၆။ ေတာင္ေပၚေဒသနာ

မဂၤလာတရားေတာ္မ်ား (ရွင္မႆဲ ၅:၃-၁၂)

ဆားႏွင့္အလင္း (ရွင္မႆဲ ၅:၁၃-၁၆)

ပညတ္ေတာ္ (ရွင္မႆဲ ၅:၁၇-၂၀)

အမ်က္ေဒါသ (ရွင္မႆဲ ၅:၂၁-၂၆)

လိင္မႈကိစၥေဖာက္ျပန္ျခင္း (ရွင္မႆဲ ၅:၂၇-၃၀)

ကြာရွင္းျခင္း (ရွင္မႆဲ ၅:၃၁-၃၂)

က်ိန္ဆိုျခင္း (ရွင္မႆဲ ၅:၃၃-၃၇)

မ်က္လုံးတစ္လုံးအတြက္ မ်က္လုံးတစ္လုံး (ရွင္မႆဲ ၅:၃၈-၄၂)

ရန္သူကိုခ်စ္ပါ (ရွင္မႆဲ ၅:၄၃-၄၈)

ေပးကမ္းျခင္းႏွင့္ပတ္သက္သည့္ လမ္းၫႊန္ခ်က္ (ရွင္မႆဲ ၆:၁-၄)

ဆုေတာင္းျခင္း (ရွင္မႆဲ ၆:၅-၈)

၇။ သခင္ေယရႈ၏ ပုံဥပမာမ်ား

မ်ိဳးေစ့ႀကဲသူ ပုံဥပမာ (ရွင္မႆဲ ၁၃:၁-၉)

ေတာပင္မ်ား ပုံဥပမာ (ရွင္မႆဲ ၁၂:၂၄-၃၀)

မုန္ညင္းေစ့ ပုံဥပမာ (ရွင္မႆဲ ၁၃:၃၁-၃၂)

တေဆး ပုံဥပမာ (ရွင္မႆဲ ၁၃:၃၃)

ေတာပင္မ်ား ပုံဥပမာကို ရွင္းျပထားျခင္း (ရွင္မႆဲ ၁၃:၃၆-၄၃)

ဘ႑ာႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ ပုံဥပမာ (ရွင္မႆဲ ၁၃:၄၄)

ပုလဲ ပုံဥပမာ (ရွင္မႆဲ ၁၃:၄၅-၄၆)

ပိုက္ကြန္ ပုံဥပမာ (ရွင္မႆဲ ၁၃:၄၇-၅၀)

၈။ ပညတ္ခ်က္မ်ား

ရွင္မႆဲ ၂၂:၃၇-၃၉ ေယရႈက၊ သင္၏ဘုရားသခင္ ထာဝရဘုရားကို စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ဉာဏ္ရွိသမွ်ႏွင့္ ခ်စ္ေလာ့၊ ဟူေသာ ပညတ္သည္ ပဌမပညတ္ျဖစ္၏။ ႀကီးျမတ္ေသာ ပညတ္လည္းျဖစ္၏။ ထိုမွတပါး ကိုယ္ႏွင့္စပ္ဆိုင္ေသာသူကို ကိုယ္ႏွင့္အမွ် ခ်စ္ေလာ့ဟူေသာ ဒုတိယပညတ္သည္ ပဌမ ပညတ္ႏွင့္ သေဘာတူ၏။

“ေတာင္ေပၚေဒသနာ”၏ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုစီကို အရင္ၾကည့္ၾကစို႔။ ဤအမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အစိတ္အပိုင္းမ်ားက မည္သည့္အရာကို ထည့္သြင္း ေဖာ္ျပပါသနည္း။ ဤအမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အစိတ္အပိုင္းမ်ား၏ ပါဝင္သည့္အေၾကာင္းအရာမ်ားမွာ သာ၍ တိုးျမႇင့္ထားသည္၊ သာ၍ ခိုင္မာသကဲ့သို႔၊ ပညတ္ေတာ္ေခတ္၏ စည္းမ်ဥ္းမ်ားထက္ လူတို႔၏ ဘဝမ်ားႏွင့္ သာ၍ နီးစပ္သည္ဟု ေသခ်ာေပါက္ ဆိုႏိုင္သည္။ ေခတ္သစ္စကားႏွင့္ေျပာရလွ်င္ ဤအရာမ်ားသည္ လူတို႔၏ တကယ့္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားႏွင့္ သာ၍ ဆီေလ်ာ္ေပသည္။

ေအာက္ပါ တိက်ေသာ အေၾကာင္းအရာတို႔ကို ဖတ္ၾကစို႔- မဂၤလာတရားေတာ္တို႔ကို သင္မည္ကဲ့သို႔နားလည္သင့္သနည္း။ ပညတ္ေတာ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ မည္သည့္အရာကို သင္ သိသင့္သနည္း။ အမ်က္ေဒါသကို မည္သို႔အဓိပၸာယ္ ဖြင့္သင့္သနည္း။ လိင္မႈကိစၥေဖာက္ျပန္သူမ်ားကို မည္သို႔ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းသင့္သနည္း။ ကြာရွင္းမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ မည္သို႔ ေျပာဆိုသင့္ၿပီး ယင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ မည္သည့္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားရွိသနည္း။ မည္သူသည္ ကြာရွင္း၍ရၿပီး မည္သူသည္ ကြာရွင္း၍မရသနည္း။ က်ိန္ဆိုျခင္း၊ မ်က္လုံးတစ္လုံးအတြက္ မ်က္လုံးတစ္လုံး၊ ရန္သူကိုခ်စ္ေလာ့၊ ေပးကမ္းရက္ေရာျခင္းအေၾကာင္းေရာ မည္သို႔နည္း။ စသျဖင့္ ျဖစ္သည္။ ဤအရာအားလုံးသည္ ဘုရားသခင္၌ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ယုံၾကည္မႈႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈႏွင့္ ဘုရားေနာက္လိုက္ျခင္းႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ သြင္ျပင္လကၡဏာတိုင္းႏွင့္ ဆက္ႏႊယ္သည္။ ဤလက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားထဲမွ အခ်ိဳ႕သည္ လူတို႔၏ လက္ရွိလိုအပ္သည့္အရာထက္ သာ၍မေလးနက္ေသာ္လည္း၊ ယေန႔အထိ အပ္စပ္မႈရွိေသးေပသည္- ယင္းတို႔သည္ ဘုရားသခင္၌ လူတို႔၏ ယုံၾကည္မႈတြင္ ၎တို႔ႀကဳံေတြ႕ရသည့္ အေတာ္အတန္ အေျခခံက်ေသာ သမၼာတရားမ်ားျဖစ္၏။ သခင္ေယရႈက အမႈအစျပဳသည့္အခ်ိန္မွစ၍၊ သူသည္ လူသား၏ အသက္စိတ္သေဘာထားအေပၚ အမႈျပဳရန္ စတင္ႏွင့္ ေနခဲ့ေသာ္လည္း၊ သူ၏ အမႈႏွင့္ဆိုင္သည့္ ဤသြင္ျပင္လကၡဏာမ်ားမွာ ပညတ္ေတာ္တို႔၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္ေပၚတြင္ အေျခခံထားသည္။ ဤအေၾကာင္းအရာမ်ားႏွင့္ပတ္သက္သည့္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္ စကားေျပာဆိုသည့္နည္းလမ္းတို႔သည္ သမၼာတရားႏွင့္ ပတ္သက္မႈ တစ္ခုတစ္‌ေလရွိပါသေလာ။ အမွန္ရွိေပ၏။ ယခင္က စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္ အေျခခံသေဘာတရားမ်ားအျပင္ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္က ဤေဒသနာမ်ားသည္ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထား၊ သူ၏အရာအားလုံးႏွင့္ျဖစ္ျခင္းတို႔ႏွင့္ သမၼာတရားႏွင့္လည္း အမွန္ ဆက္ႏႊယ္ေပသည္။ ဘုရားသခင္က မည္သည့္အရာကို ေဖာ္ျပသည္ျဖစ္ေစ၊ မည္သည့္ ေဖာ္ျပမႈပုံစံ သို႔မဟုတ္ ဘာသာစကားကို အသုံးျပဳသည္ျဖစ္ေစ၊ သူ ေဖာ္ျပေသာ အရာအားလုံးသည္ သူ၏ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ သူ၏ အရာအားလုံးႏွင့္ျဖစ္ျခင္းတို႔ႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ အေျခခံသေဘာတရားထဲတြင္ ၎တို႔၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္၊ မူလဇာစ္ျမစ္ႏွင့္ စမွတ္တို႔ ရွိၾကေလသည္။ ဤသည္မွာ လုံးဝ မွန္ကန္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခု သူေျပာေသာ ဤအရာမ်ားသည္ အနည္းငယ္ မေလးနက္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း၊ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို ျဖည့္ဆည္းရန္ႏွင့္ ၎တို႔၏ အသက္စိတ္သေဘာထား၌ ေျပာင္းလဲမႈတစ္ခု ရရွိရန္အလို႔ငွာ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္၌ရွိေသာ လူတို႔အတြက္ မရွိမျဖစ္ေသာ အရာမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သမၼာတရားမဟုတ္ဟု သင္မေျပာႏိုင္ေသးေပ။ ဤေဒသနာမ်ား ထဲမွ တစ္ခုတစ္ေလသည္ သမၼာတရားႏွင့္ ကိုက္ညီျခင္းမရွိဟု သင္ေျပာႏိုင္သေလာ။ မေျပာႏိုင္ေပ။ ၎တို႔သည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထိုေဒသနာတစ္ခုစီတိုင္းက သမၼာတရားျဖစ္၏။ ထိုေဒသနာမ်ားသည္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္အား မိမိကိုယ္ကိုယ္ မည္သို႔ ျပဳမူေနထိုင္ရမည္ကို ျပသသည့္ ဘုရားသခင္ေပးေသာ အေျခခံသေဘာတရားမ်ားႏွင့္ နယ္ပယ္တစ္ခု ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားကို ကိုယ္စားျပဳေလသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုအခ်ိန္က အသက္တာ၌ ၎တို႔၏ႀကီးထြားမႈ အဆင့္အေပၚ အေျခခံ၍ ဤအရာမ်ားသည္ ၎တို႔ လက္ခံႏိုင္ကာ သေဘာေပါက္ႏိုင္သည့္အရာမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏အျပစ္သည္ ေျဖရွင္းမခံခဲ့ရေသးေသာေၾကာင့္၊ ဤအရာမ်ားသာ သခင္ေယရႈ ထုတ္ျပန္ႏိုင္ခဲ့သည့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား ျဖစ္ၿပီး၊ ထိုအခ်ိန္က လူတို႔ကို ၎တို႔ မည္သို႔ျပဳမူသင့္သည္၊ မည္သည့္အရာကို ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္သင့္သည္၊ အမႈအရာမ်ားကို မည္သည့္ အေျခခံသေဘာတရားမ်ားႏွင့္ နယ္ပယ္အတြင္း ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္သင့္သည္ဆိုသည္ႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို ၎တို႔ မည္သို႔ ယုံၾကည္သင့္ၿပီး သူ၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို မည္သို႔ ျပည့္မီသင့္သည္ဆိုသည္တို႔ကို ေျပာျပရန္ ဤနယ္ပယ္မ်ိဳး အတြင္း၌ရွိေသာ ႐ိုးရွင္းသည့္ သြန္သင္မႈတို႔ကိုသာ သူ အသုံးျပဳႏိုင္ခဲ့ေလသည္။ ဤအရာအားလုံးကို ထိုအခ်ိန္က လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈအေပၚ အေျခခံ၍ ခ်မွတ္ထားေပသည္။ ပညတ္ေတာ္ေအာက္တြင္ အသက္ရွင္ ေနၾကေသာ လူတို႔အတြက္ ဤသြန္သင္မႈတို႔ကို လက္ခံရန္ မလြယ္ကူခဲ့ေပ၊ ထို႔ေၾကာင့္ သခင္ေယရႈ သြန္သင္ခဲ့ေသာ အရာသည္ ဤနယ္ပယ္အတြင္း၌သာ ရွိခဲ့ရေပသည္။

ဆက္လက္၍၊ “သခင္ေယရႈ၏ ပုံဥပမာမ်ား” ၏ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ပါဝင္သည့္အေၾကာင္းအရာမ်ားကို တစ္ခ်က္ ၾကည့္ၾကစို႔။

ပထမတစ္ခုသည္ မ်ိဳးေစ့ႀကဲသူ ပုံဥပမာျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အလြန္စိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္းေသာ ပုံဥပမာတစ္ခု ျဖစ္သည္။ မ်ိဳးေစ့မ်ားႀကဲျခင္းသည္ လူတို႔၏ဘဝမ်ားတြင္ ျပဳလုပ္ေနက် အျဖစ္အပ်က္ျဖစ္သည္။ ဒုတိယမွာ ေတာပင္မ်ား ပုံဥပမာျဖစ္သည္။ ေတာပင္မ်ားက မည္သည့္အရာမ်ား ျဖစ္သည္ကို ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ား စိုက္ပ်ိဳးေသာသူ ဘယ္သူမဆိုႏွင့္ လူႀကီးသူမမ်ားက ေသခ်ာေပါက္ သိၾကပါလိမ့္မည္။ တတိယမွာ မုန္ညင္းေစ့ ပုံဥပမာျဖစ္သည္။ မုန္ညင္းက မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ကို သင္တို႔အားလုံး သိသည္မဟုတ္ေလာ။ သင္တို႔ မသိပါက၊ သမၼာက်မ္း၌ တစ္ခ်က္ၾကည့္ႏိုင္သည္။ စတုတၳပုံဥပမာမွာ တေဆး ပုံဥပမာျဖစ္သည္။ ယခုတြင္ လူအမ်ားစုက တေဆးဆိုသည္မွာ အခ်ဥ္ေဖာက္ျခင္းအတြက္ အသုံးျပဳၿပီး ယင္းမွာ လူတို႔က ၎တို႔၏ေန႔စဥ္ဘဝမ်ားတြင္ အသုံးျပဳေသာအရာ ျဖစ္သည္ကို သိၾကေပသည္။ ေျခာက္ခုေျမာက္ျဖစ္သည့္ ဘ႑ာ ပုံဥပမာ၊ ခုႏွစ္ခုေျမာက္ျဖစ္ေသာ ပုလဲ ပုံဥပမာ၊ ရွစ္ခုေျမာက္ျဖစ္ေသာ ပိုက္ကြန္ ပုံဥပမာတို႔ အပါအဝင္ ေနာက္ထပ္ ပုံဥပမာမ်ား အားလုံးသည္ လူတို႔၏ တကယ့္ဘဝမ်ားမွ ထုတ္ႏုတ္ကာ အရင္းခံထားျခင္းျဖစ္သည္။ ဤပုံဥပမာမ်ားသည္ မည္သည့္ အေျခအေနမ်ိဳးကို ပုံေဖာ္သနည္း။ ယင္းမွာ ဘုရားသခင္က လူသားမ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ ေျပာဆိုရန္ႏွင့္ ၎တို႔ လိုအပ္သည့္အရာျဖင့္ ၎တို႔ကို ေထာက္ပံ့ေပးဖို႔ အသက္၏ ဘာသာစကား၊ လူသား ဘာသာစကားကို အသုံးျပဳရင္း၊ ပုံမွန္လူတစ္ဦး ျဖစ္လာျခင္းႏွင့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ႏွင့္အတူ အသက္ရွင္ေနထိုင္ျခင္း အေျခအေနတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္က လူ႔ဇာတိခံယူၿပီး လူသားမ်ိဳးႏြယ္အလယ္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ အသက္ရွင္ခဲ့ခ်ိန္တြင္၊ လူတို႔၏ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဘဝေနမႈပုံစံမ်ားကို ႀကဳံေတြ႕ခံစားကာ မ်က္ျမင္ ေတြ႕ခဲ့ၿပီးသည့္ေနာက္၊ ဤအေတြ႕အႀကဳံမ်ားသည္ သူ၏ ဘုရားဘာသာစကားကို လူသားဘာသာစကားသို႔ ကူးေျပာင္းသည့္ သူ၏ သင္ၾကားမႈ ကုန္ၾကမ္းမ်ား ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ဟုတ္ေပ၏၊ ဘဝတြင္ သူျမင္ခဲ့ၿပီး ၾကားခဲ့ရေသာ ဤအရာမ်ားသည္ လူသား၏လူ႔အေတြ႕အႀကဳံကိုလည္း ႂကြယ္ဝ ေစခဲ့သည္။ သမၼာတရားအခ်ိဳ႕ကို လူတို႔အား သူ နားလည္ေစလိုခဲ့ခ်ိန္တြင္၊ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ အခ်ိဳ႕ကို နားလည္ေစလိုခဲ့ခ်ိန္တြင္၊ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ႏွင့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ သူ၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား အေၾကာင္းကို လူတို႔အား ေျပာျပရန္ အထက္ကအရာမ်ားႏွင့္ ဆင္တူေသာ ပုံဥပမာတို႔ကို သူအသုံးျပဳႏိုင္ခဲ့သည္။ ဤပုံဥပမာမ်ား အားလုံးသည္ လူတို႔၏ အသက္တာမ်ားႏွင့္ ဆက္ႏႊယ္ေနခဲ့သည္။ လူသား၏ ဘဝမ်ားႏွင့္ မသက္ဆိုင္ေသာ အရာတစ္ခုမွ် မရွိခဲ့ေပ။ သခင္ေယရႈသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ႏွင့္ အတူ အသက္ရွင္ခဲ့ခ်ိန္တြင္၊ လယ္သမားမ်ားက ၎တို႔၏ လယ္ကြင္းမ်ားအား ထိန္းေက်ာင္းေနသည္ကို သူျမင္ခဲ့ၿပီး၊ ေတာပင္မ်ားက မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ဆိုသည္ႏွင့္ တေဆးက မည္သည့္အရာ ျဖစ္သည္ဆိုသည္ကို သူသိခဲ့သည္။ လူသားတို႔က ဘ႑ာအား ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သည္ကိုလည္း နားလည္ခဲ့သည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဘ႑ာႏွင့္ ပုလဲႏွစ္ခုလုံးႏွင့္ဆိုင္သည့္ တင္စားမႈမ်ားကို သူ အသုံးျပဳခဲ့သည္။ ဘဝတြင္၊ ငါးဖမ္းသမားမ်ားက ၎တို႔၏ ပိုက္ကြန္မ်ား ပစ္ေနၾကျခင္းကို သူ မၾကာခဏ ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ သခင္ေယရႈသည္ လူ႔ဘဝႏွင့္ဆက္ႏႊယ္သည့္ ဤအရာႏွင့္ အျခားေသာ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို မၾကာခဏ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရၿပီး၊ ထိုသို႔ေသာ ဘဝမ်ိဳးကိုလည္း သူ ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရသည္။ အျခားပုံမွန္ လူသားတိုင္းကဲ့သို႔ပင္၊ သူသည္ လူသားတို႔၏ ေန႔စဥ္ လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္မ်ားႏွင့္ ၎တို႔၏ တစ္ရက္သုံးနပ္ စားျခင္းကို ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရသည္။ သူသည္ သာမန္လူတစ္ဦး၏ ဘဝကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရၿပီး၊ အျခားသူတို႔၏ဘဝမ်ားကို ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာခဲ့ရသည္။ ဤအရာအားလုံးကို သူ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာၿပီး မ်က္ျမင္ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ခ်ိန္တြင္၊ သူေတြးခဲ့သည့္အရာမွာ ေကာင္းမြန္ေသာဘဝကို မည္သို႔ ရရွိရမည္၊ သို႔မဟုတ္ သာ၍ လြတ္လပ္စြာႏွင့္ သာ၍ သက္ေသာင့္သက္သာရွိစြာ မည္ကဲ့သို႔ေနထိုင္ႏိုင္ရမည္ ဆိုသည္တို႔ မဟုတ္ခဲ့ေပ။ ယင္းအစား စစ္မွန္ေသာ လူသားဘဝႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ သူ၏ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားမွ သခင္ေယရႈက လူတို႔၏ဘဝမ်ားထဲက အခက္အခဲမ်ားကို ျမင္ခဲ့သည္။ စာတန္၏ အုပ္စိုးမႈေအာက္တြင္ အသက္ရွင္ေနၿပီး၊ စာတန္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္းေအာက္ အျပစ္တရားႏွင့္ ဆိုင္သည့္ အသက္တာတစ္ခုကို အသက္ရွင္ေနသည့္ လူတို႔၏ အခက္အခဲ၊ စိတ္ဆင္းရဲျခင္းႏွင့္ ဝမ္းနည္းျခင္းမႈတို႔ကို သူ ျမင္ခဲ့သည္။ သူသည္ လူသားဘဝကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ႀကဳံေတြ႕ေနစဥ္တြင္၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းအလယ္ အသက္ရွင္ ေနခဲ့ၾကသည့္ လူတို႔ မည္မွ် အကူအညီမဲ့ေနသည္ကိုလည္း သူ ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရၿပီး၊ အျပစ္တရား၌ အသက္ရွင္ေသာသူ၊ စာတန္ႏွင့္ ဆိုးယုတ္ျခင္းတို႔အားျဖင့္ ၎တို႔ ခံခဲ့ရေသာ ညႇဥ္းဆဲမႈအလယ္ ဦးတည္ခ်က္အားလုံး ေပ်ာက္ဆုံးေနသည့္ လူသားမ်ား၏ အလြန္စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းေသာ အေျခအေနမ်ားကို သူ ျမင္ကာ ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရသည္။ ဤအရာမ်ားကို သခင္ေယရႈ ျမင္ခဲ့ခ်ိန္တြင္၊ ယင္းတို႔ကို သူ၏ ဘုရားသေဘာသဘာဝျဖင့္ ျမင္ခဲ့သေလာ သို႔မဟုတ္ သူ၏ လူ႔သဘာဝျဖင့္ ျမင္ခဲ့သေလာ။ သူ၏ လူ႔သဘာဝသည္ အမွန္တကယ္ တည္ရွိခဲ့ၿပီး၊ အလြန္ အသက္ရွင္ခဲ့သည္။ သူသည္ ဤအရာအားလုံးကို ႀကဳံေတြ႕ၿပီး ျမင္ေတြ႕ႏိုင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ သူသည္ ဤအရာအားလုံးကို သူ၏ ဘုရားသဘာဝျဖစ္သည့္ သူ၏ အႏွစ္သာရျဖင့္လည္း ေတြ႕ျမင္ခဲ့သည္မွာ မွန္ေပ၏။ ယင္းမွာ၊ လူသားတစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့ေသာ သခင္ေယရႈ၊ ခရစ္ေတာ္ကိုယ္တိုင္က ဤအရာကို ျမင္ခဲ့ၿပီး၊ သူျမင္ခဲ့ေသာအရာတိုင္းက လူ႔ဇာတိ၌ သူ အသက္ရွင္ ခဲ့သည့္ ဤအခ်ိန္အေတာအတြင္းတြင္ သူ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည့္ အမႈ၏ အေရးႀကီးမႈႏွင့္ လိုအပ္မႈကို သူ႔အား ခံစားေစခဲ့သည္။ လူ႔ဇာတိ၌ သူ ေဆာင္႐ြက္ဖို႔ လိုအပ္သည့္ တာဝန္ဝတၱရားက အလြန္ႀကီးမားသည္ကို သူ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ သိခဲ့ၿပီး၊ သူရင္ဆိုင္ရမည့္ နာက်င္မႈက မည္မွ် ရက္စက္မည္ ဆိုသည္ကို သူသိခဲ့ေသာ္လည္း၊ အျပစ္တရား၌ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ ကူကယ္ရာမဲ့ျဖစ္သည္ကို သူ ျမင္ခဲ့ခ်ိန္၊ ၎တို႔ဘဝမ်ား၏ စိတ္ဆင္းရဲမႈႏွင့္ ပညတ္ေတာ္ေအာက္၌ ၎တို႔၏ အားနည္းေသာ ႐ုန္းကန္မႈကို သူျမင္ခဲ့ခ်ိန္တြင္၊ ပိုပိုၿပီး ဝမ္းနည္းျခင္းကို သူခံစားခဲ့ရၿပီး လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို အျပစ္တရားမွကယ္တင္ရန္ ပိုပိုၿပီး ဆႏၵေစာလ်က္ရွိသည္။ မည္သည့္ အခက္အခဲမ်ိဳးမ်ားကို သူ ရင္ဆိုင္ရသည္ျဖစ္ေစ၊ သို႔မဟုတ္ မည္သည့္ နာက်င္မႈမ်ိဳးကို သူခံစားရသည္ျဖစ္ေစ၊ သူသည္ အျပစ္တရား၌ အသက္ရွင္ေနေသာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ေ႐ြးႏုတ္ရန္ တိုး၍ တိုး၍ စိတ္ဆုံးျဖတ္လာသည္။ ဤျဖစ္စဥ္ အေတာအတြင္းတြင္၊ သခင္ေယရႈသည္ သူလုပ္ေဆာင္ဖို႔ လိုအပ္သည့္အမႈႏွင့္ သူ႔ကို တာဝန္ေပး ေစခိုင္းထားေသာ အရာကို ပို၍ပို၍ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း စတင္နားလည္ခဲ့သည္ဟု သင္ ဆိုႏိုင္သည္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အားလုံး၏ အျပစ္မ်ားကို ေဆာင္ယူရန္၊ အျပစ္တြင္ ၎တို႔ အသက္မရွင္ၾကေတာ့ရန္ႏွင့္ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ကယ္တင္ျခင္းႏွင့္ ဆိုင္သည့္ သူ၏အမႈကို ေနာက္ထပ္ ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ခြင့္ေပးရင္း၊ အျပစ္ေျဖရာယဇ္ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္က လူသား၏ အျပစ္မ်ားကို ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ရန္အလို႔ငွာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ အျပစ္ေျဖဖို႔- ျဖစ္သည့္ သူလက္ခံရမည့္ အမႈေတာ္ကို ျပည့္စုံေစဖို႔ သူသည္ တိုး၍တိုး၍ စိတ္ထက္သန္လာခဲ့သည္။ သခင္ေယရႈ၏ ႏွလုံးသားထဲ၌ သူသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ သူ႔ကိုယ္သူ ပူေဇာ္ရန္၊ သူ႔ကိုယ္သူ ယဇ္ပူေဇာ္ရန္ လိုလားေနခဲ့သည္ဟု ေျပာ၍ရသည္။ သူသည္ အျပစ္ေျဖရာယဇ္အျဖစ္ ျပဳမူရန္၊ လက္ဝါးကားတိုင္တြင္ သံမႈိ႐ိုက္ခံရရန္လည္း သူ လိုလားေနခဲ့ၿပီး၊ ဧကန္အမွန္ သူသည္ ဤအမႈကို ၿပီးစီးရန္ စိတ္ထက္သန္ခဲ့သည္။ သူသည္ လူ႔ဘဝ၏ စိတ္ဆင္းရဲဖြယ္ အေျခအေနမ်ားကို ျမင္ခဲ့ခ်ိန္တြင္၊ သူသည္ သူ၏ ေစခိုင္းခ်က္တာဝန္ကို တစ္မိနစ္ သို႔မဟုတ္ တစ္စကၠန႔္မွ်ပင္ မေႏွာင့္ေႏွးဘဲ တတ္ႏိုင္သမွ် အျမန္ဆုံး ျဖည့္ဆည္းရန္ သာ၍ပင္ လိုခ်င္ခဲ့သည္။ ထိုသို႔ အေလာတႀကီး ခံစားရလ်က္၊ သူ၏ ကိုယ္ပိုင္နာက်င္မႈက မည္မွ် ႀကီးမားမည္ဆိုသည္ကို သူ မေတြးခဲ့သကဲ့သို႔၊ အရွက္ရျခင္းမည္မွ် သူေတာင့္ခံရမည့္ အေၾကာင္းကို ေနာက္ထပ္ မည္သည့္ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈမွ် သိုမထားခဲ့ေပ။ သူ၏ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ တစ္ခုသာ ကိုင္စြဲခဲ့သည္။ သူ႔ကိုယ္သူ ေပးဆပ္သေ႐ြ႕၊ အျပစ္ေျဖရာယဇ္တစ္ခုအေနႏွင့္ သူသည္ ကားတိုင္တြင္ သံမႈိအ႐ိုက္ခံခဲ့ရသေ႐ြ႕၊ ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္ကို ေဆာင္႐ြက္မည္ ျဖစ္ၿပီး အမႈေတာ္သစ္ကို ဘုရားသခင္ စတင္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ဘဝႏွင့္ အျပစ္ထဲ၌ရွိေသာ ၎တို႔၏ တည္ရွိမႈအေျခအေနသည္ လုံးဝ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့သည္။ သူ၏ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ရန္ သူ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားခဲ့ေသာအရာသည္ လူသားကို ကယ္တင္ျခင္းႏွင့္ ဆက္စပ္ခဲ့ၿပီး၊ သူသည္ ရည္မွန္းခ်က္တစ္ခုသာရွိခဲ့သည္၊ ယင္းမွာ ဘုရားသခင္က သူ၏ အမႈႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ ေနာက္တစ္ဆင့္ကို ေအာင္ျမင္စြာ စတင္ႏိုင္ဖို႔အလို႔ငွာ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို လုပ္ေဆာင္ဖို႔ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ထိုအခ်ိန္က သခင္ေယရႈ၏ စိတ္ထဲတြင္ ရွိခဲ့ေသာ အရာ ျဖစ္သည္။

လူ႔ဇာတိ၌ အသက္ရွင္ရင္း လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္သည္ ပုံမွန္ လူ႔သဘာဝကို ပိုင္ဆိုင္သည္။ ပုံမွန္လူတစ္ဦး၏ စိတ္ခံစားမႈမ်ားႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရားတို႔ရွိခဲ့သည္။ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းက မည္သည့္အရာျဖစ္သည္၊ နာက်င္ျခင္းက မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ကို သူသိခဲ့ၿပီး၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္က ဤဘဝမ်ိဳးတြင္ အသက္ရွင္ေနၾကသည္ကို သူျမင္ေသာအခါ၊ လူတို႔ကို သင္ၾကားမႈအခ်ိဳ႕ကို ေပးျခင္း၊ ၎တို႔ကို တစ္စုံတစ္ရာ ေထာက္ပံ့ေပးျခင္း သို႔မဟုတ္ ၎တို႔ကို တစ္စုံတစ္ရာ သြန္သင္ေပးျခင္းမွ်သည္ ၎တို႔ကို အျပစ္တရားမွ ေခၚထုတ္သြားဖို႔ လုံေလာက္မည္မဟုတ္သည္ကို သူ အလြန္အမင္း ခံစားခဲ့ရသည္။ ၎တို႔ကို ပညတ္ခ်က္မ်ားအား နာခံေစျခင္းမွ်သည္ ၎တို႔အား အျပစ္မွ မေ႐ြးႏုတ္ေပ- လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ အျပစ္တရားကို သူယူေဆာင္ၿပီး၊ အျပစ္ႏွင့္ျပည့္ေသာ လူ႔ဇာတိ၏ ပုံသဏၭာန္ ျဖစ္လာခဲ့ခ်ိန္တြင္သာ၊ အတုံ႔အလွည့္အေနျဖင့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ လြတ္လပ္ျခင္းႏွင့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ ဘုရားသခင္၏ ခြင့္လႊတ္ျခင္းကို ရရွိႏိုင္ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သခင္ေယရႈက အျပစ္၌ရွိသည့္ လူတို႔၏ ဘဝမ်ားကို ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ၿပီး မ်က္ျမင္ေတြ႕ခဲ့ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္၊ သူ၏ စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ ျပင္းထန္ေသာ ဆႏၵတစ္ခု ေပၚလြင္လာခဲ့သည္- အျပစ္တရား၌ ႐ုန္းကန္လ်က္ရွိေသာ ၎တို႔၏ ဘဝတို႔မွ လူသားမ်ားကို ၎တို႔ဘာသာ လြတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးဖို႔ ျဖစ္သည္။ ဤဆႏၵသည္ သူ႔ကို ျဖစ္ႏိုင္သမွ် ျမန္ႏိုင္သမွ် လက္ဝါးကပ္တိုင္ကိုသြားၿပီး လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏အျပစ္ကို ယူေဆာင္ရမည္ဟု ပို၍ပို၍ ခံစားရေစသည္။ ဤအရာတို႔သည္ လူတို႔ႏွင့္ အတူ သူ အသက္ရွင္ေနထိုင္ၿပီး အျပစ္တရား၌ရွိေသာ သူတို႔ဘဝမ်ား၏ စိတ္ဆင္းရဲမႈတို႔ကို ျမင္ၿပီး၊ ၾကားၿပီး ခံစားရၿပီးေနာက္မွာ ထိုအခ်ိန္မွာ ရွိေသာ သခင္ေယရႈ၏ အေတြးတို႔ျဖစ္သည္။ လူ႔ဇာတိခံယူေသာဘုရားသခင္သည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ ဤကဲ့သို႔အလိုေတာ္မ်ိဳးကို ရွိႏိုင္သည္ဆိုသည္ႏွင့္၊ ဤကဲ့သို႔ စိတ္သေဘာထားမ်ိဳးကို သူေဖာ္ျပၿပီး ဖြင့္ျပႏိုင္သည္ဆိုသည္မွာ၊ သာမန္ လူတစ္ေယာက္၌ ရွိႏိုင္ေသာ အရာတစ္ခုေလာ။ သာမန္ လူတစ္ေယာက္က ဤကဲ့သို႔ပတ္ဝန္းက်င္မ်ိဳးမွာ အသက္ရွင္ ေနထိုင္ျခင္းကို မည္ကဲ့သို႔ျမင္မည္နည္း။ သူတို႔ ဘာကို ေတြးမည္နည္း။ သာမန္လူတစ္ေယာက္က ၎တို႔ အားလုံးကို ရင္ဆိုင္ရလွ်င္၊ ျပႆနာတို႔ကို ျမင့္မားေသာ ရႈေထာင့္တို႔မွ ၾကည့္မည္ေလာ။ လုံးဝ မဟုတ္ေပ။ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္၏ အျပင္ပန္း အသြင္အျပင္သည္ လူသားတစ္ေယာက္ႏွင့္ အတိအက် တူေသာ္လည္း၊ သူသည္ လူသား၏ အသိပညာကို ေလ့လာသင္ယူၿပီး လူသား၏ ဘာသာစကားကို ေျပာေသာ္လည္း၊ တစ္ခါတစ္ရံ၌ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ကိုယ္ပိုင္ နည္းလမ္းမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ စကားေျပာပုံမ်ားမွတစ္ဆင့္ သူ၏ စိတ္ကူးတို႔ကိုပင္လွ်င္ သူေဖာ္ျပေသာ္လည္း၊ လူသားတို႔ႏွင့္ အမႈအရာတို႔၏ အႏွစ္သာရကို သူျမင္ေသာပုံစံသည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ လူတို႔က လူသားမ်ိဳးႏြယ္ႏွင့္ အမႈအရာတို႔၏ အႏွစ္သာရကို ျမင္ေသာပုံစံႏွင့္ လုံးဝမတူေပ။ သူ၏ ရႈေထာင့္ႏွင့္ သူရပ္တည္ေသာ အျမင့္သည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာလူတစ္ေယာက္ မရရွိႏိုင္ေသာ အရာတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဘုရားသခင္သည္ သမၼာတရားျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ သူ ယူတင္ဝတ္ဆင္ေသာ ဇာတိခႏၶာသည္လည္း ဘုရားသခင္၏ အႏွစ္သာရ ပိုင္ဆိုင္ၿပီး၊ သူ၏အေတြးမ်ားႏွင့္ သူ၏လူ႔သဘာဝက ေဖာ္ျပေသာအရာသည္လည္း သမၼာတရားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ လူတို႔အတြက္ ဇာတိခႏၶာ ထဲ၌ သူေဖာ္ျပေသာအရာသည္ သမၼာတရားႏွင့္ အသက္၏ ပံ့ပိုးေပးျခင္းမ်ား ျဖစ္သည္။ ဤပံ့ပိုးျခင္းတို႔က လူတစ္ေယာက္ အတြက္သာ မဟုတ္ဘဲ၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ အားလုံးအတြက္ ျဖစ္သည္။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ မည္သည့္လူမဆို၏ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ သူႏွင့္ ေပါင္းေဖာ္ေသာ လူ အနည္းငယ္သာ ရွိသည္။ ၎တို႔သည္ ဤလက္တစ္ဆုပ္စာ လူမ်ားအတြက္သာ ဂ႐ုစိုက္ၿပီး ပူပန္သည္။ ကပ္ေဘး အလားအလာရွိေသာအခါ၊ ၎တို႔၏ သားသမီးမ်ား၊ အိမ္ေထာင္ဖက္၊ သို႔မဟုတ္ မိဘတို႔ကို ပထမဦးစြာ စဥ္းစားၾကသည္။ အဆုံးစြန္အေနျဖင့္၊ သာ၍ သနားက႐ုဏာႏွင့္ ျပည့္စုံေသာသူက ေဆြမ်ိဳးတခ်ိဳ႕၊ သို႔မဟုတ္ မိတ္ေဆြေကာင္းအတြက္ အေတြးတခ်ိဳ႕ ခ်န္ထားေပမည္၊ သို႔ေသာ္ ထိုသို႔ေသာ သနားက႐ုဏာႏွင့္ ျပည့္စုံသည့္လူ၏ အေတြးမ်ားသည္ ထို႔ထက္ တိုးခ်ဲ႕ပါသေလာ။ မည္သည့္အခါမွ် မတိုးခ်ဲ႕ေပ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လူသားမ်ားသည္ အမွန္တြင္ေတာ့ လူသားမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး ၎တို႔သည္ အရာရာတိုင္းကို လူသားတစ္ဦး၏ အျမင့္ႏွင့္ ရႈေထာင့္မွသာ ၾကည့္ႏိုင္ၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္သည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာလူတစ္ဦးႏွင့္ လုံးဝ ကြာျခား၏။ ဘုရားသခင္၏ လူ႔ဇာတိခံ ခႏၶာသည္ မည္မွ် သာမန္ျဖစ္ပါေစ၊ ပုံမွန္ျဖစ္ပါေစ၊ မည္မွ် နိမ့္က်ပါေစ၊ သို႔မဟုတ္ လူတို႔က သူ႔အေပၚ မည္သည့္စက္ဆုပ္မႈျဖင့္ အထင္ေသးပါေစ၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ သူ၏ အေတြးမ်ားႏွင့္ သေဘာထားတို႔က မည္သည့္လူသားမွ် မပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ေသာအရာမ်ား၊ မည္သည့္ လူသားမွ် မတုပႏိုင္ေသာ အရာမ်ားျဖစ္သည္။ သူသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ဘုရားသေဘာသဘာဝ၏ ရႈေထာင့္မွ၊ ဖန္ဆင္းရွင္အေနႏွင့္ သူ၏ေနရာ အျမင့္မွ အၿမဲၾကည့္ရႈ ေလ့လာလိမ့္မည္။ သူသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ဘုရားသခင္၏ အႏွစ္သာရႏွင့္ စိတ္ေနစိတ္ထားမွတစ္ဆင့္ အၿမဲျမင္လိမ့္မည္။ သူသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို သာမန္ လူတစ္ဦး၏ နိမ့္က်ေသာ အျမင့္၊ သို႔မဟုတ္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာလူတစ္ဦး၏ ရႈေထာင့္မွ လုံးဝ ၾကည့္၍မရေပ။ လူတို႔က လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ၾကည့္ေသာအခါ၊ လူသားအျမင္ျဖင့္ ထိုသို႔ၾကည့္ၾကၿပီး၊ လူသား အသိပညာ၊ လူသား စည္းမ်ဥ္းႏွင့္ အယူအဆမ်ားကဲ့သို႔ေသာ အရာတို႔ကို ၎တို႔၏ အတိုင္းအတာအျဖစ္ အသုံးျပဳၾကသည္။ ဤသည္မွာ လူတို႔က ၎တို႔၏မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ျမင္ႏိုင္ေသာ အတိုင္းအတာအတြင္းႏွင့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ လူတို႔ ရရွိႏိုင္ေသာ အတိုင္းအတာအတြင္းတြင္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္က လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ၾကည့္ေသာအခါ၊ ဘုရား၏ အျမင္ျဖင့္ သူၾကည့္ၿပီး၊ တိုင္းတာခ်က္တစ္ခုအေနျဖင့္ သူ၏အႏွစ္သာရႏွင့္ သူ၏ အရာအားလုံးႏွင့္ျဖစ္ျခင္းကို အသုံးျပဳသည္။ ဤနယ္ပယ္သည္ လူတို႔ မျမင္ႏိုင္ေသာအရာမ်ား ပါဝင္ၿပီး၊ ဤသည္မွာ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာလူသားတို႔ လုံးဝ ကြဲျပားေသာေနရာ ျဖစ္သည္။ ဤကြဲျပားမႈကို လူသားႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ မတူညီေသာ အႏွစ္သာရအားျဖင့္ သတ္မွတ္ထား၏- ၎တို႔၏ ပင္ကိုလကၡဏာမ်ားႏွင့္ ရာထူးမ်ားအျပင္ အမႈအရာမ်ားကို ၎တို႔ျမင္ေသာ ရႈေထာင့္ႏွင့္ အျမင့္တို႔ကို ပိုင္းျခားသတ္မွတ္သည္မွာ ဤမတူညီေသာ အႏွစ္သာရမ်ား ျဖစ္ေပသည္။ သခင္ေယရႈ၌ ဘုရားသခင္ကိုယ္တိုင္၏ ေဖာ္ျပျခင္းႏွင့္ ဖြင့္ျပျခင္းတို႔ကို သင္တို႔ ျမင္သေလာ။ သခင္ေယရႈလုပ္ေဆာင္ခဲ့ၿပီး ေျပာခဲ့ေသာအရာသည္ သူ၏ အမႈေတာ္ႏွင့္ ဘုရားသခင္ကိုယ္တိုင္၏ စီမံခန႔္ခြဲျခင္း အမႈႏွင့္ ဆက္စပ္ေနသည္၊ ယင္းသည္ ဘုရားသခင္၏ အႏွစ္သာရ၏ ေဖာ္ျပျခင္းႏွင့္ ဖြင့္ျပျခင္းျဖစ္သည္ဟု သင္တို႔ ဆိုႏိုင္သည္။ သူသည္ လူသား သ႐ုပ္သကန္တစ္ခုရွိခဲ့ေသာ္လည္း၊ သူ၏ ဘုရားအႏွစ္သာရႏွင့္ သူ၏ ဘုရားသေဘာသဘာဝႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ ဖြင့္ျပျခင္းတို႔ကို ျငင္း၍မရႏိုင္ေပ။ ဤလူသား သ႐ုပ္သကန္သည္ အမွန္တကယ္ လူ႔သဘာဝ၏ သ႐ုပ္သကန္ တစ္ခု ျဖစ္ပါသေလာ။ သူ၏ လူသား သ႐ုပ္သကန္သည္ သူ၏ တကယ့္ အႏွစ္သာရအရ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ လူတို႔၏ လူသား သ႐ုပ္သကန္မွ လုံးဝ ကြာျခားေပသည္။ သခင္ေယရႈသည္ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္ျဖစ္ခဲ့၏။ သူသည္ ပုံမွန္၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ လူမ်ားထဲမွ တစ္ဦး အမွန္တကယ္ ျဖစ္ခဲ့ပါက၊ သူသည္ အျပစ္ထဲက လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ အသက္တာကို ဘုရားသေဘာသဘာဝ၏ ရႈေထာင့္မွ ျမင္ႏိုင္ခဲ့မည္ေလာ။ လုံးဝ မျမင္ႏိုင္ေပ။ ဤသည္မွာ လူသားႏွင့္ ပုံမွန္လူတို႔ၾကားထဲက ကြာဟခ်က္ျဖစ္သည္။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ လူအားလုံးသည္ အျပစ္တရား၌ အသက္ရွင္ၾကၿပီး၊ တစ္ဦးတစ္ေယာက္က အျပစ္ကို ျမင္ေသာအခါတြင္၊ ၎တို႔သည္ ယင္းႏွင့္ပတ္သက္သည့္ မည္သည့္သီးသန႔္ခံစားခ်က္မွ် မရွိေပ။ ၎တို႔အားလုံးသည္ သက္ေသာင့္သက္သာ မရွိသို႔မဟုတ္ ညစ္ပတ္သည္ဟု လုံးဝ မခံစားရသည့္ ႐ႊံ႕ထဲ၌ အသက္ရွင္ေနေသာ ဝက္တစ္ေကာင္ ကဲ့သို႔ပင္ အတူတူျဖစ္သည္- ဆန႔္က်င္ဘက္အေနျဖင့္ ယင္းသည္ ေကာင္းစြာ စားႏိုင္ၿပီး ေကာင္းမြန္စြာ အိပ္ႏိုင္သည္။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္က ဝက္ၿခံကို သန႔္ရွင္းေစလွ်င္၊ ဝက္သည္ အမွန္တကယ္ ေနမထိထိုင္မသာ ျဖစ္မည္ျဖစ္ၿပီး ၎က သန႔္သန႔္ရွင္းရွင္း ရွိေနမည္ မဟုတ္ေပ။ မ်ားမၾကာမီတြင္ ဝက္သည္ ညစ္ပတ္ေပေရေသာ သတၱဝါတစ္ေကာင္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ လုံးဝ သက္ေသာင့္သက္သာျဖစ္လ်က္၊ ႐ႊံ႕ထဲတြင္ ထပ္လူးေန လိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ လူသားမ်ားသည္ ဝက္မ်ားကို ညစ္ပတ္ေပေရသကဲ့သို႔ ျမင္ၾကေသာ္လည္း၊ သင္က ဝက္ ေနသည့္ေနရာကို သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ေပးလွ်င္ပင္၊ သူက ပိုၿပီး ေန၍ေကာင္းသြားမည္ မဟုတ္ေပ- ဤသည္မွာ ဝက္ကို မည္သူမွ် ၎တို႔၏အိမ္တြင္ မထားၾကသည့္ အေၾကာင္းရင္း ျဖစ္သည္။ လူသားမ်ားႏွင့္ ဝက္မ်ားသည္ တစ္မ်ိဳးတစ္စားတည္း မဟုတ္ေသာေၾကာင့္၊ ဝက္မ်ားကို လူသားမ်ား ျမင္ေသာပုံစံသည္ ဝက္တို႔က မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ခံစားၾကသည့္ပုံႏွင့္ အၿမဲ ကြာျခားေပလိမ့္မည္။ လူ႔ဇာတိခံ လူသားသည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ လူသားမ်ားႏွင့္ တူညီေသာအမ်ိဳးအစား မဟုတ္ေသာေၾကာင့္၊ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္သာ ဘုရားရႈေထာင့္ျဖင့္၊ ဘုရားသခင္၏ ခ်ီးေျမႇာက္မႈတြင္၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ႏွင့္ အရာရာတိုင္းကို သူ ျမင္သည့္ေနရာမွ ရပ္တည္ႏိုင္ေပသည္။

ဘုရားသခင္သည္ လူ႔ဇာတိခံယူၿပီး လူသားမ်ိဳးႏြယ္ အလယ္ အသက္ရွင္ခ်ိန္တြင္ မည္သည့္ ဆင္းရဲဒုကၡကို ေတြ႕ႀကဳံရသနည္း။ ဤဆင္းရဲဒုကၡသည္ မည္သည့္အရာ ျဖစ္သနည္း။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္က အမွန္တကယ္ နားလည္သေလာ။ လူအခ်ိဳ႕က ဘုရားသခင္သည္ အလြန္ ဆင္းရဲဒုကၡခံရသည္၊ သူသည္ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ လူတို႔က သူ၏အႏွစ္သာရကို နားမလည္ဘဲ၊ သူ႔ကို ထိခိုက္နစ္နာကာ မတရားသျဖင့္ခံရသည္ဟု ခံစားေစလ်က္၊ သူ႔ကို လူတစ္ဦးကဲ့သို႔ အၿမဲတေစ ဆက္ဆံေလ့ရွိသည္ဟု ဆိုၾကသည္- ၎တို႔က ဤအေၾကာင္းရင္းမ်ားေၾကာင့္၊ ဘုရားသခင္၏ ဆင္းရဲဒုကၡသည္ အမွန္တကယ္ ႀကီးမားသည္ဟု ေျပာၾကေလသည္။ အျခားလူတို႔က ဘုရားသခင္သည္ အျပစ္ကင္းစင္ၿပီး အျပစ္ မရွိေသာ္လည္း၊ သူသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္နည္းတူ ဆင္းရဲဒုကၡ ခံစားသည္၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ႏွင့္အတူ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ျခင္း၊ မဟုတ္မမွန္ေျပာဆိုျခင္း၊ ဂုဏ္အသေရဖ်က္ခံရျခင္းတို႔ကို ခံစားရသည္ဟု ေျပာၾကသည္။ သူ၏ ေနာက္လိုက္မ်ား၏ အထင္လြဲျခင္းႏွင့္ မနာခံျခင္းတို႔ကိုလည္း သူခံရသည္ဟု ေျပာၾကသည္- ထို႔ေၾကာင့္၊ ၎တို႔က ဘုရားသခင္၏ ဆင္းရဲဒုကၡ ခံစားရျခင္းသည္ အမွန္တကယ္ တိုင္းတာ၍ မရႏိုင္ဟု ေျပာၾကသည္။ ယခုတြင္ သင္တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္နားလည္ပုံမရေခ်။ အမွန္တြင္ ဤအရာထက္ သာ၍ႀကီးမားေသာ ဆင္းရဲဒုကၡရွိေသာေၾကာင့္၊ သင္တို႔ ေျပာေသာ ဤဆင္းရဲဒုကၡခံစားရျခင္းကို ဘုရားသခင္ အတြက္ အမွန္တကယ္ ဒုကၡခံစားရျခင္းအေနျဖင့္ ထည့္သြင္းစဥ္းစား၍ မရေပ။ သို႔ဆိုလွ်င္ ဘုရားသခင္ ကိုယ္တိုင္အတြက္ အမွန္တကယ္ ဆင္းရဲဒုကၡခံစားရျခင္းသည္ အဘယ္နည္း။ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္ ကိုယ္တိုင္အတြက္ အမွန္တကယ္ ဆင္းရဲဒုကၡခံစားရျခင္းက အဘယ္နည္း။ ဘုရားသခင္အတြက္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္က သူ႔ကို နားမလည္ျခင္းအား ဆင္းရဲဒုကၡအျဖစ္ ထည့္မတြက္သကဲ့သို႔၊ လူတို႔က ဘုရားသခင္ကို အထင္လြဲမွားမႈ တစ္ခ်ိဳ႕ ရွိျခင္းႏွင့္ သူ႔ကို ဘုရားသခင္အျဖစ္ မျမင္ျခင္းကို ဆင္းရဲဒုကၡဟု ထည့္မတြက္ေပ။ သို႔ေသာ္ လူတို႔က ဘုရားသခင္သည္ ႀကီးမားေသာ မတရားမႈကို ခံစားရၿပီး ျဖစ္လိမ့္မည္၊ လူ႔ဇာတိ၌ ဘုရားသခင္ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့သည့္ အခ်ိန္အေတာအတြင္းတြင္ သူသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို သူ၏ ဇာတိအျဖစ္ေတာ္အား ျပ၍မရသကဲ့သို႔ သူ၏ႀကီးျမတ္မႈကို လူတို႔အား ျမင္ခြင့္ေပး၍မရေပ၊ ၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္သည္ အေရးမပါေသာ လူ႔ဇာတိ၌ ႏွိမ့္ခ်စြာ ပုန္းကြယ္ေနၿပီး၊ ဤသည္မွာ သူ႔အတြက္ ႀကီးမားေသာ ညႇဥ္းဆဲမႈျဖစ္ရေပမည္ဟု ခံစားၾကရသည္။ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ဆင္းရဲဒုကၡခံစားျခင္းႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ ၎တို႔ နားလည္ႏိုင္သည့္အရာႏွင့္ ျမင္ႏိုင္သည့္အရာတို႔ကို အေလးအနက္ ထားၾကၿပီး ဘုရားသခင္အေပၚ စာနာသနားျခင္း မ်ိဳးစုံ ျပကာ၊ သူ၏ ဆင္းရဲဒုကၡအတြက္ ခ်ီးမြမ္းျခင္း အနည္းငယ္ပင္ ေပးၾကလိမ့္မည္။ လက္ေတြ႕အရွိတရားတြင္မူ၊ ကြာျခားခ်က္တစ္ခု ရွိ၏။ ဘုရားသခင္၏ ဒုကၡခံစားရျခင္းႏွင့္ သက္ဆိုင္၍ လူတို႔နားလည္ေသာအရာႏွင့္ သူအမွန္တကယ္ ခံစားရသည့္အရာတို႔ၾကားတြင္ ကြာဟမႈတစ္ခုရွိေလသည္။ ငါသည္ သင္တို႔ကို အမွန္တရား ေျပာျပေနျခင္းျဖစ္သည္- ဘုရားသခင္အတြက္ ဘုရားသခင္၏ ဝိညာဥ္ျဖစ္ေစ၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္၏ လူ႔ဇာတိခံ ခႏၶာျဖစ္ေစ၊ အထက္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္ ဆင္းရဲဒုကၡခံစားရျခင္းသည္ စစ္မွန္ေသာ ဒုကၡခံစားရျခင္း မဟုတ္ေပ။ သို႔ဆိုလွ်င္ ဘုရားသခင္ အမွန္တကယ္ ဒုကၡခံစားရသည္မွာ မည္သည့္အရာျဖစ္သနည္း။ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္၏ ရႈေထာင့္တစ္ခုတည္းမွ ဘုရားသခင္၏ ဆင္းရဲဒုကၡခံစားရျခင္းအေၾကာင္းကို ေျပာၾကစို႔။

ဘုရားသခင္သည္ သာမန္၊ ပုံမွန္လူတစ္ဦးအျဖစ္သို႔ ေျပာင္းရင္း၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အလယ္ လူတို႔ႏွင့္အတူ ေဘးခ်င္းယွဥ္ အသက္ရွင္ရင္း၊ လူ႔ဇာတိခံယူခ်ိန္တြင္၊ အသက္ရွင္ျခင္းအတြက္ လူတို႔၏ နည္းလမ္းမ်ား၊ ဥပေဒမ်ားႏွင့္ အေတြးအေခၚမ်ားကို သူ မျမင္ရသကဲ့သို႔ မခံစားရသေလာ။ အသက္ရွင္ျခင္းအတြက္ ဤနည္းလမ္းမ်ားႏွင့္ ဥပေဒမ်ားက သူ႔ကို မည္သို႔ခံစားရေစသနည္း။ သူ၏ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ စက္ဆုပ္႐ြံရွာျခင္းကို ခံစားရသေလာ။ သူသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ စက္ဆုပ္႐ြံရွာျခင္းကို ခံစားရမည္နည္း။ အသက္ရွင္ျခင္းအတြက္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ နည္းလမ္းမ်ားႏွင့္ ဥပေဒမ်ားသည္ မည္သည္တို႔ျဖစ္ၾကသနည္း။ မည္သည့္ အေျခခံသေဘာတရားမ်ား၌ ၎တို႔ အျမစ္တြယ္ၾကသနည္း။ ၎တို႔သည့္ မည္သည့္အရာအေပၚ အေျခခံသနည္း။ အသက္ရွင္ဖို႔ နည္းလမ္းျဖင့္ ၎တို႔ ဆက္ႏႊယ္ထားသည္ႏွင့္အမွ် လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ နည္းလမ္းမ်ား၊ ဥပေဒမ်ားစသျဖင့္- ဤအရာအားလုံးသည္ စာတန္၏ ဆင္ျခင္ေတြးေခၚမႈစနစ္၊ အသိပညာႏွင့္ အေတြးအေခၚတို႔အရ ဖန္တီးထားေပသည္။ ဤဥပေဒ အမ်ိဳးအစားမ်ား ေအာက္တြင္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ေသာ လူသားတို႔သည္ လူ႔သဘာဝမရွိ၊ သမၼာတရားမရွိၾကေပ- ၎တို႔အားလုံးသည္ သမၼာတရားကို ဖီဆန္ၾကၿပီး ဘုရားသခင္ကို ရန္လိုၾကသည္။ ဘုရားသခင္၏ အႏွစ္သာရကို ငါတို႔ တစ္ခ်က္ၾကည့္ပါက၊ သူ၏အႏွစ္သာရသည္ စာတန္၏ ဆင္ျခင္ေတြးေခၚမႈစနစ္၊ အသိပညာ၊ အေတြးအေခၚတို႔ႏွင့္ အတိအက် ဆန႔္က်င္ဘက္ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သူ၏အႏွစ္သာရသည္ ေျဖာင့္မတ္ျခင္း၊ သမၼာတရား၊ သန႔္ရွင္းျခင္းႏွင့္ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာ အရာအားလုံး၏ အျခားေသာ စစ္မွန္မႈတို႔ျဖင့္ ျပည့္ေနသည္။ ဤအႏွစ္သာရကို ပိုင္ဆိုင္ၿပီး ထိုသို႔ေသာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ အလယ္ အသက္ရွင္သည့္ ဘုရားသခင္သည္ မည္သည့္အရာ ခံစားရပါသနည္း။ သူ၏ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ မည္သည့္အရာကို သူ ခံစားရသနည္း။ ယင္းသည္ နာက်င္မႈႏွင့္ ျပည့္သေလာ။ သူ၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ မည္သည့္လူကမွ် နားမလည္ႏိုင္သည့္ သို႔မဟုတ္ မေတြ႕ႀကဳံႏိုင္သည့္ နာက်င္မႈကို ခံစားရသည္။ ဤသည္မွာ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူရင္ဆိုင္ရေသာ အရာတိုင္း၊ ႀကဳံရေသာ အရာတိုင္း၊ ၾကားရ၊ ျမင္ရေသာအရာရာတိုင္းႏွင့္ ေတြ႕ႀကဳံရေသာ အရာတိုင္းသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္း၊ ဆိုးယုတ္ျခင္းႏွင့္ သမၼာတရားကို ၎တို႔၏ ဆန႔္က်င္ပုန္ကန္ျခင္းႏွင့္ ခုခံျခင္းတို႔ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ လူသားမ်ားထံမွ လာေသာအရာအားလုံးသည္ သူ၏ ဆင္းရဲဒုကၡခံစားရျခင္း အရင္းအျမစ္ ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ သူ၏ အႏွစ္သာရသည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ လူသားမ်ားႏွင့္ မတူညီေသာေၾကာင့္၊ လူသားမ်ား၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းသည္ သူ၏ အႀကီးမားဆုံးေသာ ဆင္းရဲဒုကၡခံစားရျခင္း၏ အရင္းအျမစ္ျဖစ္ လာသည္ဟု ဆိုရေပမည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူ႔ဇာတိခံယူခ်ိန္တြင္၊ သူႏွင့္အတူ ဘာသာစကားတူညီေသာ လူတစ္ဦးကို သူ ရွာေတြ႕ႏိုင္သေလာ။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ အလယ္တြင္ ထိုသို႔ေသာလူတစ္ဦးကို ရွာ၍မရႏိုင္ေပ။ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ဆက္သြယ္ေျပာဆိုႏိုင္သူ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ဤအျပန္အလွန္ေျပာဆိုမႈ ရွိႏိုင္ေသာသူ တစ္ဦးမွ် မေတြ႕ႏိုင္ေပ- ဤအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ ဘုရားသခင္သည္ မည္သည့္ ခံစားခ်က္မ်ိဳးရွိသည္ဟု သင္ ဆိုမည္နည္း။ လူတို႔ ေဆြးေႏြးေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ား၊ ခ်စ္ေသာအရာမ်ား၊ ၎တို႔ လိုက္စားေသာ အရာမ်ားႏွင့္ ေတာင့္တေသာအရာမ်ားအားလုံးသည္ အျပစ္ႏွင့္ မေကာင္းမႈဘက္ကို ယိမ္းယိုင္မႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေလသည္။ ဤအရာအားလုံးကို ဘုရားသခင္ ရင္ဆိုင္ခ်ိန္တြင္၊ ယင္းမွာ သူ႔ႏွလုံးသားကို ဓါးတစ္ေခ်ာင္း ထိုးထားသကဲ့သို႔ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ဤအရာမ်ားကို ရင္ဆိုင္ရလ်က္၊ သူ၏ ႏွလုံးသားတြင္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္း ရွိႏိုင္မည္ေလာ။ ေျဖသိမ့္စရာကို သူရွာေတြ႕ႏိုင္မည္ေလာ။ သူႏွင့္အတူ အသက္ရွင္ေနၾကေသာ သူတို႔သည္ ပုန္ကန္ျခင္းႏွင့္ ဆိုးယုတ္ျခင္းတို႔ႏွင့္ ျပည့္သည့္ လူသားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္- သူ၏ႏွလုံးသားသည္ အဘယ္သို႔ ဆင္းရဲဒုကၡမခံစားရဘဲ ေနႏိုင္မည္နည္း။ ဤဆင္းရဲဒုကၡ ခံစားျခင္းသည္ အမွန္တကယ္ မည္မွ်ႀကီးမားသနည္း၊ ၿပီးလွ်င္ ယင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ မည္သူက ဂ႐ုစိုက္သနည္း။ မည္သူက အေရးထားသနည္း။ ယင္းကို မည္သူက အသိအမွတ္ျပဳႏိုင္စြမ္း ရွိသနည္း။ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ႏွလုံးသားကို နားမလည္ႏိုင္ၾကေပ။ သူ၏ ဆင္းရဲဒုကၡခံစားရျခင္းသည္ လူတို႔က အထူးသျဖင့္ အသိအမွတ္မျပဳႏိုင္ေသာအရာတစ္ခု ျဖစ္ၿပီး လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ေအးစက္စက္ႏိုင္ျခင္းႏွင့္ ထုံထိုင္းျခင္းက ဘုရားသခင္၏ ဆင္းရဲဒုကၡကို ပို၍ နက္ရႈိင္းေစသည္။

သမၼာက်မ္းစာထဲ၌ “ေျမေခြးသည္ေျမတြင္းရွိ၏။ မိုဃ္းေကာင္းကင္၌ က်င္လည္ေသာ ငွက္သည္ နားေနရာ အရပ္ရွိ၏။ လူသားမူကား ေခါင္းခ်ရာမွ်မရွိ။” ဟု ေျပာထားေသာ က်မ္းတစ္ပိုဒ္ေၾကာင့္ ခရစ္ေတာ္၏ အတိဒုကၡႏွင့္ပတ္သက္၍ မၾကာခဏ စာနာသနားၾကေသာ လူအခ်ိဳ႕ရွိၾကသည္။ လူတို႔က ဤအရာကို ၾကားေသာအခါ၊ ေလးေလးနက္နက္ခံယူၿပီး ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ သည္းခံရသည့္ အႀကီးမားဆုံး ဆင္းရဲဒုကၡျဖစ္ၿပီး ခရစ္ေတာ္ခံရသည့္ အႀကီးမားဆုံး ဆင္းရဲဒုကၡ ျဖစ္သည္ဟု ယုံၾကည္ၾကသည္။ ယခု ယင္းကို အမွန္တရားမ်ား၏ ရႈေထာင့္မွ ၾကည့္ရာတြင္၊ ထိုသို႔ ဟုတ္သေလာ။ မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္က ဤအခက္အခဲမ်ားကို ဆင္းရဲဒုကၡအျဖစ္ မယုံၾကည္ေပ။ သူသည္ သူ၏လူ႔ဇာတိႏွင့္ဆိုင္ေသာ အခက္အခဲမ်ားေၾကာင့္၊ မတရားမႈကို ဘယ္ေသာအခါမွ် ဆန႔္က်င္ေအာ္ဟစ္ျခင္း မရွိဖူးသကဲ့သို႔၊ သူသည္ လူသားတို႔အား သူ႔ကို ျပန္ေပးဆပ္ရန္ သို႔မဟုတ္ တစ္ခုခုျဖင့္ သူ႔ကို ဆုခ်ရန္ မည္သည့္အခါမွ် မျပဳဖူးေခ်။ သို႔ေသာ္ သူသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ အရာရာတိုင္း၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ ဘဝမ်ားႏွင့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ လူသားမ်ား၏ ဆိုးယုတ္မႈတို႔ကို မ်က္ျမင္ေတြ႕ႀကဳံရခ်ိန္တြင္၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ စာတန္၏ လက္ထဲ၌ရွိၿပီး စာတန္၏ အက်ဥ္းခ်ျခင္းကို ခံထားရကာ မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္သည္ကို သူ မ်က္ျမင္ႀကဳံေတြ႕ရေသာအခါ၊ အျပစ္ထဲ၌ အသက္ရွင္ေသာ လူတို႔သည္ သမၼာတရားက မည္သည့္အရာျဖစ္မွန္း မသိၾကသည္ကို သူ မ်က္ျမင္ႀကဳံေတြ႕ရေသာအခါတြင္၊ ဤအျပစ္အားလုံးကို သူ သည္းညည္းမခံႏိုင္ေပ။ လူသားတို႔အေပၚ သူ၏ စက္ဆုပ္႐ြံရွာျခင္းသည္ တစ္ေန႔တျခား တိုးပြားေနသည္၊ သို႔ေသာ္ ဤအရာအားလုံးကို သူ ႀကံ့ႀကံ့ခံရသည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ ႀကီးမားေသာ ဆင္းရဲဒုကၡ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏ေနာက္လိုက္မ်ား အလယ္တြင္ သူ၏ ႏွလုံးသား၊ သို႔မဟုတ္ သူ၏ခံစားခ်က္မ်ား၏ သေဘာထားကိုပင္ အျပည့္အဝ မေဖာ္ျပႏိုင္သကဲ့သို႔၊ သူ၏ ေနာက္လိုက္မ်ားထဲတြင္ မည္သူမွ်က သူ၏ ဆင္းရဲဒုကၡကို အမွန္တကယ္ နားမလည္ႏိုင္ၾကေပ။ ဤဆင္းရဲဒုကၡကို တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္၊ တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္၊ တစ္ႀကိမ္ၿပီးတစ္ႀကိမ္ ခံစားရသည့္၊ သူ၏ ႏွလုံးသားကို နားလည္ရန္ သို႔မဟုတ္ ႏွစ္သိမ့္မႈေပးရန္ပင္ မည္သူမွ် မႀကိဳးစားၾကေပ။ ဤအရာ အားလုံးထဲတြင္ မည္သည့္အရာကို သင္တို႔ ျမင္ၾကသနည္း။ ဘုရားသခင္သည္ သူေပးၿပီးေသာအရာအတြက္ လူသားမ်ားထံမွ အျပန္အလွန္အေနျဖင့္ မည္သည့္အရာကိုမွ် မလိုအပ္ေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္၏ အႏွစ္သာရေၾကာင့္ သူသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ဆိုးယုတ္ျခင္း၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းႏွင့္ အျပစ္ကို လုံးဝ သည္းမခံႏိုင္သကဲ့သို႔၊ ယင္းအစား အဆုံးစြန္ စက္ဆုပ္႐ြံရွာမႈႏွင့္ မုန္းတီးမႈကို ခံစားရၿပီး ယင္းက ဘုရားသခင္၏ ႏွလုံးသားႏွင့္ သူ၏ခႏၶာကို အဆုံးမရွိေသာ ဆင္းရဲဒုကၡ ခံရျခင္းသို႔ ဆိုက္ေရာက္ ေစေလသည္။ ဤအရာကို သင္ျမင္ၿပီေလာ။ မ်ားေသာအားျဖင့္၊ သင္တို႔ထဲမွ မည္သူကမွ် ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ နားမလည္ႏိုင္ၾကေသာေၾကာင့္၊ သင္တို႔ထဲက မည္သူကမွ် ဤအရာကို ျမင္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် သင္တို႔ဘာသာ ဤအရာကို တျဖည္းျဖည္း ေတြ႕ႀကဳံ ခံစားသင့္ေပသည္။

—ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၃)