သခင္ ျပန္လာျခင္းကို ႀကိဳဆိုဖို႔ ဘယ္ဟာက အဓိကက်လဲ။ သခင္ေယရႈ ေျပာခဲ့သည္မွာ- “ငါ့သိုးတို႔သည္ ငါ့စကားသံကို နားေထာင္” (ရွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ ၁၀:၂၇) “သန္းေခါင္ယံ၌ ၾကည့္ပါ၊ မဂၤလာေဆာင္လုလင္သည္ လာၿပီ။ ခရီးဦးႀကိဳျပဳျခင္းငွာ ထြက္သြားၾကကုန္ဟု ေႂကြးေၾကာ္လွ်င္” (ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ ၂၅:၆) ဗ်ာဒိတ္က်မ္းမွာလည္း ပေရာဖက္ျပဳထားတယ္၊ “ၾကည့္ရႈေလာ့၊ ငါသည္ တံခါးေရွ႕မွာရပ္၍ ေခါက္လ်က္ေန၏။ အၾကင္သူသည္ ငါ၏အသံကို ၾကား၍ တံခါးကို ဖြင့္အံ့၊ ထိုသူရွိရာသို႔ ငါဝင္၍ သူႏွင့္အတူ စားေသာက္မည္။ သူသည္လည္း ငါႏွင့္အတူ စားေသာက္ရလိမ့္မည္။” (ဗ်ာဒိတ္က်မ္း ၃:၂၀) “ဝိညာဥ္ေတာ္သည္ အသင္းေတာ္တို႔အား အဘယ္သို႔ မိန႔္ေတာ္မူသည္ကို၊ နားရွိေသာသူမည္သည္ကား ၾကားပါေစ။” (ဗ်ာဒိတ္က်မ္း ၂:၇) သခင့္ကို ႀကိဳဆိုရာမွာ အဓိကက်တာက ဘုရားရဲ႕အသံကို နားေထာင္ဖို႔ပဲဆိုတာကို ဒီပေရာဖက္ျပဳခ်က္ေတြက ျပတယ္။ ဘုရားရဲ႕အသံကို နားေထာင္တာက တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ယုံၾကည္သူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ထင္ၾကတယ္။ ဆရာေတာ္ေတြက က်မ္းစာကို ေသခ်ာသိၿပီး၊ အၿမဲတမ္း အေသးစိတ္ရွင္းျပတယ္ဆိုေတာ့၊ သူတို႔က ဒီလိုအေရးႀကီးတဲ့ကိစၥမ်ိဳးမွာလည္း တံခါးမႉးေတြပဲ ျဖစ္မယ္ေပါ့။ ဒီေတာ့ သခင္ ျပန္ႂကြလာၿပီဆိုတဲ့ သက္ေသခံခ်က္ကို ၾကားလည္း၊ အဲဒီလူေတြက မစူးစမ္းၾကဘူး။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို သမၼာတရားပါလားလို႔ ျမင္လည္း၊ အေလးမထားၾကေသးဘူး။ အဲဒီလိုလူေတြက ဘုရားကို ယုံၾကည္တာလား၊ ဆရာေတာ္ေတြကို ယုံၾကည္တာလား။ သခင္ ျပန္လာျခင္းနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ကြၽန္မတို႔က ဘယ္သူ ေျပာတာ နားေထာင္သင့္လဲ။ ဘုရားရဲ႕အသံကို နားေထာင္သင့္လား၊ သင္းအုပ္ေတြ ေျပာတာကို နားေထာင္သင့္လား။ ကြၽန္မလည္း ဒါကို ဟိုအရင္က လုံးဝနားမလည္ခဲ့ဘူး။ သင္းအုပ္ ေျပာတာကိုပဲ မ်က္စိမွိတ္နားေထာင္မိေတာ့၊ သခင္ ျပန္လာတာကို ႀကိဳဆိုခြင့္နဲ႔ လြဲလုနီးပါးျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္။

၂၀၁၇ ဇြန္လပိုင္းမွာ ဂ်ာမနီမွာေနတဲ့ အစ္မလ်ဴနဲ႔ အစ္ကိုတြမ္ဆိုတဲ့ လူေတြနဲ႔ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္မွာ ဆုံမိတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ စကားေျပာၾကရင္းနဲ႔၊ သူတို႔က ႐ိုး႐ိုးကုပ္ကုပ္ေနတယ္၊ ယုံၾကည္ေလာက္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ ျမင္လာတယ္။ က်မ္းစာကို တကယ္နားလည္ၾကတယ္၊ သူတို႔ေပးတဲ့ မိတ္သဟာယေတြက အသိဉာဏ္ပြင့္တယ္။ ကြၽန္မလည္း အမ်ားႀကီး ရလိုက္တယ္။ စည္းေဝးပြဲေတြလည္း လုပ္မိၾကတယ္။ ဟိုအရင္ ကြၽန္မ လုံးဝ နားမလည္ခဲ့တဲ့ သမၼာတရားေတြ အမ်ားႀကီးကို သိလိုက္ရတာပါ။ ဥပမာ၊ စစ္မွန္တဲ့ယုံၾကည္ျခင္းနဲ႔ စစ္မွန္တဲ့ ေနာင္တရျခင္းဆိုတာ ဘာလဲ၊ ဘုရားသခင္ေနာက္ လိုက္ၿပီး နာခံတယ္ဆိုတာ ဘာလဲ၊ လူေတြေနာက္ လိုက္ၿပီး နာခံတယ္ဆိုတာ ဘာလဲ၊ သခင္ေယရႈကို ဆန႔္က်င္ၾကတဲ့ ဖာရိရွဲေတြရဲ႕ အႏွစ္သာရနဲ႔ အရင္းခံအေၾကာင္း၊ ဘုရားရဲ႕အသံကို နားေထာင္ၿပီး၊ သခင့္ကို ဘယ္လိုႀကိဳဆိုမလဲဆိုတာမ်ိဳးေတြေပါ့။ အဲဒါေတြကေန အားေတြအမ်ားႀကီး ရလိုက္သလို ကြၽန္မ ခံစားရတယ္။ ရင္ထဲမွာလည္း ၾကည္လင္သြားတာ။ အဲဒီလို စည္းေဝးခဲ့တာေတြကို ၾကည္ႏူးမိတယ္။ အဲဒီမွာ အစ္ကိုတြမ္က သမၼာက်မ္းပိုဒ္ တစ္ခုႏွစ္ခုကို ဖတ္ျပတယ္၊ “ေကာင္းကင္တဘက္မွ ျပက္ေသာလွ်ပ္စစ္သည္ ေကာင္းကင္အႏွံ႔အျပား ထြန္းလင္းသကဲ့သို႔၊ လူသားသည္ မိမိေန႔ရက္၌ ျဖစ္ေတာ္မူလတံ့။ ထိုသို႔မျဖစ္မီ သူသည္ မ်ားစြာေသာ ဆင္းရဲဒုကၡကို၎၊ ယခုလူမ်ိဳး၏ ျငင္းပယ္ျခင္းကို၎ ခံရမည္။” (ရွင္လုကာခရစ္ဝင္ ၁၇:၂၄-၂၅) သခင္က ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ ႂကြလာဖို႔ အမႈေတာ္ျပဳဖို႔အတြက္၊ လူသားအျဖစ္ ထပ္ၿပီး လူ႔ဇာတိခံယူတယ္လို႔ သူက ေျပာျပတယ္။ ဒီပေရာဖက္ျပဳခ်က္က ျပည့္စုံခဲ့တာလည္း ၾကာၿပီတဲ့။ သူ ေျပာတာက၊ “သခင္က လူ႔ဇာတိခံ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္အျဖစ္ ျပန္ႂကြလာၿပီ။ ကိုယ္ေတာ္က သမၼာတရားေတြကို ေဖာ္ျပေနတယ္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္က စတင္တဲ့ တရားစီရင္ျခင္းအမႈကို ျပဳေနတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားက လူသားေတြကို သန႔္စင္ကယ္တင္ေပးတဲ့ သမၼာတရားေတြကို ေဖာ္ျပထားတယ္။ ဒီအျဖစ္က အေရွ႕အရပ္ကေန ထြန္းလင္းေနတဲ့ လွ်ပ္စစ္ႀကီးတစ္ခုလိုပဲ။ ဒါက ‘အေရွ႕အရပ္ကေန လွ်ပ္ျပက္ျခင္း’ ပဲ” တဲ့။ ဒါကို ၾကားေတာ့ ကြၽန္မ နည္းနည္း အံ့ၾသသြားတယ္။ စိတ္ထဲမွာလည္း၊ “သခင္ေယရႈက ျပန္ႂကြလာၿပီလား” ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ေတြ ေျပာတာကို သတိရတယ္။ ဘုရားက လူ႔ဇာတိနဲ႔ ျပန္ႂကြလာၿပီလို႔ သက္ေသခံတာ အေရွ႕အရပ္မွလွ်ပ္ျပက္ျခင္းပဲရွိတယ္။ သခင္ေယရႈကသာ ခရစ္ေတာ္ျဖစ္တာေၾကာင့္၊ ကြၽန္မတို႔က အဲဒါေတြကို မယုံၾကည္သင့္ဘူးဆိုတာေတြေပါ့။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း ကြၽန္မ တကယ္ စိတ္ရႈပ္လာတယ္။ အစ္ကိုတြမ္ရဲ႕မိတ္သဟာယကိုလည္း အာ႐ုံမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မ စဥ္းစားတာက၊ “သင္းအုပ္နဲ႔ အႀကီးအကဲေတြဆိုတာ သခင့္ကို အေစခံတယ္။ က်မ္းစာကို ေကာင္းေကာင္းသိၾကတယ္။ ဒီေလာက္ အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥမ်ိဳးကို သူတို႔ အကုန္သိသင့္တယ္။ ဒီေတာ့ ငါ သူတို႔ကို အရင္ဆုံး သြားေမးမယ္” ေပါ့။

ကြၽန္မလည္း အဲဒီ တနဂၤေႏြေန႔မွာ ဘုရားေက်ာင္းသြားၿပီး သင္းအုပ္ကို ေမးေတာ့၊ သင္းအုပ္က ေျပာေရာ၊ “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သူေတြ ေဟာေျပာတာေတြက တန္ဖိုးေတာ့ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သခင္က အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္အျဖစ္ လူ႔ဇာတိနဲ႔ ျပန္ႂကြလာၿပီလို႔ သူတို႔က သက္ေသခံတယ္။ အဲဒါေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ သခင္ေယရႈကသာ လူ႔ဇာတိခံယူတဲ့ ဘုရားသခင္ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ယုံၾကည္ေနတာက လူသားတစ္ေယာက္ပဲ။ သူတို႔အသင္းေတာ္ကို တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္အစိုးရကလည္း ဖိႏွိပ္တယ္။ အေရွ႕အရပ္မွလွ်ပ္ျပက္ျခင္းကို ယုံၾကည္တယ္ဆိုတာ သခင္ေယရႈကို သစၥာေဖာက္တာပဲ” တဲ့။ ဒါကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ ရင္ထဲမွာ တြန႔္ခနဲေၾကာက္သြားတာ။ သင္းအုပ္ ေျပာတာ အမွန္ပဲဆိုရင္၊ အစ္မလ်ဴနဲ႔ အစ္ကိုတြမ္က သခင့္ဆီကေန ေသြဖည္သြားၿပီလို႔ပဲ ကြၽန္မ တြက္လိုက္မိတယ္။ သူတို႔နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သံသယေတြျဖစ္လာတယ္။ သတိထားလာတယ္ေပါ့။ သူတို႔နဲ႔လည္း ေနာက္ထပ္ မဆုံခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သခင္ေယရႈ ျပန္ႂကြလာၿပီဆိုတဲ့ သူတို႔သက္ေသခံခ်က္ကို ေတြးလိုက္မိရင္၊ ခ်ီတုံခ်တုံျဖစ္ျပန္ေရာ။ အဲဒါက အမွန္တကယ္ပဲဆိုတာကို ကြၽန္မက မစူးစမ္းမိဘူးဆိုရင္၊ သခင္က ကြၽန္မကို ပစ္ပယ္မွာမဟုတ္ဘူးလား။ ဒါေပမဲ့ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္က လူ႔ဇာတိခံယူတဲ့ဘုရား ျဖစ္တယ္ဆိုရင္၊ သင္းအုပ္က ဘာလို႔လက္မခံရတာလဲ။ လူတစ္ေယာက္ကို ယုံၾကည္ၾကတာလို႔ ဘာလို႔ေျပာလဲ။ သင္းအုပ္က က်မ္းစာကို ကြၽန္မထက္ ပိုသိတယ္၊ နားလည္တယ္လို႔ စဥ္းစားမိတယ္။ ဒီေတာ့ လမ္းမမွားေအာင္ ကြၽန္မက သူတို႔နဲ႔ ေဝးေဝးေနသင့္တယ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့၊ ရင္ထဲမွာ တကယ္ကို ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ၿပီး အဆင္မေျပဘူး။ စိတ္မခ်မ္းမသာနဲ႔ ဝမ္းနည္းသလိုျဖစ္ေနတာ။ သခင့္ကိုလည္း ဆုေတာင္းလိုက္တယ္၊ “သခင္၊ ကြၽန္မ ဒီေန႔ သင္းအုပ္ ေျပာတာကို နားေထာင္မိပါတယ္။ အခုဆို အစ္မလ်ဴနဲ႔ အစ္ကိုတြမ္ကိုလည္း သံသယျဖစ္လာပါၿပီ။ အေရွ႕အရပ္မွလွ်ပ္ျပက္ျခင္းကို ဆက္ၿပီး စူးစမ္းရမွာ ကြၽန္မ ေၾကာက္မိတယ္။ သခင္ ျပန္လာဖို႔ကို ကြၽန္မ ေတာင့္တပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လမ္းမွားၿပီး ကိုယ္ေတာ့္ကို သစၥာေဖာက္မိမွာ စိုးတယ္။ ကြၽန္မ ဘာလုပ္သင့္မွန္း မသိေတာ့ပါဘူး။ အမွားအမွန္ကို သိေအာင္၊ ကြၽန္မကို အသိဉာဏ္ဖြင့္ေပးၿပီး လမ္းျပေတာ္မူပါ” ေပါ့။

ဆုေတာင္းၿပီးမွ ကြၽန္မလည္း တျဖည္းျဖည္း ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေလး ရလာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ခါတုန္းက အစ္မလ်ဴ မိတ္သဟာယျပဳခဲ့တာတစ္ခုက စိတ္ထဲ ေပၚလာေရာ၊ ဘုရားသခင္ဆိုတာ ကြၽန္မတို႔ယုံၾကည္ျခင္းမွာ အဓိပတိပဲ။ အရာခပ္သိမ္းက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြေပၚမွာ အေျခခံရမယ္။ အထူးသျဖင့္ လမ္းမွန္ကို စူးစမ္းတယ္ဆိုတဲ့ အေရးႀကီးတဲ့ဟာမ်ိဳးအတြက္ေပါ့။ ကြၽန္မတို႔က အရာရာတိုင္းမွာ တျခားလူေတြေျပာတာပဲ နားေထာင္တယ္ဆိုရင္၊ ကြၽန္မတို႔က လူေတြကို နာခံယုံၾကည္ေနတာပဲ။ အဲဒါဆို သခင့္လမ္းခရီးကို ေသြဖည္သြားမွာ။ ကြၽန္မလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စၿပီး ဆင္ျခင္ၾကည့္တယ္။ သခင္ ျပန္လာၿပီလို႔ ၾကားရတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ကြၽန္မက သခင့္အလိုေတာ္ကို အရင္ဆုံး မရွာေဖြခဲ့ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သခင့္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ဘာေျပာလဲ၊ ဒါက ဘုရားဆီက လာတာလားဆိုတာလည္း သိေအာင္မလုပ္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီအစား သင္းအုပ္ကို ကိုးကြယ္ၿပီး၊ သူ ေျပာတာကိုပဲ နားေထာင္မိတယ္။ အဲဒါက သခင့္အလိုေတာ္ မဟုတ္ဘူးေလ။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ အသင္းေတာ္ဝင္ေတြနဲ႔အတူ စည္းေဝးတဲ့အခါတိုင္း၊ သူတို႔မိတ္သဟာယက အသိဉာဏ္ဖြင့္ေပးတာခ်ည္းပဲ။ က်မ္းစာနဲ႔လည္း ကိုက္ညီတယ္။ ဘုရားအလိုေတာ္ကို သူတို႔ရွင္းျပတာေတြကလည္း ရွင္းတယ္။ ဟိုအရင္ ကြၽန္မ လုံးဝမသိခဲ့တဲ့ သမၼာတရားေတြကို စည္းေဝးပြဲတစ္ခုႏွစ္ခုေလာက္နဲ႔ နားလည္သြားတာပါ။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားနဲ႔ ပိုၿပီး နီးကပ္လာတယ္၊ ကိုယ့္ယုံၾကည္ျခင္းက ႀကီးမားလာတယ္လို႔ ခံစားခဲ့ရတယ္။ ဒါေတြက ဘုရားဆီက လာတယ္၊ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ ပါတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာတယ္။ ဒါေပမဲ့ အသင္းေတာ္မွာ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ ပါလား၊ သမၼာတရားရဲ႕ အေထာက္အပံ့ ရွိလားဆိုတာ ကြၽန္မ မစဥ္းစားခဲ့ဘူး။ သင္းအုပ္က က်မ္းစာကို ေသခ်ာသိတယ္လို႔ပဲ ထင္လိုက္တာ။ ဒီေတာ့ သူ ေျပာတဲ့ သခင္ ျပန္မလာေသးဘူးဆိုတာကို ယုံခဲ့မိတာေပါ့။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ အသင္းေတာ္မွာ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္နဲ႔ သမၼာတရား ရွိတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက အဲဒါကို မေလ့လာေသးတာပဲ။ အဲဒါက သင္းအုပ္ကိုပဲ ယုံၾကည္ေနတာ မဟုတ္ဘူးလား။ ဘုရားေနာက္ လိုက္ေနတာ၊ ဘုရားကို ယုံၾကည္ေနတာ ဟုတ္ပါ့မလား။ သခင္ေယရႈ ေပၚထြန္းၿပီး အမႈေတာ္ျပဳခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကို ကြၽန္မ စဥ္းစားမိတယ္။ ဗိမာန္ေတာ္ထဲမွာ ဘုရားကို အေစခံၾကတဲ့ ယဇ္ပုေရာဟိတ္ေတြ၊ က်မ္းျပဳဆရာေတြနဲ႔ ဖာရိရွဲေတြ အားလုံးက က်မ္းစာေတြ ပညတ္ေတြကို အျပည့္အစုံ သိၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က သခင္ေယရႈကို ေမရွိယအျဖစ္ အသိအမွတ္မျပဳခဲ့ၾကဘူး။ အဲဒီအစား ကိုယ္ေတာ့္ကို တရားလြန္ ဆန႔္က်င္ရႈတ္ခ်ၿပီးေတာ့၊ ကားတိုင္တင္ခဲ့ၾကတာ။ ကြၽန္မ နားလည္သြားတာက၊ က်မ္းစာကို ႏွံ႔စပ္တယ္ဆိုတာ ဘုရားကို သိတာနဲ႔ မတူဘူး။ ကြၽန္မက သင္းအုပ္ ေျပာတာေတြကို မ်က္စိမွိတ္ နားေထာင္တယ္ဆိုရင္၊ ဘုရားအလိုေတာ္ကို ဖီဆန္မိသြားမယ္၊ ကိုယ္ေတာ့္ကို ဆန႔္က်င္မိႏိုင္တယ္။ အစ္မလ်ဴနဲ႔ အစ္ကိုတြမ္တို႔နဲ႔ပဲ စည္းေဝးပြဲေတြ ဆက္တက္မယ္လို႔ ကြၽန္မ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ကို ျပန္ႂကြလာတဲ့သခင္ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ႏိုင္ၿပီဆိုရင္ ကြၽန္မ လက္ခံမယ္၊ ကိုယ္ေတာ့္ေနာက္ လိုက္မယ္ေပါ့။

စည္းေဝးပြဲ ထပ္လုပ္ၾကေတာ့၊ ကြၽန္မ မေရမရာျဖစ္ေနတာေတြကို သူတို႔ကို ဖြင့္ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ အစ္ကိုတြမ္က ေျပာျပတယ္၊ “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ အသင္းေတာ္က လူတစ္ေယာက္ကို ယုံၾကည္ေနတာပဲဆိုတာ၊ ညီမရဲ႕သင္းအုပ္က ဘာကို အေျချပဳၿပီး ေျပာတာလဲ။ သူက အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ၿပီးၿပီလား၊ ကိုယ္ေတာ့္အမႈေတာ္ကို ေလ့လာၿပီးၿပီလား။ အသင္းေတာ္ကို ဒီလိုရႈတ္ခ်တယ္ဆိုေတာ့၊ သူက ဘုရားကို ခုခံမိမွာ မေၾကာက္ဘူးလား ဖာရိရွဲေတြဆိုလည္း သခင္ေယရႈကို သာမန္လူတစ္ေယာက္ဆိုၿပီး ေဝဖန္ခဲ့ၾကတာပဲ။ ကိုယ္ေတာ္ ေဖာ္ျပတဲ့ သမၼာတရားေတြကို နားမေထာင္ခဲ့ၾကဘူး။ တရားလြန္ ဆန႔္က်င္ရႈတ္ခ်ၾကတယ္။ ေနာက္ဆုံး ကိုယ္ေတာ့္ကို ကားတိုင္တင္ဖို႔ ေပါင္းႀကံမိၿပီး၊ ဘုရားရဲ႕အျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္း ခံရၾကတာဒီေန႔ေခတ္ ဆရာေတာ္ေတြကလည္း၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက သမၼာတရားလား၊ ဘုရားရဲ႕အသံေတာ္လားဆိုတာကို မစူးစမ္းၾကဘူး။ ကိုယ္ေတာ့္ကို ျငင္းပယ္တာ၊ ရႈတ္ခ်တာပဲ လုပ္ၾကတယ္။ အဲဒါက ဖာရိရွဲေတြလုပ္ခဲ့တဲ့ အမွားနဲ႔ အတူတူပဲမဟုတ္လား အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္က တကယ္ပဲ လူ႔ဇာတိခံဘုရားလား၊ ျပန္ႂကြလာတဲ့ သခင္ေယရႈလားဆိုတာကို ဘာသာေရးေလာကနဲ႔ အစိုးရရဲ႕ေထာက္ခံမႈနဲ႔ ဆုံးျဖတ္လို႔ရတာ မဟုတ္ဘူး။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက သမၼာတရားလား၊ သူက ဘုရားရဲ႕အမႈေတာ္ကို လုပ္ေဆာင္သလားဆိုတာကို ကိုယ္တိုင္ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ရမွာ။ ဒါက အဓိကပဲ” တဲ့။ လူ႔ဇာတိခံျခင္းဆိုတာကို ေသခ်ာရွင္းေအာင္ဆိုၿပီး၊ အစ္ကိုတြမ္က အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က်မ္းပိုဒ္ေတြကို ဖတ္ျပတယ္။ “‘လူ႔ဇာတိခံယူျခင္း’ သည္ ဘုရားသခင္ လူ႔ဇာတိတြင္ ေပၚထြန္းျခင္း ျဖစ္သည္၊ သူ၏ ဖန္ဆင္းခံ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အၾကားတြင္ လူ႔ဇာတိပုံသဏၭာန္ျဖင့္ အလုပ္လုပ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္အဖို႔ လူ႔ဇာတိခံယူရန္မွာ ေရွးဦးစြာ သူသည္ ဇာတိပကတိ ျဖစ္လာရမည္၊ သာမန္လူ႔သဘာဝႏွင့္ ဇာတိပကတိ ျဖစ္လာရမည္၊ ဤအရာမွာ အေျခခံအက်ဆုံးေသာ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္သည္။ အမွန္တြင္ ဘုရားသခင္ လူ႔ဇာတိခံယူျခင္း၏ သြယ္ဝိုက္ေသာ အနက္အဓိပၸာယ္မွာ ဘုရားသခင္သည္ လူ႔ဇာတိထဲတြင္ အသက္ရွင္၍ အလုပ္လုပ္ျခင္း၊ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏ အႏွစ္သာရ၌ လူ႔ဇာတိခံယူျခင္း၊ လူသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာျခင္းပင္ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္ ကိန္းဝပ္ေသာ ဇာတိပကတိ၏ အႏွစ္သာရ) “လူ႔ဇာတိခံယူေသာ ဘုရားသခင္ကို ခရစ္ေတာ္ဟုေခၚသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ လူတို႔ကို သမၼာတရား ေပးႏိုင္ေသာ ခရစ္ေတာ္ကို ဘုရားသခင္ဟု ေခၚ၏။ သူသည္ ဘုရားသခင္၏ အႏွစ္သာရ ပိုင္ဆိုင္ၿပီး၊ သူ၏ အမႈတြင္ လူသားက မရရွိႏိုင္သည့္ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ ဉာဏ္ပညာတို႔ ပိုင္ဆိုင္သည့္အတြက္၊ ဤအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ လြန္ကဲေသာအရာတစ္ခုမွ် မရွိေပ။ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ခရစ္ေတာ္ဟု ေခၚေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္၏အမႈကို မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေသာ သူတို႔သည္ လူလိမ္မ်ား ျဖစ္၏။ ခရစ္ေတာ္သည္ ကမာၻေျမႀကီးေပၚရွိ ဘုရားသခင္၏ သ႐ုပ္သကန္ျဖစ္႐ုံသာမက၊ ဘုရားသခင္က လူသားအလယ္ သူ၏အမႈကို ေဆာင္႐ြက္ၿပီး၊ ျပည့္စုံေစသည္ႏွင့္အမွ် သူခံယူေသာ အထူးလူ႔ဇာတိလည္း ျဖစ္၏။ ဤဇာတိခႏၶာကို မည္သည့္လူသားမဆိုက အစားထိုး၍ မရႏိုင္ဘဲ၊ ကမာၻေျမေပၚတြင္ ဘုရားသခင္၏အမႈကို ျပည့္စုံလုံေလာက္စြာ တာဝန္ယူ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားကို ေဖာ္ျပႏိုင္ကာ၊ ဘုရားသခင္ကို ေကာင္းစြာ ကိုယ္စားျပဳႏိုင္သကဲ့သို႔၊ လူသားကို အသက္ျဖင့္ ေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္ေသာ ဇာတိခႏၶာ တစ္ခုျဖစ္၏။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ၏ ခရစ္ေတာ္သည္သာ လူသားအား ထာဝရအသက္၏ လမ္းခရီးကို ေပးႏိုင္သည္) “လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္ျဖစ္ေသာ သူသည္ ဘုရားသခင္၏ အႏွစ္သာရကို ပိုင္ဆိုင္ရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္ျဖစ္ေသာ သူသည္ ဘုရားသခင္၏ ေဖာ္ျပျခင္းကို ပိုင္ဆိုင္လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ ဇာတိပကတိ ျဖစ္သြားသည့္အတြက္ သူလုပ္ေဆာင္ရန္ ရည္႐ြယ္သည့္အမႈကို သူ လုပ္ေဆာင္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္သည္ ဇာတိပကတိ ျဖစ္သြားသည့္ အတြက္၊ သူ၏ျဖစ္ျခင္းကို ေဖာ္ျပမည္ျဖစ္ကာ လူသားထံ သမၼာတရားကို ယူေဆာင္လာႏိုင္မည္၊ သူ႔အေပၚ အသက္ကို အပ္ႏွင္းႏိုင္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ သူ႔အတြက္ လမ္းခရီးကို ၫႊန္ျပႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ အႏွစ္သာရ မရွိသည့္ ဇာတိပကတိသည္ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္ တကယ္ မဟုတ္ေပ။ ဤအရာႏွင့္ သက္ဆိုင္၍ သံသယျဖစ္ဖြယ္ မရွိေခ်။ ယင္းသည္ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္၏ ဇာတိပကတိ ဟုတ္မဟုတ္ ဆိုသည္ကို လူသားက စုံစမ္းရန္ ရည္႐ြယ္ပါက၊ သူေဖာ္ျပေသာ စိတ္ေနသေဘာထားႏွင့္ သူေျပာဆိုေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားမွ ဤအရာကို အတည္ျပဳရမည္ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ၊ ယင္းသည္ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္၏ ဇာတိပကတိ ဟုတ္ မဟုတ္ ဆိုသည္ႏွင့္ မွန္ကန္ေသာ လမ္းခရီး ဟုတ္ မဟုတ္ ဆိုသည္ကို အတည္ျပဳရန္၊ သူ၏ အႏွစ္သာရအရ ခြဲျခားရမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယင္းသည္ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္၏ ဇာတိပကတိ ဟုတ္ မဟုတ္ ဆိုသည္ကို ဆုံးျဖတ္ရာတြင္ သူ၏ အျပင္ပန္းသြင္ျပင္ထက္ သူ၏အႏွစ္သာရတြင္ (သူ၏အမႈ၊ သူ၏ မိန႔္ႁမြက္ခ်က္မ်ား၊ သူ၏စိတ္သေဘာထားႏွင့္ အျခား ရႈေထာင့္မ်ားစြာ) အဓိကအခ်က္ တည္ရွိေပသည္။ အကယ္၍ လူတို႔သည္ သူ၏ အျပင္ပန္း သြင္ျပင္ကိုသာ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးကာ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ သူ၏ အႏွစ္သာရကို သတိမမူမိပါက၊ ဤအရာက လူသည္ မသိနားမလည္သကဲ့သို႔ ပညာမဲ့ျဖစ္သည္ကို ျပေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏ စာအုပ္ထဲရွိ က်မ္းဦးစကား)

ၿပီးေတာ့ အစ္ကိုတြမ္က ဒီမိတ္သဟာယကို ေပးတယ္၊ “လူ႔ဇာတိခံဘုရားဆိုတာ လူ႔ဇာတိကို ယူၿခဳံထားတဲ့ ဘုရားရဲ႕ဝိညာဥ္ေတာ္ပဲ။ လူသားေတြကို ကယ္တင္ဖို႔ ကမာၻေပၚမွာ အမႈေတာ္ျပဳ ေဟာၾကားရင္းနဲ႔ သာမန္လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာတာ။ လူ႔ဇာတိခံဘုရားဆိုတာ တကယ္ကို သာမန္႐ိုး႐ိုးပုံစံပါပဲ။ သူ႔မွာ သာမန္လူ႔သဘာဝရွိတယ္။ တျခားသာမန္လူေတြလိုပဲ ဝတ္ဆင္ စားေသာက္တယ္။ သူ႔မွာ ပုံမွန္လူ႔ခံစားခ်က္ေတြလည္း ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ပင္ကိုသဘာဝက ဘုရားျဖစ္ျခင္းပဲ။ သူက လူသားကို အားျဖစ္ေစဖို႔၊ သမၼာတရားကို အခ်ိန္မေ႐ြး ေနရာမေ႐ြး ေဖာ္ျပႏိုင္တယ္။ ဘုရားကိုယ္ေတာ္တိုင္ရဲ႕ အမႈေတာ္ကို လုပ္ေဆာင္တယ္။ ဘုရားရဲ႕စိတ္သေဘာထားနဲ႔ ဘုရားရဲ႕ အရာအားလုံးနဲ႔ျဖစ္ျခင္းကိုလည္း ေဖာ္ျပတယ္။ ဒါက ဘယ္လို ဖန္ဆင္းခံလူသားျဖစ္ျဖစ္ မလုပ္ႏိုင္တာမ်ိဳးပဲ သာမန္လူတစ္ေယာက္လို ထင္ခဲ့ရတဲ့ သခင္ေယရႈလိုပဲေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ေတာ္က သမၼာတရားကို ေဖာ္ျပၿပီး၊ ေနာင္တလမ္းကို ယူေဆာင္ေပးခဲ့တယ္။ လူသားရဲ႕အျပစ္ေတြကို ခြင့္လႊတ္ေပးခဲ့တယ္။ သနားက႐ုဏာနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတဲ့ ဘုရားရဲ႕ စိတ္သေဘာထားေတြကို ေဖာ္ျပခဲ့တယ္။ နာမက်န္းသူကို ေပ်ာက္ကင္းေစတယ္၊ နတ္ဆိုးေတြကို ႏွင္ထုတ္တယ္၊ အံ့ဖြယ္နိမိတ္လကၡဏာေတြ အမ်ားႀကီး ျပခဲ့တယ္။ ဥပမာ လူငါးေထာင္ကို မုန႔္ငါးလုံး၊ ငါးႏွစ္ေကာင္တည္းနဲ႔ ေကြၽးျပတာ၊ ပင္လယ္ေတြကို စကားတစ္ခြန္းတည္းနဲ႔ ၿငိမ္သက္ေစတာ၊ ေသသူကို ထေျမာက္ေစတာ၊ စသျဖင့္ေပါ့။ ကိုယ္ေတာ္က ဘုရားရဲ႕ တန္ခိုးေတာ္နဲ႔ အာဏာကို ျပသခဲ့တာပဲ။ ေနာက္ဆုံး ကားတိုင္မွာ သံမႈိစြဲခံၿပီးေတာ့၊ လူသားေတြကို အျပစ္ကေန ေ႐ြးႏုတ္ေပးတဲ့ သူ႔အမႈေတာ္ကို အၿပီးသတ္ခဲ့တယ္။ သခင့္အမႈေတာ္နဲ႔ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ၊ သူ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြကတစ္ဆင့္ သူဟာ လူ႔ဇာတိခံဘုရားျဖစ္မွန္း ခရစ္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့မွန္း၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမင္ႏိုင္ၾကတယ္ ဘုရားက ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္အျဖစ္ ထပ္ၿပီး လူ႔ဇာတိခံယူလိုက္ပါၿပီ။ သူက သခင္ေယရႈလိုပဲ အျပင္ပန္းအရ သာမန္လူတစ္ေယာက္လို႔ပဲ ထင္ရတယ္။ လူသားေတြၾကားမွာပဲ အမွန္တကယ္ ေနထိုင္တယ္။ တန္ခိုးဣဒၶိပါဒ္ဆိုတာေတြ မရွိဘူး။ ဒါေပမဲ့ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားက လူသားေတြကို သန႔္စင္ကယ္တင္ေပးတဲ့ သမၼာတရားအားလုံးကို ေဖာ္ျပတယ္။ လူသားေတြကို အျပစ္ကေန သန႔္စင္ေပးၿပီး၊ အျပည့္အဝ ကယ္တင္ဖို႔၊ ဘုရားရဲ႕ႏိုင္ငံေတာ္ဆီ လမ္းျပဖို႔အတြက္ ကိုယ္ေတာ္က ဘုရားရဲ႕ေနာက္ဆုံးေသာကာလ တရားစီရင္ျခင္း အမႈကို လုပ္ေဆာင္တယ္။ လူသားေတြကို ကယ္တင္တဲ့ ဘုရားရဲ႕ စီမံခန႔္ခြဲမႈအစီအစဥ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ နက္နဲမႈေတြအားလုံးကို အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ေဖာ္ထုတ္ျပတယ္။ အဲဒီမွာ ဘာေတြပါလဲဆိုရင္၊ ပညတ္ေတာ္၊ ေက်းဇူးေတာ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ေခတ္ေတြအတြက္ ဘုရားရဲ႕အမႈေတာ္ အဆင့္သုံးဆင့္အေၾကာင္း အျဖစ္မွန္၊ ၿပီးေတာ့ အဲဒါေတြက ဘာကိုျဖစ္ေျမာက္ေစလဲ၊ ဘုရားရဲ႕နာမေတာ္ေတြနဲ႔ လူ႔ဇာတိခံယူျခင္းရဲ႕ နက္နဲမႈေတြ၊ ဘုရားရဲ႕ေနာက္ဆုံးေသာကာလ တရားစီရင္ျခင္းရဲ႕ အဓိပၸာယ္၊ ဘုရားက ေခတ္တစ္ခုကို ဘယ္လိုအဆုံးသတ္ၿပီး၊ လူေတြကို အမ်ိဳးအစားအလိုက္ ဘယ္လိုခြဲျခားလဲ၊ ၿပီးေတာ့ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးရဲ႕ အဆုံးသတ္ေတြအေၾကာင္း၊ ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ႏိုင္ငံေတာ္က ကမာၻေျမေပၚ ဘယ္လိုေပၚေပါက္လာမွာလဲ၊ စသျဖင့္ေပါ့။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားက စာတန္ေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့ လူေတြရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈနဲ႔၊ ဘုရားကို ခုခံတတ္တဲ့ မေကာင္းတဲ့သဘာဝကိုလည္း ထုတ္ေဖာ္ျပထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ မေကာင္းတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြကို ျမင္လာၾကတယ္။ မာနေထာင္လႊားတာ၊ လိမ္ညာလွည့္ျဖားတာ၊ သမၼာတရားကို မုန္းတီးတာမ်ိဳးေတြေပါ့ ကိုယ္ေတာ္က ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ ပုန္ကန္ျပစ္မွားလို႔မရတဲ့ စိတ္သေဘာထားကိုလည္း ထုတ္ေဖာ္ျပထားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔စိတ္သေဘာထားေတြ ေျပာင္းလဲေစဖို႔ တိက်တဲ့လမ္းကိုလည္း ျပထားတယ္။ ေျပာမယ္ဆို အမ်ားႀကီးပါပဲ သမၼာတရားကို ေဖာ္ျပႏိုင္တာ၊ ဘုရားရဲ႕စီမံခန႔္ခြဲမႈအစီအစဥ္အေၾကာင္း နက္နဲမႈေတြကို ထုတ္ေဖာ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ၊ ဘုရားကလြဲရင္ ဘယ္သူရွိမွာလဲ။ လူသားေတြကို သန႔္စင္ကယ္တင္တဲ့ တရားစီရင္ျခင္းအမႈကို တျခားဘယ္သူက လုပ္ႏိုင္မွာလဲ။ ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ ပုန္ကန္ျပစ္မွားလို႔မရတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို တျခားဘယ္သူက ထုတ္ေဖာ္ႏိုင္မွာလဲ။ ၿပီးေတာ့ လူေတြရဲ႕အဆုံးသတ္ေတြကို ဘယ္သူက ဆုံးျဖတ္ေပးႏိုင္လို႔လဲ လူသားေတြကို ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ ဒီလို လက္ေတြ႕က်တဲ့ အမႈေတာ္မ်ိဳးကို လူ႔ဇာတိခံဘုရားကပဲ လုပ္ႏိုင္တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ အမႈေတာ္နဲ႔ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြအားလုံးကို သခင့္ရဲ႕ ေ႐ြးႏုတ္ျခင္းအမႈအေပၚ အေျခခံၿပီး လုပ္ေဆာင္တာပါ။ ဒါက ပိုၿပီး အသစ္ျဖစ္တဲ့ ျမင့္မားတဲ့ အမႈေတာ္အဆင့္တစ္ခုပဲ ဒါက သခင့္ပေရာဖက္ျပဳခ်က္ေတြကို လုံးဝ ျပည့္စုံေစတာပါ၊ ‘သင္တို႔အား ငါေျပာစရာ စကားအမ်ား ရွိေသာ္လည္း၊ သင္တို႔သည္ ယခုမခံႏိုင္ၾက။ သမၼာတရားႏွင့္ျပည့္စုံေသာ ထိုဝိညာဥ္ေတာ္သည္ ေရာက္လာေသာအခါ၊ သမၼာတရားကို သင္တို႔အား အႂကြင္းမဲ့ သြန္သင္ျပလိမ့္မည္။’ (ရွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ ၁၆:၁၂-၁၃) ‘ေလာကီသား တို႔ကို အျပစ္စီရင္အံ့ေသာငွါ ငါလာသည္မဟုတ္၊ ေလာကီသား တို႔ကို ကယ္တင္အံ့ေသာငွါငါလာ၏။ ငါ့ကိုပယ္၍ ငါ့စကားကို နာမခံေသာသူအား အျပစ္စီရင္ေသာသူရွိေသး၏။ ငါေဟာေျပာေသာ စကား ပင္ ေနာက္ဆုံးေသာေန႔၌ ထိုသူအားအျပစ္စီရင္လိမ့္မည္။’ (ရွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ ၁၂:၄၇-၄၈) အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ဟာ လူ႔ဇာတိခံဘုရား ျဖစ္တယ္၊ ျပန္ႂကြလာတဲ့ သခင္ေယရႈျဖစ္တယ္ဆိုတာကို၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ ေဖာ္ျပတဲ့ သမၼာတရားေတြ သူ႔ရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္းအမႈနဲ႔ ျပသတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြ အားလုံးက သက္ေသျပတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ဟာ ေနာက္ဆုံးေသာကာလရဲ႕ ခရစ္ေတာ္ပါပဲ ခရစ္ေတာ္ ဟုတ္မဟုတ္ ဆုံးျဖတ္တဲ့အခါမ်ိဳးမွာ အျပင္ပန္းသြင္ျပင္နဲ႔ အကဲျဖတ္လို႔မရဘူး။ အဓိကအခ်က္က သူဟာ သမၼာတရားကို ေဖာ္ျပလား၊ လူသားေတြကို ေ႐ြးႏုတ္ကယ္တင္ႏိုင္သလားဆိုတာပဲ။”

အစ္ကိုတြမ္ရဲ႕မိတ္သဟာယက ကြၽန္မကို တကယ္ အားတက္ေစတာပါ။ လူ႔ဇာတိခံျခင္းဆိုတာ သာမန္လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ဇာတိကို ယူၿခဳံထားတဲ့ ေကာင္းကင္ဘုံက ဘုရားသခင္ပဲ။ ပုံမွန္လူတစ္ေယာက္လို႔ပဲ ထင္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔မွာ ဘုရားရဲ႕အႏွစ္သာရရွိတယ္။ သမၼာတရားကို ေဖာ္ျပၿပီး၊ ဘုရားကိုယ္ေတာ္တိုင္ရဲ႕ အမႈကို ျပဳႏိုင္တယ္။ ဒါက ဘယ္လူသားမွ မလုပ္ႏိုင္တာမ်ိဳးပဲ။ ဒီ သမၼာက်မ္းပိုဒ္ကိုလည္း ကြၽန္မ သြားေတြးမိတယ္၊ “ဘုရားသခင္၏ နက္နဲေသာအရာကို ဘုရားသခင္၏ ဝိညာဥ္ေတာ္မွတစ္ပါး အဘယ္သူမွ်မသိ” (ေကာရိန္သုၾသဝါဒစာပထမေစာင္ ၂:၁၁) လူ႔ဇာတိခံယူျခင္းရဲ႕ နက္နဲမႈေတြကို လူ႔ဇာတိခံတဲ့ ဘုရားကလြဲရင္ တျခားဘယ္သူက ဒီေလာက္ ရွင္းျပႏိုင္မွာလဲ။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ သမၼာတရားေတြကို မဖတ္ၾကည့္ဘူးဆိုရင္၊ အျပင္ပန္းအရ ခရစ္ေတာ္ကို သာမန္လူတစ္ေယာက္လို႔ပဲ အထင္မွားႏိုင္တယ္။ အဲဒါဆို ဘုရားကို ျငင္းပယ္မိသြားမယ္၊ ဆန႔္က်င္မိသြားႏိုင္တယ္။

ေနာက္ေတာ့ အစ္မလ်ဴက မိတ္သဟာယ ေပးတယ္။ သူ ေျပာတာက၊ “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေပၚထြန္းျခင္းနဲ႔ အမႈေတာ္ဟာ သမၼာက်မ္းရဲ႕ ပေရာဖက္ျပဳခ်က္ေတြကို လုံးဝ ျပည့္စုံေစတာ။ ကိုယ္ေတာ္ဟာ ျပန္ႂကြလာတဲ့ သခင္ေယရႈပဲ တဲ့။ ဂိုဏ္းဂဏအမ်ိဳးမ်ိဳးက ယုံၾကည္သူအစစ္အမွန္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ၿပီးၾကၿပီ။ ဒါေတြက သမၼာတရားပဲ၊ ဘုရားရဲ႕အသံပဲဆိုတာ ျမင္သြားၾကလို႔၊ သူတို႔ေတြက အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားဆီ ဦးလွည့္ကုန္ပါၿပီ။ ကိုယ္ေတာ့္အမႈေတာ္နဲ႔ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ဘာသာေရးေလာကတစ္ခုလုံးကို ကိုင္လႈပ္လိုက္တာပါ။ ဆရာေတာ္ေတြလည္း ဒီအေၾကာင္းကို ေသခ်ာေပါက္ ၾကားၿပီးၾကၿပီ။ ဒါဆို သူတို႔က အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဘာလို႔ မေလ့လာ မဖတ္ၾကည့္ၾကတာလဲ။ ဘာျဖစ္လို႔ မရမက ဆန႔္က်င္ေနၾကတာလဲ သခင္ေယရႈက နာမက်န္းသူကို ေပ်ာက္ကင္းေစတယ္၊ နတ္ဆိုးေတြကို ႏွင္တယ္၊ ေနာင္တလမ္းကို ေဟာေျပာတယ္၊ အဲဒါေတြက ဘုရားဆီက လာတယ္ဆိုတာ ဖာရိရွဲေတြ သိခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က သတိအထားလြန္ၿပီး ကိုယ္ေတာ့္ကို ျငင္းပယ္ၾကတယ္။ လက္သမားသား နာဇရက္ဆိုၿပီး ေျပာခဲ့ၾကတယ္။ ကိုယ္ေတာ့္ကို တရားလြန္ ဆန႔္က်င္ရႈတ္ခ်တဲ့အျပင္၊ ကားတိုင္တင္ဖို႔အတြက္ ေရာမအစိုးရနဲ႔ ေပါင္းႀကံတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔က ခရစ္ေတာ္ကို ျငင္းပယ္ရႈတ္ခ်မိတယ္။ ကိုယ္ေတာ့္ရန္သူေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။ ဘုရားအမႈေတာ္အားျဖင့္ ေဖာ္ထုတ္ခံရတဲ့ အႏၲိခရစ္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္က ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ ေပၚထြန္းလာပါၿပီ။ အခုဆို သင္းအုပ္ေတြ အႀကီးအကဲေတြက၊ ကိုယ္ေတာ္ဟာ တရားစီရင္ျခင္းအမႈျပဳဖို႔ သမၼာတရားေတြကို ေဖာ္ျပမွန္း သိၾကတယ္။ သူတို႔က အဲဒါကို မစူးစမ္းတဲ့အျပင္၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ကို ျငင္းပယ္ရႈတ္ခ်ဖို႔ ေကာလာဟလေတြ ျဖန႔္ၾကတယ္။ သူတို႔အသင္းေတာ္ေတြမွာ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ အသင္းေတာ္ကို အသေရဖ်က္ေနတဲ့ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ ေကာလာဟလေတြ အလိမ္အညာေတြကို ျဖန႔္တယ္။ သူတို႔က ကိုယ္ေတာ့္ကို ဆန႔္က်င္ဖို႔၊ အဲဒီ ဘုရားမဲ့ပါတီနဲ႔ ပူးေပါင္းၾကတယ္။ သူတို႔က သခင္ေယရႈကို ဆန႔္က်င္ခဲ့တဲ့ ဖာရိရွဲေတြနဲ႔ ဘာမ်ား ကြာျခားလို႔လဲက်မ္းစာမွာ ေျပာထားတယ္၊ ‘လူ႔ဇာတိအားျဖင့္ ႂကြလာေတာ္မူေသာ ေယရႈခရစ္ကို ျငင္းပယ္လ်က္၊ လွည့္ျဖားေသာသူ အမ်ားတို႔သည္ ေလာကထဲသို႔ ဝင္ၾကၿပီ။ ထိုသို႔ေသာသူသည္ လွည့္ျဖားေသာသူျဖစ္၏။ အႏၲိခရစ္လည္း ျဖစ္၏။’ (ရွင္ေယာဟန္ ၾသဝါဒစာ ဒုတိယေစာင္ ၁:၇) ‘လူဇာတိအားျဖင့္ ႂကြလာေတာ္မူေသာ ေယရႈခရစ္ကို ဝန္မခံေသာ ဝိညာဥ္မည္သည္ကား၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ မစပ္ဆိုင္။ ထိုသို႔ေသာဝိညာဥ္ကား၊ သင္တို႔သည္ ၾကားခဲ့ၿပီးသည္အတိုင္း ဤေလာကသို႔ လာမည္ျဖစ္၍၊ ယခုပင္ လာလ်က္ရွိေသာ အႏၲိခရစ္၏ ဝိညာဥ္ျဖစ္၏။’ (ရွင္ေယာဟန္ ဩဝါဒစာ ပဌမေစာင္ ၄:၃) ဆရာေတာ္ေတြက ခရစ္ေတာ္ကို ျငင္းပယ္တာပါ။ ေနာက္ဆုံးေသာကာလရဲ႕ ခရစ္ေတာ္ကို ရႈတ္ခ်ၿပီး၊ ဘုရားကို ေခါင္းမာမာနဲ႔ ခုခံေနၾကတာ။ သူတို႔ေတြက ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ ဘုရားရဲ႕အမႈေတာ္အားျဖင့္ ေဖာ္ထုတ္ခံရတဲ့ အႏၲိခရစ္ေတြ မဟုတ္ဘူးလား” တဲ့။

ကြၽန္မ ဒြိဟျဖစ္ေနတာေတြက ေနာက္ဆုံးေတာ့ အစ္မလ်ဴရဲ႕မိတ္သဟာယနဲ႔ ရွင္းသြားတယ္။ ဆရာေတာ္ေတြက ခရစ္ေတာ္အေၾကာင္း လူ႔ဇာတိခံျခင္းအေၾကာင္း ဘာမွမသိဘူးဆိုတာ နားလည္မိတယ္။ သူတို႔က သခင္ေယရႈကို ယုံၾကည္တာဆိုေပမဲ့၊ ကိုယ္ေတာ့္အႏွစ္သာရကို လုံးဝ မသိၾကဘူး။ သခင္ေယရႈက အမႈေတာ္ျပဳဖို႔ လူ႔ဇာတိနဲ႔ ျပန္ႂကြလာၿပီ။ သမၼာတရားေတြ အမ်ားႀကီးကို ေဖာ္ျပေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က မစူးစမ္းဘူး။ ကိုယ္ေတာ့္ကို အသိအမွတ္ေတာင္ မျပဳဘူး။ ကိုယ္ေတာ့္ကို မဆင္မျခင္နဲ႔ ဆန႔္က်င္ရႈတ္ခ်တယ္။ သူတို႔က ဘုရားရဲ႕ရန္သူေတြပဲ။ ကြၽန္မအေနနဲ႔ သူတို႔ေနာက္ လိုက္လို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုတာ သိလိုက္တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ အမႈေတာ္ကို လက္ခံမွျဖစ္မယ္၊ ဘုရားရဲ႕ေျခလွမ္းေတြကို အမီလိုက္ရမယ္။ သင္းအုပ္က ဘယ္လိုပဲလုပ္လုပ္၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားေနာက္ကို လိုက္မယ္လို႔ ကြၽန္မ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။

သိပ္မၾကာဘူး၊ သင္းအုပ္က အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ကို ကြၽန္မ ယုံၾကည္တဲ့အေၾကာင္း သိသြားေရာ။ သူက ကြၽန္မကို ခ်က္ခ်င္း ေဒါသေတြထြက္ၿပီး၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္တဲ့အတြက္ ေဝဖန္ေတာ့တာပဲ။ ကြၽန္မက လူတစ္ေယာက္ကို ယုံၾကည္ေနတာ၊ အဲဒါက မွားတယ္၊ ကြၽန္မစိတ္ေျပာင္းေအာင္ ကြၽန္မေယာက်္ားကို ေျပာခိုင္းမယ္ဆိုတာေတြေပါ့။ ကြၽန္မေယာက္်ားက သင္းအုပ္ရဲ႕အလိမ္အညာေတြကို မခ်င့္ခ်ိန္တတ္ဘူး။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္မယုံၾကည္တာကို ေႏွာင့္ယွက္လာတယ္။ သူ႔ပုံစံက အရင္နဲ႔ လုံးဝ မတူေတာ့တာမ်ိဳးပဲ။ ကြၽန္မ စည္းေဝးပြဲတစ္ခုက ျပန္လာမွန္း သိၿပီဆိုရင္၊ ေဒါသေတြထြက္ၿပီး ပစၥည္းေတြကို လႊင့္ပစ္တယ္။ ကြၽန္မယုံၾကည္တာကို အက်ပ္ကိုင္တဲ့သေဘာနဲ႔၊ မိသားစုစီးပြားေရးကိုေတာင္ သူက ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မအတြက္ အဲဒါက ေတာ္ေတာ္ ဝမ္းနည္းခဲ့ရတယ္။ သင္းအုပ္ရဲ႕မိန္းမကလည္း ကြၽန္မကို တားဖို႔ႀကိဳးစားတယ္ေလ။ သူက ကြၽန္မတို႔အိမ္ကို လာရင္ အၾကာႀကီးေနတာ။ သူ႔ကို အေဖာ္လုပ္ေပးရမယ္ဆိုေတာ့၊ ကြၽန္မက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ မဖတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အိမ္အလုပ္ကိုေတာင္ အလ်င္မမီႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မကို တကယ္ အေႏွာင့္အယွက္ေပးခဲ့ၾကတာ။

သင္းအုပ္ရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြကို ကြၽန္မ တကယ္ ေဒါသျဖစ္မိတယ္။ သူက သခင္ေယရႈ ျပန္လာတာကို မစူးစမ္းဘူး၊ ကြၽန္မကိုလည္း လမ္းမွန္ကို လက္မခံမိေအာင္၊ အလိမ္အညာေတြနဲ႔ လွည့္စားဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။ ကြၽန္မကို ေႏွာင့္ယွက္ဖို႔ ကြၽန္မေယာက္်ားကိုေတာင္ အသုံးခ်တယ္။ ဘုရားရဲ႕ကယ္တင္ျခင္းကို ကြၽန္မ ဆုံးရႈံးေအာင္ေပါ့ေလ။ ဘယ္ေလာက္ ႐ြံစရာေကာင္းလဲ။ သခင္ေယရႈက ဖာရိရွဲေတြကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ရႈတ္ခ်ခဲ့တာေတြကို ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္၊ “လွ်ိဳ႕ဝွက္ေသာက်မ္းျပဳဆရာ၊ ဖာရိရွဲတို႔၊ သင္တို႔သည္ အမဂၤလာရွိၾက၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္၏ တံခါးကို လူတို႔ေရွ႕မွာ ပိတ္ထား၍ မိမိတို႔လည္း မဝင္၊ ဝင္လိုေသာသူတို႔ကိုလည္း ဆီးတားၾက၏။” (ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ ၂၃:၁၃) ဒီေန႔ေခတ္ သင္းအုပ္ေတြ အႀကီးအကဲေတြလည္း အဲဒီလိုပဲလို႔ ကြၽန္မ ခံစားမိလိုက္တယ္။ သူတို႔က ဘုရားရဲ႕အသံကို ၾကားမွာမဟုတ္ဘူး၊ သခင့္ကို ႀကိဳဆိုမွာမဟုတ္ဘူး။ သခင့္ကို ႀကိဳဆိုၿပီး ဘုရားရဲ႕ႏိုင္ငံေတာ္ကို ဝင္ေရာက္ခ်င္တဲ့ ကြၽန္မတို႔ကို ေႏွာင့္ယွက္ဖို႔ပဲ အလိမ္အညာေတြ ျဖန႔္ေဝၾကတယ္။ ကြၽန္မတို႔ကို သူတို႔နဲ႔အတူ ငရဲမွာ အျပစ္ဒဏ္ေပး ခံရေစခ်င္တာ။ သူတို႔နဲ႔အတူ ေျမျမႇဳပ္ခံရေစခ်င္တာ။ ႏိုင္ငံေတာ္ဆီ သြားတဲ့လမ္းမွာ သူတို႔က အတားအဆီးေတြပဲ။ ကြၽန္မတို႔စိတ္ကို ဝါးမ်ိဳေနတဲ့ အႏၲိခရစ္ေတြ၊ နတ္ဆိုးေတြပဲ။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ မိန႔္ဆိုသလိုေပါ့၊ “ခမ္းနားသည့္ ဘုရားေက်ာင္းမ်ားထဲတြင္ သမၼာက်မ္းစာကို ဖတ္ရႈၿပီး တစ္ေန႔လုံး အာဂုံေဆာင္ေသာသူမ်ား ရွိေသာ္လည္း၊ ၎တို႔ထဲတြင္ တစ္ဦးမွ် ဘုရားသခင္၏အမႈ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို နားမလည္ေပ။ ၎တို႔ထဲတြင္ တစ္ဦးမွ် ဘုရားသခင္ကို မသိႏိုင္ၾကေပ။ ၎တို႔ထဲမွ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် ဘုရားသခင္၏ အလိုႏွင့္ ကိုက္ညီႏိုင္ျခင္းမရွိေပ။ ၎တို႔အားလုံးသည္ အသီးသီး ဘုရားသခင္ကို ဩဝါဒေပးရန္ အျမင့္တြင္ ရပ္တည္ၾကရင္း၊ အသုံးမက်ေသာသူ၊ ဆိုးယုတ္ေသာ လူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ေအာင္လံကို သယ္ေဆာင္ေနသည့္ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ဘုရားသခင္ကို တမင္ ဆန႔္က်င္ၾကေလသည္။ ဘုရားသခင္၌ ယုံၾကည္ျခင္းကို အခိုင္အမာဆိုလ်က္၊ ၎တို႔သည္ လူ႔အသားကိုစားၿပီး လူ႔အေသြးကို ေသာက္ၾကဆဲ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာလူအားလုံးသည္ လူသား၏ ဝိညာဥ္ကို ဝါးမ်ိဳသည့္ နတ္ဆိုးမ်ား၊ မွန္ကန္ေသာလမ္းေၾကာင္းေပၚသို႔ ေျခလွမ္းရန္ ႀကိဳးစားေနသူတို႔၏ လမ္းတြင္ တမင္သက္သက္ တားဆီးေသာ မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ား၏ ဦးေသွ်ာင္ႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို ရွာေဖြေသာသူတို႔ကို ပိတ္ဆို႔ေသာ ခလုတ္တံသင္းမ်ားျဖစ္ၾက၏။ ၎တို႔သည္ ‘ေကာင္းမြန္သည့္ ဖြဲ႕စည္းမႈ’ ရွိပုံရၾကေသာ္လည္း၊ ၎တို႔သည္ လူတို႔အား ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္ရန္ လမ္းျပသည့္ အႏၲိခရစ္မ်ားသာျဖစ္သည္ကို ၎တို႔၏ ေနာက္လိုက္မ်ားက မည္သို႔ သိၾကမည္နည္း။ ၎တို႔သည္ လူ႔ဝိညာဥ္မ်ားကို ဝါးမ်ိဳရန္ ရည္မွန္းခ်က္တြင္ ႏွစ္ျမႇဳပ္ထားေသာ ရွင္သန္ေနသည့္ နတ္ဆိုးမ်ားျဖစ္သည္ကို ၎တို႔၏ ေနာက္လိုက္မ်ားက မည္ကဲ့သို႔သိမည္နည္း။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္ကို မသိေသာသူ အားလုံးသည္ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္ေသာသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္) သင္းအုပ္ရဲ႕ မ႐ိုးသားတဲ့၊ သမၼာတရားကို မုန္းတီးတဲ့ ပင္ကိုသဘာဝကို ကြၽန္မ ေကာင္းေကာင္းသိသြားတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ေနာက္ လိုက္ဖို႔လည္း ပိုၿပီးေတာ့ စိတ္ပါလာတယ္။ ကြၽန္မက သင္းအုပ္ေတြကို အၿမဲတမ္း ကိုးကြယ္ခဲ့တာပါ။ က်မ္းစာကို သိၿပီး၊ ဘုရားကို အေစခံတဲ့ ဒီလူေတြက တကယ္ေတာ့ ဘုရားရဲ႕ႏိုင္ငံေတာ္ထဲ ယုံၾကည္သူေတြ ဝင္ေရာက္မွာကို ပိတ္ပင္ေနတဲ့ သမၼာတရားကို မုန္းတီးတဲ့ အႏၲိခရစ္ေတြျဖစ္မွန္း ကြၽန္မ လုံးဝ မထင္ခဲ့မိဘူး။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္က လူ႔ဇာတိနဲ႔ ေပၚထြန္းၿပီး အမႈေတာ္ျပဳတာေတြ၊ အသင္းေတာ္ေတြမွာ ပုန္းေနတဲ့ ဒီလို မိစာၦအေစခံေတြ၊ အႏၲိခရစ္ေတြကို ေဖာ္ထုတ္တာေတြ မလုပ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္၊ ကြၽန္မေတာင္ ဘာမွမသိလိုက္ဘဲ၊ သင္းအုပ္က ကြၽန္မကို ဖ်က္ဆီးသြားလိမ့္မယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ကို ကြၽန္မ လက္ခံမိသြားတယ္ဆိုတာ၊ ဘုရားရဲ႕ သနားက႐ုဏာနဲ႔ ကယ္တင္ျခင္းပါပဲ။

အဲဒီေနာက္ပိုင္း ကြၽန္မက ဘုရားကို အားထားၿပီး သက္ေသခံတယ္။ ကြၽန္မေယာက္်ားလည္း ေႏွာင့္ယွက္တာေတြ ရပ္သြားတယ္။ အခုဆို ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔အတူ စည္းေဝးပြဲေတြ တက္တယ္။ အသင္းေတာ္မွာ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္တယ္။ ကြၽန္မရင္ထဲမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းတာေရာ ေပ်ာ္တာေရာ အျပည့္ပါပဲ။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ေက်းဇူးပါပဲ။