြင်၌ အလုပ်လုပ်နေခဲ့ပြီး အနားယူမနေခဲ့ပေ။ သူ၏ ဤလုပ်ရပ်သည် လူတို့၏ အယူအဆများအဖို့ အံ့အားသင့်စရာတစ်ခုဖြစ်ခဲ့ပြီး၊ သူသည် ပညတ်တော်အောက်တွင် မနေတော့သကဲ့သို့၊ ဥပုသ်နေ့၏ ဘောင်ုများကို ထားခဲ့ပြီးဖြစ်ကာ လူသားမျိုးနွယ် ရှေ့နှင့် ၎င်းတို့အလယ်တွင် ပုံစံသဏ္ဌာန်သစ်၊ အမှုပြုသည့် နည်းလမ်းအသစ်ဖြင့် ပေါ်ထွန်းခဲ့ပြီးဖြစ်သည်ကို ၎င်းတို့ထံ ပြောပြလေသည်။ သူ၏ ဤအပြုအမူသည် ပညတ်တော်အောက်မှ ပေါ်ထွက်ခြင်းနှင့် ဥပုသ်မှ ထွက်ခွာခြင်းဖြင့်စတင်သော အမှုဖြစ်သည့် အမှုသစ်ကို သူနှင့်အတူ ယူဆောင်ခဲ့ပြီးဖြစ်သည်ကို လူတို့ကို ပြောပြလေသည်။ ဘုရားသခင်က သူ၏အမှုသစ်ကို ဆောင်ရွက်သောအခါတွင်၊ သူသည် အတိတ်ကို ဖက်တွယ် မနေတော့သကဲ့သို့၊ ပညတ်တော်ခေတ်၏ စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းတို့နှင့်ပတ်သက်၍ အရေးထားခြင်း မရှိတော့ပေ။ ယခင်ခေတ်က သူ၏အမှုဖြင့် သူသည် အထိခိုက်မခံခဲ့ဘဲ၊ ယင်းအစား အခြားနေ့တွင် သူ လုပ်ဆောင်ခဲ့သည့်အတိုင်းပင် ဥပုသ်နေ့၌ သူ အမှုပြုခဲ့ပြီး၊ သူ၏ တပည့်တော်တို့သည် ဥပုသ်နေ့၌ ဆာလောင်ခဲ့ချိန်တွင်၊ ပြောင်းဖူးသီးနှံတို့ကို စားရန် ၎င်းတို့ ခူးဆွတ်နိုင်ခဲ့ကြသည်။ ဤအရာအားလုံးသည် ဘုရားသခင်၏ အမြင်တွင် အလွန် ပုံမှန် ဖြစ်ပေသည်။ ဘုရားသခင်အတွက်၊ ယင်းမှာ သူလုပ်ဆောင်လိုသော အမှုသစ်များစွာနှင့် သူပြောလိုသည် နှုတ်ကပတ်တော်သစ်များအတွက် အသစ်သော အစပြုခြင်း တစ်ခုရှိဖို့ လက်သင့်ခံနိုင်စရာ ဖြစ်ပေသည်။ တစ်စုံတစ်ရာကို သူ အသစ်စတင်သောအခါတွင်၊ သူသည် သူ၏ယခင် အမှုကို မပြောဆိုသကဲ့သို့၊ ယင်းကို ဆက်လက်၍လည်း မဆောင်ရွက်ပေ။ ဘုရားသခင်သည် သူ၏ အမှုတွင် အခြေခံသဘောတရားများ ရှိသောကြောင့်၊ အမှုသစ်ကို သူ စတင်လိုသောအခါတွင် ယင်းမှာ လူသားမျိုးနွယ်ကို သူ့အမှု၏ အဆင့်အသစ်တစ်ခုထဲသို့ သူခေါ်ဆောင်လိုသော အချိန်ပင်ဖြစ်ပြီး သူ့အမှုက သာ၍ မြင့်မားသောအဆင့်တစ်ခုထဲသို့ ဝင်ရောက်မည့်အချိန် ဖြစ်သည်။ လူတို့သည် ဆိုရိုးစကားဟောင်းများ သို့မဟုတ် စည်းမျဉ်းများအတိုင်း ဆက်လက်ပြုမူလျှင်၊ သို့မဟုတ် ယင်းတို့ကို ဆက်လက် ခိုင်မြဲစွာ စွဲကိုင်ထားပါက၊ သူသည် ယင်းကို အောက်မေ့မည်မဟုတ်၊ သို့မဟုတ် လက်ခံမည် မဟုတ်ပေ။ ဤသည်မှာ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် သူသည် အမှုသစ်ကို ယူဆောင်နှင့်ပြီး ဖြစ်ကာ သူ့အမှု၏ အဆင့်အသစ်ထဲသို့ ဝင်ရောက်ပြီး သောကြောင့်ဖြစ်သည်။ အမှုသစ်ကို သူစတင်သောအခါတွင်၊ လူတို့က သူ၏စိတ်သဘောထားနှင့် သူ၏ အရာအားလုံးနှင့်ဖြစ်ခြင်း၏ မတူညီသော ရှုထောင့်တို့ကို မြင်နိုင်ဖို့အလို့ငှာ၊ ပြီးပြည့်စုံသော ပုံသဏ္ဌာန်သစ်တစ်ခုဖြင့်၊ လုံးဝ အသစ်ဖြစ်သော ရှုထောင့်တစ်ခုမှ၊ ပြီးလျှင် လုံးဝ အသစ်ဖြစ်သော လမ်းခရီးတစ်ခုဖြင့် လူသားမျိုးနွယ်ထံ သူပေါ်ထွန်းလေသည်။ ဤသည်မှာ သူ၏အမှုသစ်ထဲရှိ သူ၏ပန်းတိုင်များထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်က အိုဟောင်းသောအရာများကို မဖက်တွယ်ပေ သို့မဟုတ် အခေါက်ခေါက် အခါခါ သွားထားသော လမ်းကြောင်းကို မလျှောက်ပေ။ သူ အမှုပြုပြီး စကားပြောသောအခါတွင်၊ သူသည် လူတို့ စိတ်ကူးသကဲ့သို့ ပိတ်ပင်တားမြစ်ခြင်း မရှိပေ။ ဘုရားသခင်၌ အားလုံးသည် လွတ်လပ်ပြီး ချုပ်ချယ်မှုကင်းသည်၊ ပြီးလျှင် ပိတ်ပင်တားမြစ်ခြင်း မရှိ၊ ကန့်သတ်ခြင်းတို့ မရှိပေ- လူသားမျိုးနွယ်ထံ သူ ယူဆောင်လာသောအရာသည် လွတ်လပ်ခြင်းနှင့် အချုပ်အချယ် ကင်းခြင်းတို့ဖြစ်သည်။ သူသည် အသက်ရှင်သော ဘုရားသခင်၊ စစ်မှန်စွာ အမှန်တကယ် တည်ရှိသော ဘုရားသခင်ဖြစ်သည်။ သူသည် ရုပ်သေးရုပ်တစ်ရုပ်၊ သို့မဟုတ် ရွှံ့စေးရုပ်တုတစ်ခု မဟုတ်သကဲ့သို့၊ လူတို့ အမြတ်တနိုးထားပြီး ကိုးကွယ်သော ရုပ်တုများနှင့် လုံးဝ ကွဲပြားသည်။ သူသည် သမ္မာတရား၊ အသက်နှင့် လမ်းခရီးကို စွဲကိုင်ထားသောကြောင့်၊ သူသည် အသက်ရှင်ပြီး အားမာန်အပြည့်ရှိကာ၊ သူ၏ နှုတ်ကပတ်တော်များနှင့် အမှုက လူသားမျိုးနွယ်ထံ ယူဆောင်သမျှအားလုံးသည် အသက်နှင့် အလင်း၊ လွတ်လပ်မှုအားလုံးနှင့် အချုပ်အချယ် ကင်းခြင်းတို့ဖြစ်သည်- သူသည် သူ၏ မည်သည့်အမှုဖြင့်မဆို ကန့်သတ်ခြင်း မခံရပေ။ လူတို့ မည်သည့်အရာ ပြောသည်ဖြစ်စေ၊ သူ၏ အမှုသစ်ကို ၎င်းတို့ မည်သို့ မြင်သည်ဖြစ်စေ၊ သို့မဟုတ် မည်သို့ အကဲဖြတ်သည်ဖြစ်စေ၊ စနိုးစနောင့်ဖြစ်ခြင်းမရှိဘဲ သူ၏အမှုကို သူ ဆောင်ရွက်လိမ့်မည်။ မည်သူ၏ အယူအဆများ၊ သူ၏အမှုနှင့် နှုတ်ကပတ်တော်တို့ကို လက်ညှိုးထိုးဝေဖန်ခြင်းများ၊ သို့မဟုတ် သူ၏အမှုသစ်အပေါ် ၎င်းတို့၏ အားကောင်းသော ဆန့်ကျင်ခြင်းနှင့် ခုခံခြင်းတို့နှင့် ပတ်သက်၍ပင် သူစိုးရိမ်ပူပန်မည် မဟုတ်ပေ။ ဘုရားသခင် လုပ်ဆောင်သောအရာကို တိုင်းတာရန်၊ သို့မဟုတ် အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ရန်၊ သူ၏ အမှုကို သိက္ခာချရန်၊ နှောင့်ယှက်ရန်၊ သို့မဟုတ် တမင်ဖျက်ဆီးရန် ဖန်ဆင်းခံအားလုံးအလယ်တွင် ဘယ်သူကမျှ လူသား၏ ကျိုးကြောင်းဆင်ခြင်မှု၊ သို့မဟုတ် လူသား၏ စိတ်ကူးစိတ်သန်း၊ အသိပညာ၊ သို့မဟုတ် ကိုယ်ကျင့်တရားကို အသုံးမပြုနိုင်ချေ။ သူ၏အမှုနှင့် သူ လုပ်ဆောင်သောအရာတို့တွင် ပိတ်ပင်တားမြစ်ခြင်းတို့ မရှိပေ။ ယင်းသည် မည်သည့်လူ၊ အကြောင်းအရာ၊ သို့မဟုတ် အရာဝတ္ထု၏ ကန့်သတ်ခြင်းမျှ ခံရမည်မဟုတ်၊ မည်သို့သော ရန်လိုသည့် အင်အားစုမျှ၏ နှောင့်ယှက်ခြင်းကို ခံရလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။ သူ၏အမှုသစ်နှင့် ပတ်သက်ပါက၊ သူသည် အစဉ်အောင်နိုင်သော ရှင်ဘုရင်တစ်ပါးဖြစ်ပြီး လူသားမျိုးနွယ်၏ မည်သည့် ရန်လိုသော အင်အားစုများ၊ အယူလွဲမှားမှုများနှင့် အတွေးမှားများမဆိုသည် သူ၏ ခြေတင်ခုံအောက်တွင် နင်းချေခြင်းကို ခံကြရသည်။ သူ့အမှု၏ မည်သည့်အဆင့်အသစ်ကို သူဆောင်ရွက်နေသည် ဖြစ်စေ ယင်းသည် လူသားမျိုးနွယ်အလယ်တွင် ဧကန်မုချ တိုးတက်ကာ တိုးချဲ့လိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး၊ သူ၏ ကြီးမားသောအမှု ပြီးပြည့်စုံသည်အထိ စကြဝဠာတစ်ခွင်လုံးတစ်လျှောက်တွင် အတားအဆီးမရှိ ဧကန်မုချ ဆောင်ရွက်မည်ဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ ဘုရားသခင်၏ အနန္တတန်ခိုးနှင့် ဉာဏ်ပညာ၊ သူ၏ ဩဇာအာဏာနှင့် တန်ခိုးဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူ့စိတ်နှလုံး ထဲတွင် စည်းမျဉ်းများမရှိ၊ လူသားမျိုးနွယ်မှ ပေါ်ပေါက်သော အသိပညာ၊ သို့မဟုတ် အယူဝါဒတို့ မရှိသောကြောင့်၊ သခင်ယေရှုသည် ဥပုသ်နေ့တွင် အပြင်သို့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း သွားနိုင်ပြီး အလုပ်လုပ်နိုင်ပေသည်။ သူရှိခဲ့သောအရာမှာ ဘုရားသခင်၏ အမှုသစ်နှင့် ဘုရားသခင်၏လမ်းခရီး ဖြစ်သည်။ သူ၏အမှုမှာ လူသားမျိုးနွယ်ကို လွတ်မြောက်စေရန်၊ လူတို့ကို လွှတ်ပေးရန်၊ ၎င်းတို့ကို အလင်း၌ တည်ရှိခွင့်ပေးရန်နှင့် အသက်ရှင်ခွင့်ပေးရန် လမ်းခရီး ဖြစ်သည်။ ထိုအတောအတွင်းတွင်၊ ရုပ်တုများ၊ သို့မဟုတ် ဘုရား အတုအယောင်များကို ကိုးကွယ်သောသူတို့သည် စာတန်၏ ချည်နှောင်ခြင်းကိုခံရလျက်၊ စည်းမျဉ်းနှင့် တားမြစ်ချက်ပေါင်းစုံ၏ ကန့်သတ်မှုခံရလျက်၊ နေ့စဉ် အသက်ရှင်ကြရသည်- ယနေ့၌ အမှုအရာတစ်ခုကို ပိတ်ပင်တားမြစ်ထားပြီး၊ မနက်ဖြန်တွင် နောက်တစ်ခုကို ပိတ်ပင်တားမြစ်သည်- ၎င်းတို့၏ အသက်တာများတွင် လွတ်လပ်ခြင်းမရှိချေ။ ၎င်းတို့သည် ပြောစရာ ဝမ်းမြောက်မှုမရှိဘဲ၊ ဘဝကို ရှင်သန်ရင်း၊ အချုပ်အနှောင်များဖြင့် အကျဉ်းသားများကဲ့သို့ ဖြစ်သည်။ “ပိတ်ပင်တားမြစ်ခြင်း” ဆိုသည်မှာ မည်သည့်အရာကို ကိုယ်စားပြုသနည်း။ ယင်းသည် အကန့်အသတ်များ၊ ချည်နှောင်မှုများနှင့် ဆိုးယုတ်ခြင်းတို့ကို ကိုယ်စားပြုသည်။ လူတစ်ဦးသည် ရုပ်တုတစ်ခုကို ကိုးကွယ်လိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ၎င်းတို့သည် မှားယွင်းသော ဘုရား၊ ဆိုးယုတ်သော ဝိညာဉ်တစ်ပါးကို ကိုးကွယ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ပိတ်ပင်တားမြစ်ခြင်းသည် ထိုသို့သော လုပ်ရပ်များ လုပ်ဆောင်သည့်အခါ၊ ယင်းနှင့်အတူ ပါရှိလာပေသည်။ သင်သည် ဤအရာ၊ ထိုအရာကို စား၍မရ၊ ယနေ့ သင် အပြင်ထွက်၍မရ၊ မနက်ဖြန် သင် ချက်ပြုတ်၍မရ၊ နောက်တစ်နေ့တွင် သင် အိမ်အသစ်ကို ပြောင်း၍မရ။ မင်္ဂလာဆောင်များနှင့် အသုဘ အခမ်းအနားများ၊ ပြီးလျှင် ကလေးမွေးခြင်းတို့အတွက်ပင် ရက်အချို့ကို ရွေးချယ်ရမည်ဖြစ်သည်။ ဤအရာကို မည်သို့ ခေါ်သနည်း။ ဤအရာကို ပိတ်ပင်တားမြစ်ခြင်းဟု ခေါ်သည်- ယင်းသည် လူသားမျိုးနွယ်၏ အကျဉ်းသားဘဝ ဖြစ်ပြီး၊ ယင်းသည် စာတန်၏ အချုပ်အနှောင်များနှင့် ဆိုးယုတ်သော ဝိညာဉ်တို့က လူတို့ကို ထိန်းချုပ်နေကာ ၎င်းတို့၏နှလုံးသားများနှင့် ကိုယ်ခန္ဓာတို့ကို ချုပ်ထိန်းနေခြင်းဖြစ်သည်။ ဤပိတ်ပင်တားမြစ်ခြင်းတို့သည် ဘုရားသခင်နှင့်အတူ တည်ရှိသလော။ ဘုရားသခင်၏ သန့်ရှင်းခြင်းကို ပြောသောအခါတွင်၊ သင်သည် ဤအရာကို ဦးစွာ စဉ်းစားသင့်သည်- ဘုရားသခင်နှင့်ဆိုလျှင် ပိတ်ပင်တားမြစ်ခြင်းတို့ မရှိပေ။ ဘုရားသခင် ကိုယ်တိုင်သည် သမ္မာတရား၊ လမ်းခရီးနှင့် အသက်ဖြစ်သောကြောင့်၊ သူ၏ နှုတ်ကပတ်တော်များနှင့် အမှုတွင် အခြေခံသဘောတရားများ ရှိသော်လည်း၊ ပိတ်ပင်တားမြစ်ခြင်းတို့ မရှိပေ။

ယခု ကျမ်းစာမှ အောက်ပါ ကျမ်းပိုဒ်ကို ကြည့်ကြစို့။ “ငါဆိုသည်ကား၊ ဤအရပ်၌ ဗိမာန်တော်ထက်သာ၍ ကြီးမြတ်သောအရာရှိ၏။ ယဇ်ပူဇော်ခြင်းအကျင့်ထက် သနားခြင်း ကရုဏာအကျင့်ကို ငါနှစ်သက်၏ဟူသော ကျမ်းစကားကို သင်တို့သည် နားလည်လျှင်၊ အပြစ်ကင်းသောသူတို့ကို အပြစ်မတင် မစီရင်ကြပြီ။ လူသားသည် ဥပုသ်နေ့ကို အစိုးရသည်ဟု မိန့်တော်မူ၏။” (ရှင်မဿဲ ၁၂:၆-၈) ဤနေရာတွင် “ဗိမာန်တော်” ဟူသည့် စကားက မည်သည်ကို ရည်ညွှန်းသနည်း။ ရိုးရိုးရှင်းရှင်းပြောရလျှင်၊ ယင်းသည် ခမ်းနားသော မြင့်မားသော အဆောက်အဦးကို ရည်ညွှန်းပြီး၊ ပညတ်တော်ခေတ်တွင် ဗိမာန်တော်သည် ယဇ်ပုရောဟိတ်တို့အတွက် ဘုရားသခင်ကို ကိုးကွယ်ရန် နေရာတစ်ခုဖြစ်ခဲ့သည်။ သခင်ယေရှုက၊ “ဤအရပ်၌ ဗိမာန်တော်ထက်သာ၍ ကြီးမြတ်သောအရာရှိ၏။” ဟူ၍ပြောသောအခါတွင်၊ “အရာ” ဆိုသည်မှာ မည်သည်ကို ရည်ညွှန်းသနည်း။ “အရာ” ဆိုသည်မှာ သိသာထင်ရှားစွာပင် လူ့ဇာတိ၌ရှိသော သခင်ယေရှု ဖြစ်၏၊ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူသာလျှင် ဗိမာန်တော်ထက် ကြီးမြတ်သူဖြစ်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ထိုစကားလုံးတို့က လူတို့ကို မည်သည့်အရာ ပြောပြခဲ့ပါသနည်း။ ဗိမာန်တော်ထဲမှ ထွက်ရန် လူတို့ကို ပြောခဲ့ပေသည်- ဘုရားသခင်သည် ဗိမာန်တော်ကို စွန့်ခွာနှင့်ပြီး ဖြစ်ကာ ထိုအထဲတွင် အလုပ်မလုပ်တော့ပေ၊ ထို့ကြောင့် လူတို့သည် ဘုရားသခင်၏ ခြေလှမ်းများကို ဗိမာန်တော်၏ အပြင်ဖက်တွင် ရှာဖွေသင့်ပြီး၊ သူ၏အမှုသစ်တွင် သူ၏ ခြေလှမ်းများနောက် လိုက်သင့်ပေသည်။ ဤအရာကို သခင်ယေရှုပြောခဲ့ချိန်တွင်၊ သူ၏ စကားများနောက်ကွယ်တွင် အကြောင်းပြချက်တစ်ခုရှိသည်၊ ယင်းမှာ ပညတ်တော် အောက်တွင် လူတို့သည် ဗိမာန်တော်ကို ဘုရားသခင် ကိုယ်တိုင်ထက် သာ၍ကြီးမြတ်သည့် အရာတစ်ခုသကဲ့သို့ မြင်လာခဲ့ကြပြီး ဖြစ်သည်။ ဆိုလိုသည်မှာ လူတို့သည် ဘုရားသခင်ကို ကိုးကွယ်ခြင်းထက် ဗိမာန်တော်ကို ကိုးကွယ်ခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်သည်၊ ထို့ကြောင့် သခင်ယေရှုက ရုပ်တုတို့ကို မကိုးကွယ်ဘဲ ယင်းအစား၊ ဘုရားသခင်သည် သာလွန်ကြီးမြတ်သည့်အတွက်၊ ဘုရားသခင်ကို ကိုးကွယ်ရန် ၎င်းတို့ကို သတိပေးခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် “ယဇ်ပူဇော်ခြင်း အကျင့်ထက် သနားခြင်းကရုဏာအကျင့်ကို ငါနှစ်သက်၏။” ဟု သူပြောခဲ့ပေသည်။ ယင်းမှာ သခင်ယေရှု၏အမြင်တွင် ပညတ်တော် အောက်တွင် အသက်ရှင်နေကြသော လူအများစုသည် ယေဟောဝါကို မကိုးကွယ်ကြတော့ဘဲ ယဇ်ပူဇော်ခြင်းကို ဟန်ဆောင်လုပ်ရုံလုပ်နေကြပြီး၊ သခင်ယေရှုက ဤသည်မှာ ရုပ်တုကိုးကွယ်ခြင်းဖြစ်သည်ဟု သတ်မှတ်ခဲ့သည်။ ဤရုပ်တုကိုးကွယ်သူတို့သည် ဗိမာန်တော်ကို ဘုရားသခင်ထက် ပိုကြီးမြတ်ပြီး၊ ပိုမြင့်မားသော အရာတစ်ခုအဖြစ် မြင်ခဲ့ကြသည်။ ၎င်းတို့၏ နှလုံးသားများတွင် ဘုရားသခင်မရှိဘဲ၊ ဗိမာန်တော်သာ ရှိပြီး၊ ဗိမာန်တော်ကို ၎င်းတို့ ဆုံးရှုံးသွားခဲ့မည်ဆိုပါက၊ ၎င်းတို့ နေထိုင်ရာအရပ်ကို ဆုံးရှုံးသွားမည်ဖြစ်သည်။ ဗိမာန်တော်မရှိဘဲ၊ ၎င်းတို့သည် ကိုးကွယ်ရန်နေရာမရှိသကဲ့သို့၊ ၎င်းတို့၏ ယဇ်ပူဇော်ခြင်းများကို မဆောင်ရွက်နိုင်ခဲ့ကြချေ။ ၎င်းတို့၏ နေထိုင်ရာအရပ်ဆိုသည်မှာ ဗိမာန်တော်ထဲတွင် နေထိုင်ပြီး မိမိတို့၏ ကိုယ်ပိုင် အရေးကိစ္စများကို ဆောင်ရွက်ဖို့အလို့ငှာ၊ ယေဟောဝါ ဘုရားသခင်ကို ကိုးကွယ်ခြင်းနှင့်ဆိုင်သည့် အတုအယောင် ဟန်ဆောင်မှုကို အသုံးချကြသည့်နေရာ ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့၏ “ယဇ်ပူဇော်ခြင်း” ဆိုသည်မှာ ဗိမာန်တော်ထဲတွင် ၎င်းတို့၏အစေခံခြင်းကို ဦးစီးဦးရွက်ပြုခြင်း အယောင်ဆောင်မှု အောက်တွင် ၎င်းတို့၏ကိုယ်ပိုင် ရှက်ဖွယ်ကောင်းသော အရောင်းအဝယ်ကို ဆောင်ရွက်ခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ ထိုအချိန်က လူတို့သည် ဗိမာန်တော်ကို ဘုရားသခင်ထက် ကြီးမြတ်သည်ဟု မြင်ခဲ့ကြသည့် အကြောင်းရင်းဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် ဗိမာန်တော်ကို ဗန်းပြတစ်ခုအနေဖြင့် အသုံးပြုပြီး ယဇ်ပူဇော်မှုများကို လူတို့အား လိမ်ညာခြင်းနှင့် ဘုရားသခင်ကို လှည့်စားခြင်းအတွက် အယောင်ပြခြင်းအဖြစ် အသုံးပြု ခဲ့ကြသောကြောင့်၊ သခင်ယေရှုက လူတို့ကို သတိပေးခြင်း တစ်ခုအနေဖြင့် ဤစကားများကို ပြောခဲ့‌ခြင်း ဖြစ်သည်။ သင်တို့သည် ဤစကားများကို လက်ရှိအချိန်အတွက် ကျင့်သုံးပါက၊ ယင်းတို့သည် တန်းတူ ခိုင်လုံမှုရှိပြီး တန်းတူ အကျုံးဝင်ဆဲ ဖြစ်သည်။ ယနေ့လူတို့သည် ပညတ်တော်ခေတ်က လူတို့ ကြုံတွေ့ရခဲ့သည်ထက် မတူကွဲပြားသော ဘုရားသခင်၏ အမှုကို ကြုံတွေ့ကြရပြီးဖြစ်သော်လည်း၊ ၎င်းတို့၏ သဘာဝ၏ အနှစ်သာရမှာ တူညီပေသည်။ ယနေ့ အမှု၏ ဆက်စပ် အကြောင်းအရာတွင်၊ လူတို့သည်၊ “ဗိမာန်တော်သည် ဘုရားသခင်ထက် ကြီးမြတ်သည်။” ဟူသည့် စကားများက ကိုယ်စားပြုသည့် အလားတူ အရာမျိုးများကို လုပ်ဆောင်ကြလိမ့်ဦးမည် ဖြစ်သည်။ ဥပမာအားဖြင့် လူတို့သည် ၎င်းတို့၏တာဝန်ကို ဖြည့်ဆည်းခြင်းအား ၎င်းတို့၏အလုပ်ဟု မြင်ကြသည်။ ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်ကို သက်သေခံခြင်းနှင့် အဆင်းနီသောနဂါးကြီးကို တိုက်ခိုက်ခြင်းအား ဒီမိုကရေစီနှင့် လွတ်လပ်မှုအတွက် လူ့အခွင့်အရေးကို ခုခံကာကွယ်သော နိုင်ငံရေးဆိုင်ရာ လှုပ်ရှားမှုအဖြစ် မြင်ကြသည်။ ၎င်းတို့၏ တာဝန်ကို သက်မွေးမှုလုပ်ငန်းများတွင် အသုံးပြုဖို့ ၎င်းတို့၏ ကျွမ်းကျင်မှုများအဖြစ် ပြောင်းလဲကြသည်၊ ပြီးလျှင် ဘုရားသခင်ကို ကြောက်ရွံ့ခြင်းနှင့် မကောင်းမှုကို ရှောင်ကြဉ်ခြင်းအား စောင့်ထိန်းရမည့် ဘာသာရေးအယူဝါဒ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းအဖြစ် စသဖြင့် သဘောထားကြသည်။ ဤအပြုအမူများသည် အခြေခံအားဖြင့် “ဗိမာန်တော်က ဘုရားသခင်ထက် ကြီးမြတ်သည်။” ဆိုသည်နှင့် အတူတူ ဖြစ်သည်မဟုတ်လော။ ကွာခြားချက်မှာ၊ လွန်ခဲ့သော အနှစ်နှစ်ထောင််က၊ လူတို့သည် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဗိမာန်တော်တွင် ၎င်းတို့၏ကိုယ်ပိုင် စီးပွားရေးကို ဆောင်ရွက်နေခဲ့ကြသော်လည်း၊ ယနေ့တွင် လူတို့သည် ၎င်းတို့၏ ကိုယ်ပိုင် စီးပွားရေးများကို အကောင်အထည်ပြ၍မရသော ဗိမာန်တော်များတွင် ဆောင်ရွက်ကြပေသည်။ စည်းမျဉ်းများကို တန်ဖိုးထားသော ထိုလူတို့သည် စည်းမျဉ်းများကို ဘုရားသခင်ထက် ပိုကြီးမြတ်သည်ဟု မြင်ကြသည်၊ အဆင့်အတန်းကို ချစ်ကြသော လူတို့သည် အဆင့်အတန်းကို ဘုရားသခင်ထက် ကြီးမြတ်သည်ဟု မြင်ကြသည်။ ၎င်းတို့၏ အသက်မွေးအလုပ်ကို ချစ်ကြသော လူတို့သည် အသက်မွေးအလုပ်များကို ဘုရားသခင်ထက် သာ၍ကြီးမြတ်သည်ဟု မြင်ကြသည် စသဖြင့်ဖြစ်သည်- ၎င်းတို့၏ ဖော်ပြချက်အားလုံးက ငါ့ကို ဤသို့ပြောစေသည်- “လူတို့က ၎င်းတို့၏စကားများမှတစ်ဆင့် ဘုရားသခင်ကို အကြီးမြတ်ဆုံး အဖြစ် ချီးမွမ်းကြသော်လည်း၊ ၎င်းတို့၏မျက်လုံးများထဲတွင် အရာရာသည် ဘုရားသခင်ထက် သာ၍ ကြီးမြတ်၏။” ဤသည်မှာ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် လူတို့သည် မိမိတို့၏ ကိုယ်ပိုင် ပါရမီများကို ပြသရန်၊ သို့မဟုတ် ၎င်းတို့၏ကိုယ်ပိုင် စီးပွားရေး၊ သို့မဟုတ် ၎င်းတို့၏ အသက်မွေးအလုပ်ကို ဆောင်ရွက်ရန်၊ ဘုရားသခင်နောက်လိုက်လျှောက်ခြင်း လမ်းကြောင်းတစ်လျှောက် အခွင့်အရေးကို ရှာတွေ့သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက်၊ ၎င်းတို့သည် မိမိတို့ကိုယ်ကိုယ် ဘုရားသခင်ထံမှ ဝေးကွာစေပြီး ၎င်းတို့ချစ်သော အသက်မွေးဝမ်းအလုပ်တို့ထဲသို့ ခြေစုံပစ်ဝင်လိုက်ကြသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့ကို ဘုရားသခင် ပေးအပ်ထားသည့်အရာနှင့် သူ၏ အလိုအတွက်မူ၊ ထိုအရာများသည် စွန့်ပစ်ခံထားရသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သည်။ ဤလူတို့၏ အခြေအနေနှင့် လွန်ခဲ့သော နှစ်နှစ်ထောင်က ဗိမာန်တော်၌ ၎င်းတို့၏ ကိုယ်ပိုင်စီးပွားရေးကို ဦးစီးဦးရွက်ပြုခဲ့ကြသောသူတို့ကြား ကွာခြားချက်မှာ အဘယ်နည်း။

—နှုတ်ကပတ်တော်၊ အတွဲ (၂)၊ ဘုရားသခင်ကို သိကျွမ်းခြင်းနှင့် စပ်လျဉ်း၍၊ ဘုရားသခင်၏ အမှုတော်၊ ဘုရားသခင်၏ စိတ်သဘောထားနှင့် ဘုရားသခင် ကိုယ်တော်တိုင် (၃)